ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ : O συντάκτης του άρθρου αναμασά τα ίδια και τα ίδια, αλλά βρίσκεται πολύ μακριά από την αλήθεια. Έχουν μεσάνυχτα παρά πέντε. Το μεγάλο πρόβλημα της Αμερικής τα τελευταία 40-50 χρόνια δεν είναι ούτε ο Τραμπισμός, ούτε ο Ρειγκανισμός...ούτε κάτι σχετικό. Το μεγάλο πρόβλημα συνοψίζεται σε ένα όνομα το οποίο είναι...gerrymandering. Είναι μια τεχνική που δεν την γνωρίζουν εδώ οι Έλληνες , η οποία τι κάνει στην ουσία;; Είναι μια πρακτική η οποία έχει σκοπό την δημιουργία αθέμιτων πολιτικών πλεονεκτημάτων για κάποιο κόμμα, μέσω τι;; Μέσω της επανασχεδίασης των εκλογικών χαρτών ανά περιφέρεια. Δηλαδή η τεχνική gerrymandering αφορά όχι μόνο την Αμερική αλλά και την Αγγλία αλλά κυρίως ομοσπονδιακές χώρες ή συστήματα ομοσπονδιακής διακυβέρνησης...αλλά είναι εφεύρημα των Αμερικανών. Όμως αυτό που δεν γνωρίζουν οι εδώ αναλυτές είναι ότι τα 4 τελευταία χρόνια ο Φράντζας είχε συστήσει μια ομάδα από πολύ υψηλού επιπέδου πολιτικούς επιστήμονες τεχνοκράτες του gerrymandering - οι οποίοι είναι οι πιο καλοπληρωμένοι πολιτικοί επιστήμονες στον κόσμο- και αυτοί είναι αυτοί που θα σχεδιάσουν φέτος η του χρόνου τους ΝΕΟΥΣ ΕΚΛΟΓΙΚΟΥΣ ΧΑΡΤΕΣ της Αμερικής. Και οι Ρεπουμπλικάνοι έχουν σχεδόν τριπλάσιους ανθρώπους που θα σχεδιάσουν τους χάρτες και θα κατευθύνουν τα αποτελέσματα στις επόμενες εκλογές κατά πως συμφέρει το κόμμα τους. Δηλαδή ο Φράντζας έχει κάνει μια "κληρονομιά" για τους Ρεπουμπλικάνους τεράστια . Όμως εδώ θα πρέπει να αναρωτηθούμε κάτι, αυτήν όλη την δουλειά με το gerrymandering με τον επανασχεδιασμό των εκλογικών χαρτών που θα είναι σίγουρα προς όφελος όλων αυτών που το σχεδίασαν....όλη αυτήν την δουλειά ο Φράντζας την έκανε για λογαριασμό των Ρεπουμπλικάνων ;;; Αν η απάντηση είναι ναι..τότε με σιγουριά μπορούμε να πούμε ότι τις επόμενες εκλογές στην Αμερική θα τις κερδίσουν οι Ρεπουμπλικάνοι με πολύ μεγάλη ευκολία.! Όμως με όλα αυτά που έγιναν και με τους Ρεπουμπλικάνους που τον πρόδωσαν ....δεν είμαι σίγουρος ότι ο Φράντζας έκανε όλη αυτήν την δουλειά για λογαριασμό των Ρεπουμπλικάνων. Διότι είμαι σίγουρος ότι την έκανε ΓΙΑ ΠΑΡΤΗ ΤΟΥ.!! Και επειδή πιστεύω ότι το έκανε για πάρτη του....έχει ήδη σχεδιάσει (επειδή γνώριζε ότι θα χάσει) την επανεκλογή του....με την δημιουργία ενός τρίτου καινούργιου κόμματος ανάμεσα στους Δημοκρατικούς και στους Ρεπουμπλικάνους. Ακόμα και αν τον πάνε στο δικαστήρια ...θα υπάρξει μια διαφορετική πολιτική-πολιτειακή κατάσταση , διότι θα είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της Αμερικής που κάποιος άλλος εκτός των Δημοκρατικών και των Ρεπουμπλικανών θα κερδίσει.!
Αν η ξεχασμένη κατάλυση του ρωσικού Κοινοβουλίου τον Οκτώβρη του 1993 σήμανε το τέλος του ρωσικού πειράματος στον σοσιαλισμό, την κατάρρευση της ΕΣΣΔ και την κατάρρευση του ρωσικού πόλου στο διπολικό σύστημα παγκόσμιας παγκόσμιας διακυβέρνησης, τι σημαίνει και τι συνεπάγεται η κατάληψη του αμερικανικού Καπιτωλίου για τις ΗΠΑ αυτές καθ αυτές αλλά για τον κόσμο;
Η πορεία της Αμερικανικής Δημοκρατίας από τον Τζέφερσον στον Ρήγκαν και από τον Ρήγκαν στον Τραμπ δεν ήταν ατυχήματα στην αμερικανική πολιτική ιστορία. Δεν ήταν αλλαγή πολιτικού στυλ, σε επίπεδο πολιτικής ηγεσίας, ήταν αλλαγή σε επίπεδο πολιτικού προσανατολισμού, πολιτικού οράματος, κυρίαρχης πολιτικής ιδεολογίας στην αμερικανική κοινωνία και οικονομία. Στις σχέσεις των ΗΠΑ με τον κόσμο.
Το σκάνδαλο του Watergate, η παραίτηση του Ρεπουμπλικανού Νίξον, τον Αύγουστο του 1974, έδωσε μεν, τις επόμενες προεδρικές εκλογές (5 Νοεμβρίου) στον Δημοκρατικό Φορντ όμως, κατά τους αμερικανούς αναλυτές, στα λαϊκά στρώματα και την κοινή γνώμη η αξιοπιστία της Κεντρικής Κυβέρνησης είχε τρωθεί σημαντικά. Ο λαϊκός παραδοσιακός συντηρητισμός (grassroots conservatism) που είχε υποχωρήσει με τις πολιτικές του New deal (γνωστές ως οι the 3Rs policies/ relief for the unemployment and poor,recovery of the economy,reform to the financial system) αποκτούσε μια νέα δυναμική.
Μια δυναμική που είχε αρχίσει να αποκτά διαστάσεις κοινωνικού κινήματος από τις αρχές του 1960. Το περίφημο μανιφέστο του αμερικανικού υπέρ-συντηρητισμού Ρεπουμπλικάνου γερουσιαστή της Αριζόνα, Μπάρι Γκολντγουότερ "The Conscience of a conservative" (H Συνείδηση ενός συντηρητικού) αποτελεί μαρτυρία αυτού του ρεύματος.
Στην οικονομική θεωρία, ο γνωστός Freedman στα 1962 θα αναλάβει την υπεράσπιση του ριζικού οικονομικού ατομικισμού (radical economic individualism) με το έργο του "Καπιταλισμός και ελευθερία". Ο Friedman συνεργάστηκε στενά με τον Goldwater στην διαμόρφωση μιας άκρας δεξιά οικονομικής στρατηγικής. Αυτή τη στρατηγική, αργότερα, ανέλαβε να υλοποιήσει ο Ρόναλντ Ρέιγκαν.
Ο Γκολντγουότερ, βαθύτατα αντικομμουνιστής αντισοβιετικός, εχθρός του αφοπλισμού, και κατήγορος των Δημοκρατικών ως έτοιμων να οδηγήσουν τις ΗΠΑ στον σοσιαλισμό θα υποστηριχθεί από τον Ρέιγκαν, στην υποψηφιότητα του για το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων στα 1964. Τη δεκαετία του 1980 θα στηρίξει και ο ίδιος αποφασιστικά τον Ρέιγκαν στην δική του υποψηφιότητα. Θα τον στηρίξει ως τον καθαρόαιμο εκφραστή της συντηρητικής πτέρυγας των Ρεπουμπλικάνων. Και εκ των πραγμάτων δικαιώθηκε.
Πολιτικός συντηρητισμός
Κατά τον Ρέιγκαν «η απαντηση στα προβλήματα δεν είναι η κυβέρνηση. Η κυβέρνηση είναι το πρόβλημα». Ήταν ο Ρέιγκαν που προχώρησε στη μείωση της φορολογίας των μεγάλων επιχειρήσεων, τον περιορισμό των δημοσίων δαπανών -ιδιαίτερα των προγραμμάτων πρόνοιας- στην απελευθέρωση του τραπεζικού τομέα, της ενέργειας και των τηλεπικοινωνιών.
Χαρακτηριστική των πολιτικών επιλογών του Ρέιγκαν ήταν η τοποθέτηση του James Watt στο υπουργείο των Εσωτερικών. Ο Watt υπήρξε ο ιδρυτής και πρόεδρος της Mountain States Foundation, μιας μη κερδοσκοπικής νομικής εταιρείας αφιερωμένης στην υπεράσπιση της ατομικής ελευθερίας, της ατομικής ιδιοκτησίας και της ανεμπόδιστης αξιοποίησης της στον περιορισμό του κράτους. Η εταιρία είχε παράδοση την στήριξη των ιδιωτών απέναντι σε κρατικούς περιορισμούς και προστατευτική νομοθεσία. Αυτή η τοποθέτηση του Watt χαρακτηρίστηκε ως η τοποθέτηση του "δράκουλα" διευθυντή σε τράπεζα "αίματος".
Πέρα από το θέμα της οικονομίας στην ιδεολογική πολεμική ο Ρεϊγκανισμός θα δώσει ιδιαίτερη έμφαση στα θέματα του πολιτισμικού συντηρητισμού. Τα θέματα του νόμου και της τάξης αποδεικνύονται πρόσφορα για εκμετάλλευση με την φοιτητική κινητοποίηση την "επανάσταση των ναρκωτικών" και την «επανάσταση της σεξουαλικής απελευθέρωσης, το φεμινιστικό κίνημα, το αντιπολεμικό κίνημα που έθρεψε ο πόλεμος του Βιετνάμ». Ο Ρέιγκαν αναλαμβάνει να προστατεύσει τη χώρα και την κοινωνία από ολες αυτές τις απειλές. Καθιερώθηκε ως ο πατέρας του κινήματος για το "Δικαίωμα στην ζωή", και τη μη αναγνώριση του δικαιώματος στην έκτρωση.
Σε αυτή την κατεύθυνση ο πολιτικός συντηρητισμός θα συναντηθεί με τον θρησκευτικό, "χριστιανικό και φονταμενταλιστικό συντηρητισμό". Το περίφημο θρησκευτικό πολιτικό κίνημα "Moral Majority" (Ηθική Πλειοψηφία) που ιδρύεται στα 1979, από τον ιερέα και τηλε-κήρυκα Jerry Falwell είναι το κίνημα που διαμόρφωσε και εδραίωσε μια χριστιανή δεξιά στο Αμερικανικό πολιτικό σύστημα. Είναι το κινημα που στηριξε τον Ρέιγκαν απέναντι και στον, κατά δήλωση του reborn Christian, Jimmy Carter.
Τα ιδεώδη του Ρεϊγκανισμού
Κατά τον James Midley τα ιδεώδη του Ρεϊγκανισμού όταν, ο Ρέιγκαν ανέλαβε την εξουσία αναγνωρίζονται, ως "οικονομικος ατομικισμός, παραδοσιακός και αυταρχικός λαϊκισμός". Με την άνοδο του στην εξουσία ο Ρέγκαν εφάρμοσε μια ριζοσπαστική, ιδιαίτερα συντηρητικής απόκλισης πολιτική.
Μια αποφασιστικά αδίστακτη πολιτική με καθοριστικές επιπτώσεις στην μέχρι και τότε ακολουθουμένη κατεστημένη κεντρώα πολιτική. Πολλοί πολιτικοί αναλυτές θεωρούν ότι ο Ρόναλντ Ρέιγκαν ήρθε στην εξουσία ως αποτέλεσμα μιας καλά ενορχηστρωμένης αντίδρασης σε κατεστημένες κεντρώες πολιτικές (Blumenthal 1986, Kymlicka and Mathews 1988, Himmelstein 1990).
Θεωρούν την νίκη του Ρέιγκαν όχι ως ένα μεμονωμένο ιστορικο γεγονός αλλά ως την ολοκλήρωση μιας μακράς και κατά κάποιους συνωμοτικής περιόδου αποφασιστικού αγώνα από εξτρεμιστικά δεξιάς απόκλισης ακτιβιστές οι οποίοι επεδίωξαν να αντιστρέψουν την ηγεμονία από κεντρώο φιλελευθερισμό και της διαβρωτικής επιρροής του στα επίπεδα της οικονομίας, του πολιτισμού, της δικαιοσύνης, της κοινωνικής πολιτικής. Παρά το γεγονός ότι η επιτυχία του Ρέιγκαν μπορεί να οφείλεται σε ένα ευρύ πλέγμα αιτίων η κατανόηση της ιδεολογίας του Ρεϊγκανισμού είναι αναγκαία για να κατανοηθεί η πολιτική εποχή του Ρήγκαν.
Η καρδιά του φαινομένου Ρέιγκαν περιλαμβάνει την έντονη έλξη και την υποστήριξη ενός πλατειού φάσματος εκλογικής πελατείας. Οπαδούς του οικονομικού φιλελευθερισμού, υπερασπιστών της συντηρητικής πολιτιστικής παράδοσης, οπαδών του λαϊκού αυταρχισμού, φανατικών φονταμενταλιστών χριστιανών, μεσαία τάξη αμερικανούς αστούς ,όπως και αγρότες του Αμερικανικού νότου. Ως ιδεολογία ο Ρηγκανισμός προσέφερε μια εναλλακτική προοπτική στον άχρωμο κεντρώο προοδευτισμό, και αμφισβήτησε ανοιχτά την μέχρι τότε κυρίαρχη ιδεολογία του New Deal.
Κατά τον τον James Midgley οι ιδεολογικές ρίζες του Ρειγκανιμού πηγαίνουν αρκετά βαθειά. Τις συναντάμε στο Hoover Institution, η δεξαμενή σκέψης που ίδρυσε στα 1919 ο μετέπειτα πρόεδρος των ΗΠΑ (31ος για τα χρόνια 1929-1933) ο όποιος με τον πλούτο και την επιρροή του δημιούργησε το πρώτο ίδρυμα αφιερωμένο στην "ατομική και οικονομική ελευθερία", την επανάσταση, την ειρήνη και τον περιορισμό του κράτους. Ίδρυμα που αποτέλεσε πηγή έμπνευσης και για επόμενα think tanks της άκρας δεξιάς.
Από τον Ρέιγκαν στον Τραμπ
Να τονίσουμε, εισαγωγικά, ότι το ίδρυμα που στήριξε αποφατικά τον Ρέιγκαν και αργότερα τον Τραμπ είναι το περίφημο και συντηρητικό Heritage Foundation. Οι βαθύτατες διεργασίες στην αμερικανική συντηρητική σκέψη και η παρουσίαση του Ρεϊγκανισμού και του Τραμπισμου με την ιδεολογική ταυτότητα του "Εθνικου Συντηρητισμού" εκφράστηκαν και καταγράφηκαν σε μια σειρά από πολύ σημαντικά συνέδρια που διοργανώθηκαν στο Λονδίνο στην Ουάσιγκτον και τη Ρώμη ανάμεσα στον Μάιο του 2019 και τον Φεβρουάριο του 2020.
Συνέδρια που χαρακτηρίστηκαν αφενός ως επίθεση στον κατεστημένο συντηρητισμό και προσπάθεια συγκρότησης ενός νέου συντηρητισμού που επαναφερει στο προσκηνιο τον εθνικο αυτοπροσδιοριμό την εθνικη ανεξαρτησία. Βέβαια, η άλλη άποψη ήταν ότι πρόκειται για την πλέον οργανωμενη αντεπίθεση εθνικισμου και λαϊκισμού στην μεταπολεμικη κοινωνική απελευθέρωση.
Τα συνέδρια αγνοήθηκαν σχεδόν παντελώς από τον ελληνικό τύπο. Να επισημάνουμε ότι ανάμεσα στους διοργανωτές ηταν η Διεθνής Εταιρεία Ρέιγκαν-Θάτσερ,το Center for European Renewal, (Netherlands), το Bow Group (uk) Το Danube Institute (Hungary), Edmund Burk Foundation(US), Herlz Institute (Israel) και Natione Futura (Italy) .
Σημειώνουμε ότι η Edmund Burk Foundation ιδρύθηκε στις ΗΠΑ τον Ιανουάριο του 2019 με κύριο σκοπό την ενδυνάμωση τις αρχές και τα ιδεώδη του εθνικού συντηρητισμού στις δυτικές Δημοκρατίες και στον κόσμο γενικότερα. Κατά την ιστοσελίδα της, η Edmund Burk Foundation εμφανίστηκε με την σειρά των συνεδρίων των αφιερωμένων στον εθνικο συντηρητισμό.
Tέλος, σε σχεση με τον εθνικο συντηρητισμό ίσως και τον λαϊκισμό του Τραμπ, αξίζει να επισημάνουμε την συμβολικής σημασίας επιλογή του να αναρτήσει στο προεδρικό γραφείο το πορτραίτο του Andrew Jackson, του 7ου προέδρου των ΗΠΑ. Του προέδρου που έχει μείνει στην ιστορίας ως κατ' εξοχήν πολέμιος του κατεστημένου, πολέμιος της Αμερικανικής Κεντρικής Τράπεζας και των προνομίων της και υπέρμαχος των δικαιωματων, των συμφερόντων της εξουσίας του λαού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου