(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων)
Πόλεμος ανάγκης μέγας πρόξενος και αμείλικτος διδάσκαλος.
Πολλοί ιεροί λόχοι, πολλοί πάτριοι όρκοι, πολλοί εθνικοί άθλοι.
Όσον χρυσαετού υψιπέτου και κόρακος κελαινού πτωματοφάγου αι ψυχαί διϊστανται Ασιάτου και Έλληνος.
Και η αδιαφορία είναι κι αυτή μια μορφή ανεξαρτησίας, επιληψίμου πάντως.
Και ο ανόητος έχει ανάγκη και δικαίωμα του αναζητάν νόημα στο ανόητο.
Επιβάλλεται δηλαδή τον πανικόν σιγήσαι ίνα ακουσθή ο λόγος.
Τηλοψιοπάθεια. μέχρι τα μυαλά από το μαυρότερο κάρβουνο γενέσθαι.
Η αγάπη των συνωμοτών και κατασκόπων πέρασε τότε πρώτη. Και ποιον δεν συνεκίνησε η άγια βιτρίνα της εκδικητικής φιλανθρωπίας;
Αξία δεν έχει η ανάδειξις της προσωπικής αξίας όσο ο σκοπός αυτής της αναδείξεως.
Νύκτωρ και ήμαρ, είεν αι αθάνατοι ροαί δια σού, ω ψυχή! Νύκτωρ κι ήμαρ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου