ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΝ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ (115)

ΕΛΛΗΝΟΜΑΘΕΙΑ-ΛΕΞΙΓΝΩΣΙΑ

Αρχή σοφίας ελληνικών ονομάτων επίσκεψις.

Η ελληνική γλώσσα ομιλείτο πολύ πριν από την 2α π.Χ. χιλιετία και ευρίσκετο σε υψηλό επίπεδο τελειότητας.

Είναι η βασίλισσα των Γλωσσών.

Είναι η γλώσσα των Θεών.

«Ει Θεοί διαλέγονται, την των Ελλήνων γλώττη χρώνται»

 (Κικέρων)

Όθεν άριστα λέγεται παρά τοις φιλοσόφοις

το τους μη μανθάνοντας ορθώς ακούειν ονομάτων

κακώς χρήσθαι και τοις πράγμασιν.

(Πλούταρχος) 

ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΝ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ (115)

1) επιθ. εύκρατος (ο,η) και ουσ. ευκρασία (η). Τα συνθετικά και η ετυμολογία των.

2) ρ. μαστίζω: δηλαδή;  

3)  ανάβα ή ανέβα,  ανάβανε, κατάβαινε ή ανέβαινε και κατέβαινε είναι η σωστή προστακτική αορ. και ενεστ.  και γιατί;

4)  Ομιλώμεν αντιβαρβαρικά: follover, unfollover πώς;

5) Λάρισσα (η): Η ετυμολογία της.

7) Ο γενειοφόρος και μουσάτος αλλιώς.

8)  επιθ. αρτιμελής  πολυμελής (ο,η): τα συνθετικά του.   

Οι απαντήσεις από το προηγούμενο Νο (114) ΕΔΩ.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Αι απαντήσεις του Λεξιθήρος:

1) εύκρατος, ευκρασία < εύκραμος < εύ + κράμα (< ρ. κεράννυμι = κάνω κράμα αναμειγνύω) = το καλό (κλιματικό) μείγμα, κράμα.

2)  μαστίζω < μαστιγώ, μαστιγώνω = δημιουργώ δια ραβδισμού ογκώδη σαρκικά οιδήματα . (πρβ. μαστίγιο, μαστός, ¨Αττίλας, η μάστιγξ του θεού.¨)

3) Τα πρώτα είναι τα σωστά ως προστακτικαί γιατί αυταί δεν παίρνουν ¨ χρονική αύξησι¨ εσωτερική ή εξωτερική όπως η οριστική έγκλισις.

4)  ελληνιστί: ακόλουθος και ανακόλουθος.

5)  Λάρισα < Λα- (πρβ. λί-θος, λά-σπη, λί-πος) + αρ ( -ίστη) σα (< γα) = εύφορος, πλουσία, αρίστη γη.    

6)  Εωσφόρος < Ηώς (η), αιτ. Έω + φέρω = ο φέρων την αυγή, το άστρον της αυγής, Έσπερος δυτικός το βράδυ, Σείριος ανατολής το πρωί.     

7) γενειοφόρος ή προγένειος (< προσωπογένειος), πώγων, πωγωνάτος. Μουσάτος ή υπογένειος.  

8) αρτιμελής (ο,η), αρτιμελές (το) < άρτιος + μέλος = ο μη ακρωτηριασθείς, ο έχων αρτιμέλειαν ήτοι ως υγιής όλα τα μέλη του.   Ο, η πολυμελής, το πολυμελές = ο έχων πολλά μέλη (π.χ. η πολυμελής οικογένεια.)