Αρχή σοφίας ελληνικών ονομάτων επίσκεψις.
Γράφει ο ΛεξιΘήΡ :
ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΝ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ (19)
1) Άκ-ρη, ακ-τή, ακ-ρ-ίς (-ίδος) , ακ-ίς (- ίδος), ίς (ίνα), ρίς (ρίνα, ρινικός, -η,-ό) τι κοινό στοιχείο έχουν;
2) Γιατί άλλο θύρα και άλλο πύλη;
3) Πείρα, πέρας, πέρασμα, πειρασμός γιατί ανήκουν στην ίδια νοηματική γειτονιά;
4) Γιατί ¨ορθοπαιδικός¨ το σωστό και όχι ¨ορθοπεδικός¨;
5) Ευτεχνία και ευτεκνία (τέκνον και τέχνη) έχουν κάποια σχέσι;
6) Κι αυτός ακόμα ο βάρβαρος Ατα (-Τούρκ) έχει ομηρική λεκτική συγγένεια.
7) Λιταί και λιτανεία πώς συνδέονται;
8) Η λέξις ¨χάρμα¨ πόθεν κατάγεται;
Οι απαντήσεις από το προηγούμενο Νο (18) ΕΔΩ.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Αι απαντήσεις του Λεξιθήρος.
1) Κοινή έννοιά των η κορύφωσις που σηματοδοτεί η ρίζα ακ-. Πρβ. ακ-μή, Ακ-ρόπολις κ.λ.π.
2) θύρ-α (πρβ. θύ-λ-αξ (ο) ) σημαίνει την εις οικίαν διείσ-δυ-σιν-είσοδον ενώ η λ. πύλ-η την εις πόλ-ιν είσοδον καθ’ ότι αι αρχαίαι έως και μεσαιωνικαί πόλεις ήσαν οχυραί (τετειχισμέναι) η δε είσοδος και έξοδος εις αυτάς εγίγνετο δια των πυλών.
3) Αι ανωτέρω λέξεις συνανάγονται προς την λ. πορεία (η) όπως και η λ. Πειραιεύς (λιμενικόν πέρασμα) και Πόρτο-γαλία. Ωε εκ τούτου η μεν ¨πείρα¨ είναι η γνώσις της πορείας και του πέρατος αυτής μεταφορικώς, ο δε πειρασμός δηλοί το πάθος του κολλάν και παραμένειν εις ένα πέρασμα.
4) Η ιστορική ορθογραφία ορθοπα-ιδικός είναι και η ορθή: ορθόν + ρίζα πα- (εκ του πά-σχω, αορ. έ-πα-θον) και η οποία σημαίνει επανόρθωσιν-αποκατάστασιν του κατεαγότος (κάταγμα) -σπασμένου οστού ενώ η απλοποιημένη ορθογραφία ορθοπεδικός εκ των λατινογενών γλωσσών (orthopedique κ.λ.π.) μεταφέρει εις την ελληνικήν παραποιημένον και αντιφατικόν νόημα: ορθόν+ πέδη (πρβ. τροχο-πέδη, χειρο-πέδη, πέδη-σις) = φρένο, αναστολή της αποκαταστάσεως του θραυσθέντος οστού. Το ίδιο ισχύει και δια το Γραικία (γηραιά, γραία, γριά + γη) της οποίας λέξεως η ιστορική ορθογραφία με ¨αι¨ διατηρείται εις το λατινικόν Gr-ae-cia αγγλ. Gr-ee-ce , απόλλυται όμως εις το γαλλ. Grece και ιταλ. Grecia όπως και η ετυμολογική της προσέγγισις και ερμηνεία.
5) Η ¨τέχν-η¨ είναι κι αυτή μια μορφή ¨τέκν-ου¨ πνευματικού εκ του τοκετού του εφευρετικού νού.
6) Έχει την απάντησιν και σ’ αυτό ο divus Όμηρος. Άττα (ο) = παππούς, πατήρ, (Ι 607) ¨Άττα γεραιέ, Φοίνιξ, διοτρεφές.¨ ( Φοίνιξ ο του Αχιλλέως παιδαγωγός.)
7) Αι λιταί των αρχαιοελληνικών θρησκειών είναι αι παρακλήσεις της χριστ. θρησκείας εξ ού και η λ. λειτουργία και η εκτός χριστιανικού ναού τελουμένη λιτα-νεία ήτοι περιφορά ιερών εικόνων μετά ύμνων και δεήσεων δια σοβαρά και επείγοντα περιστατικά αιτούντα την ουρανίαν συνδρομήν.
8) χάρμα ( χαρά+μένω) = απόκτη-μα χαράς, χαράς πράγ-μα.