ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. Μέρος ΣΤ΄(12)

ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ   ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ.  Μέρος ΣΤ΄(12)

(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων)

 

Η φύσις εξελίσσεται με αργούς ρυθμούς το ίδιο και οι ανθρώπινοι χαρακτήρες. Άνθρωποι θνητοί, παχείαι φευγαλέαι σκιαί. Θόλος σπηλαίου πλατωνικού ο ουρανός ημών υφ’ όν ζώμεν σωματικώς.

Τα κράτη είναι κινουμένη άμμος. Αι αυτοκρατορίαι αργοκίνητος άμμος. Αι δε εποχαί τεκτονικαί οιονεί πλάκες της γης.

Ελλάς δη η αρχή και το τέλος. Όσοι έχουν το γονίδιον των θεών, το βέλος του Φοίβου, αυτοί θα διασώσουν και θα δοξάσουν πάλι την Ελλάδα και τους Έλληνας.

Υπάρχουν πράγματα που χάνουν την ισχύν των όταν κοινοποιούνται και άλλα που αντιθέτως δι’ αυτής  ενισχύονται. Όποιον δη δεν υπερασπίζεται ο ουρανός και δεν αγκαλιάζει η γη αυτός ζη μια άχαρη ζωή.

Κατάρα είναι και η φιλοδοξία που ανθίζει σε χαλεπούς και ανώμαλους καιρούς. Αφ’ ενός ο κρυπτοσατανιστής ιεροεξεταστής, αφ’ ετέρου ο νέος σατανοσοδομιστής. Συμπληγάδες.

Το κακό και το ψεύδος βρίσκουν άσυλο και εξαγνισμό ότσν εκπορεύονται από θέσεως εξουσίας, τόσο της πολιτικής όσο και της θρησκευτικής. Κι αυτό γιατί η ιδέα της εξουσίας είναι ο ιερός ναός-κατοικία  του απόντος θεού.  ¨Διός η βασιλεία.¨ Επί γης βέβαια όλα αυτά. Διότι εν ουρανοίς ισχύουν άλλοι αμείλικτοι νόμοι.

Αι οργανώσεις άπασαι πλην του ¨κοινού¨της αρχαιοελληνικής ανεξαρτήτου πόλεως είναι συνωμοτικαί και εγκληματικαί, ιδιοτελείς και ολιγαρχικαί. Τυραννικαί.

Ανταγωνιζόμεναι πολιτικοστρατιωτικώς αυταί αι φατρίαι μεταξύ των η επικρατήσασα καθεστωτικώς και εξοντώνουσα, ή συνεξουσιάζουσα με τας ηττηθείσας, αυτοανακηρύσσεται παρά φύσιν υπέρτατος νόμος και θρησκεία.

Ας πάμε παρακάτω. Συγκλίνουν συν τω χρόνω αι μοίραι των θνητών. Ανάλογοι γαρ υπό της μοίρας επιφυλάσσονται δοκιμασίαι δι’ άπαντας, και δια τους έχοντας και τους μη έχοντας.

Κι όταν λέμε μία ¨πράξις¨ σου σε κρίνει καθοριστικά εννοούμε ότι αυτή έχει ένα ανάλογο παρελθόν και προδιαγράφει ένα ανάλογο δια σε μέλλον.

Όπου και με όποιους διαθέτεις τον χρόνο σου δένεσαι με σκέψεις και αισθήματα, αποκτάς σχέσεις εθισμού, έρωτος και εξαρτήσεως.  Είναι αυτό που σε εκφράζει και έχεις επιλέξει και στοιχηματίσει. Είναι η ασυνείδητος, η φυσική, προσωπική σου θρησκεία. Δαίμων και μοίρα σου.   

Και δεν ζη μεν ο άνθρωπος χωρίς μύθους και αυταπάτας όπως ούτε και χωρίς λογική και αλήθεια. ‘Όλα καλά, αρκεί η μια αυταπάτη να μη συγκρούηται με την άλλη. γιατί τότε τα πράγματα γίνονται σοβαρά, πολύ σοβαρά. Και τότε μόνο η λογική περισώζει ό,τι ακόμα σώζεται.

Τον καλό θεό των καλών πραγμάτων ας επικαλούμεθα προστατεύειν και σώζειν εν υγεία τους καλούς του ανθρώπους. Τι άλλο; Κι εμείς για ένα Έλληνα θεό ζούμε και καρποφορούμε.

Και ας ζητώμεν ταπεινά συγχώρησι και δια τας αρετάς μας όσο και δια τα σφάλματά μας.  Αμφότερα γαρ μπορεί να βλάπτουν, έμμεσα και απαρατήρητα, τον πλησίον και να προσβάλλουν τον άμεμπτο αμύμονα ουρανό.    

Η ιδέα είναι της παιδικότητος. Η αθωότης βρίσκεται πιο κοντά στην άγνοια, την απειροκακία  παρά στην γνώσι. Το γήρας είναι πιο κοντά στην σοφία και την πονηρία.  Αν δεν θυσιασθή η αθωότης της ιδέας δεν εξαγνίζεται η σοφία.

Παρεμπιπτόντως ούτε λόγος και χώρος εις τας των βαρβάρων σκηνιτών ιεράς Γραφάς για οικολογοφιλία και φιλαθλητισμό. Mόνο πολιτική, θεολογικά προσχηματική, θρησκευτική στρατολόγησι και συσπείρωσι. αστυνομικός έλεγχος και χειραγώγησι του εγλωβισμένου πιστού ποιμνίου.

Κηρύττουν αυθαίρετα, βαρετά, βασανιστικά μονότονα, βασανιστικά κι αποχαυνωτικά, για μια ουράνια αγκαλιά πού σφίγγει με πατρική αγάπη τόσο που σκοτώνει. και για ένα όνειρο θεϊκό που το ανθρώπινο πληγώνει και ακυρώνει.

Εκάς οι βέβηλοι. Όσοι γαρ και όσο αποσκοπούν εις την άθεο εξουσία και προπάντων αυτοί που κρατούν σύμβολα θεοπιστίας και κηρύττουν λόγια θρησκευτικής υποκρισίας τόσο αυτοί ξεμακραίνουν απ’ την ουσία. Χρίσμα εξουσίας γαρ δεν χαρίζεται χωρίς ανόσιο στίγμα, ψυχή πουλημένη στο κακό.   

Ώ, πόσοι κι αν δεν εμαρτύρησαν για την ελευθερία κι απάνω τους έστησαν τρομακτικά εξουσίας τρόπαια πολιτική και θρησκεία!

Πόσοι και πόσοι δεν πέθαναν γι αυτήν την ιερά ελευθερία που εσύ τώρα αλλόγιστα σπαταλάς, άνθρωπε, με υποτέλεια, καταχρήσεις, διαστροφή και ανία!

Όταν το κόμμα-οργάνωσι της εθνοπροσίας, ο εχθρός εντός των τειχών, γίνη εξουσία. τότε ως άγιος σωτήρ ο αρχιπροδότης δοξάζεται, ο δούλος ελεύθερος καλείται, ο αντίπαλος αντιδραστικός διάβολος, η εθνική τιμή και μνήμη απιστία και πλάνη. Και τέλος η εθνοκτονία η μυστική πολιτικοθρησκευτική ιδεολογία.