ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΕΚΛΟΓΙΚΟΥ ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΜΟΥ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ.
Ότι και να αποφασίσει το γκουβέρνο, μπας και το σώσει πριν μπει στα βαθειά της εφαρμογής των συνταγών Πισσαρίδη και την πάρουν τότε όλοι με τις πέτρες, ένα είναι το σίγουρο:
Μετά τις επόμενες εκλογές, (που μπορεί να προκηρυχθούν ανά πάσα στιγμή, μπας και προλάβουν την επίδραση από τις πιθανές πολιτικές ανατροπές στην ΕΕ, με έναρξη από την Γερμανία στις 22/9) δεν θα προκύπτει αυτοδύναμη κυβέρνηση από κανένα κόμμα. Απλής αναλογικής ένεκα.
Οπότε το ουσιαστικό ερώτημα που μπορεί να τεθεί τώρα είναι:
"Ποιοι είναι διατεθειμένοι να συνεργαστούν μεταξύ τους και πάνω σε ποιο πρόγραμμα";;
Το άλλο βέβαιο είναι ότι λίγο θα νοιάζει τότε, μπροστά στην κάλπη, τον άνεργο ή τον νεόπτωχο χρεοκοπημένο μικρομεσαίο αν θα φταίει μισά ο Κοβίδης του 19 και μισά ο υιός του νεοφιλελευθερισμού. Το ποσοστό συμμετοχής ευθυνών στην τρέχουσα κατάντια της οικονομίας θα είναι παγερά αδιάφορο. Νομίζω ότι το κυρίαρχο θα είναι τότε το ποιος μπορεί να τους δώσει λύσεις. Χειροπιαστές και ορατές!
Από την μία υπάρχει το γνωστό νεοφιλελέ αφήγημα, που θα συνεχίζει να υπόσχεται ουτοπικά τον επερχόμενο παράδεισο της κυριαρχίας της αοράτου χειρός της αγοράς, που όλα τα σφάζει και όλα θα τα μαχαιρώνει (του ΕΣΥ πριν απ όλα).
Φυσικά δεν θα λέει κουβέντα ούτε για τα διαρκή μνημόνια που φέρνουν τα 86δισ που κοστίζει στο δημόσιο η νεοφιλελέ "μεταρρύθμιση" του ασφαλιστικού τύπου Πινοσετ.Ούτε θα λένε και για την βέβαιη εξαφάνιση του 80% των επαγγελματικών ΑΦΜ, που φέρνει η εφαρμογή του πτωχευτικού νόμου και η χρηματοδοτική ασφυξία που έχουν επιβάλλει οι Τράπεζες στους μικρομεσαίους. Αλλά ούτε και για την εγκατάλειψη των εξορύξεων αερίου υπέρ κάποιων Σημιτικής προέλευσης πολιτικών συνεκμετάλλευσης. Της Τουρκίας με τους δανειστές προφανώς, αλλιώς το σχέδιο μετάβασης στην εισαγόμενη "Πράσινη Αναπτυξη" δεν βγαίνει!
Το όραμα τους εξαντλείται στο μοίρασμα σε όσους επιβιώσουν των 71δισ των κορονοϊοπακετων+ΕΣΠΑ+ΚΑΠ, που προϋποθέτει μια καθαρή ακόμα τετραετία με μούγκα στην στρούγκα και πολύ πιθανά τα μπες-βγες στα lockdown, όσο κρατήσει ο ιός να μεταλλάσσεται.
Από την άλλη, τι;;
Δεν αρκεί να λέμε το ακριβώς αντίθετο του προηγούμενου και ότι θα τα μοιράσουμε τα ίδια δικαιότερα. Αυτό από μόνο του δεν είναι και πολύ πειστικό.
Θετικότατο μεν το 800€ κατώτατος, μουδιασμένο όμως το 35ωρο, μη ικανό για να ανατρέψει τους συσχετισμούς υπέρ της εργασίας. Κουβέντα για το πως θα καλυφθεί το επενδυτικό κενό και ενδογενως, από πρόσθετους πόρους, όπως από την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων ή και από θετικά μέτρα που θα προκύψουν από τον περιορισμό του μονοπωλιακού εκδοτικού δικαιώματος επί της παραγωγής νέου χρήματος των Τραπεζών, από νέα δημόσια και ιδιωτικά δάνεια.
Χωρίς αυτά, ή κάποια ανάλογα, πάλι ο λογαριασμός δεν βγαίνει!
Όπως δεν είναι καθόλου πειστικές, πλέον, και οι δήθεν ιδεολογικές καθαρότητες της μοναδικής αλήθειας για να κρύβεται πίσω τους είτε ο αναχωρητισμός είτε η τεμπελιά της σκέψης και η ατολμία στις πράξεις, με στόχο μόνο κάποιες καρεκλίτσες. Αλλά και ο πολύ επικίνδυνος καιροσκοπισμός όσων θα προσπαθήσουν να κεφαλαιοποιήσουν πολιτικά τα στείρα και αντιεπιστημονικά "κινήματα" των "πατριωτών", το σπέρμα δηλαδή της επόμενης καλυμμένης ""Χρυσής Αυγής με γραβάτα", για να στηρίζει στα δύσκολα ως βαστάζος το πρώτο σχέδιο ως συμπληρωματικό του..
Είμαι βέβαιος ότι ο καλύτερος αιφνιδιασμός θα ήταν να τα βρούμε ΤΩΡΑ πάνω σε ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο που θα ορίζει την νέα μας μεταπολίτευση, δυναμικά παρούσα στον μετα-παγκοσμιοποιημενο μας κόσμο που σηματοδοτήθηκε από ένα ιό και που μεταλλάσσεται ήδη με πολύ μεγάλη ταχύτητα επί των νέων τεχνολογιών που τον κινούν.
Αρκεί αυτό να οδηγήσει και σε τολμηρότερες και πολύ πιο συγκεκριμένες θέσεις επί του πρακταίου, έξω από τα ακαδημαϊκά manuals με τις συνταγές από προηγούμενες κρίσεις, που επίσης δεν "δουλεύουν" σε βάθος χρόνου.
Το ακροτελεύτειο άρθρο 120 του Συντάγματος, αυτό που μιλάει για τον πατριωτισμό ως αναγκαία και ικανή συνθήκη για να λειτουργήσει, είναι ακόμα σε ισχύ.
Πρόσχωμεν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου