Η ΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΙΑ ver2.0 ΣΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗ ΚΑΙ ΠΩΣ ΜΑΣ ΕΠΗΡΕΑΖΕΙ ΆΜΕΣΑ

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :

Η ΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΙΑ ver2.0 ΣΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗ ΚΑΙ ΠΩΣ ΜΑΣ ΕΠΗΡΕΑΖΕΙ ΆΜΕΣΑ 

Η Αφρική εξελίσσεται πάλι ως το "μήλο της Έριδος" ανάμεσά στις δυνάμεις που προταγωνιστούν στον νομισματικό πόλεμο Δυσης-Ανατολης (ή αν θέλατε ανάμεσά στις χώρες του G7 και τις χώρες που απαρτίζουν τους BRICS+). Και εκεί, στην Αφρικανική ήπειρο, κρίνεται και η ένταξη και των νέων μεσαίων δυνάμεων στους πιο πάνω σχηματισμούς της παγκοσμιοποίησης.

 

Τρανό παράδειγμά στο που αυτή οδεύει είναι το αποτέλεσμά των επεκτατικών συμπεριφορών της γειτονικής μας Τουρκίας, που έχει ήθη έντονα χαρακτηριστικά φαντασιακή μεγαλισμού

 

Πιο συγκεκριμένα:

 

Η διείσδυση της Άγκυρας στις χώρες του Σαχέλ στην υπο-Σαχάρια Αφρική (Μαυριτανία, Μάλι, Νίγηρας, Μπουρκίνα Φάσο, και Τσάντ) έχει γεωστρατηγικούς στόχους, καθώς η Τουρκία προσπαθεί να ξεπεράσει τη Γαλλία περνώντας τον ρόλο της και να αντιμετωπίσει έως και να εκτοπίσει τα ΗΑΕ στη Δυτική Αφρική, για λογαριασμό του Κατάρ.

 

Αυτή η περιοχή είναι και ο κύριος λόγος της έντασης στην Λιβύη, λόγω της γειτνίασης της με αυτός τις χώρες αλλά και λόγω κρίσιμων αγωγών εφοδιασμού φυσικού αερίου από εκεί προς την Ιταλία (που εν γενεί ψάχνεται προς αναζήτηση γεωστρατηγικών ερεισμάτων, πολλές φορές τυχοδιωκτικά).

 

Σε όλες αυτές τις χώρες, όπως και σε άλλες νοτιότερα, υπάρχει έντονο το στοιχείο τοπικών μαφιών που εκμεταλλεύονται την απουσία ταυτοτήτων. Από τους 1.3δισ κάτοικους που έχει η Αφρική, γύρω στους 500.000.000 δεν έχει κάποια ταυτότητα ή ένα νομιμοποιητικό έγγραφο! Ή έχει 5-6, ανάλογο με το πως συμφέρει τον τοπικό φύλαρχο που διανέμει την ανθρωπιστική βοήθειά από το εξωτερικό έναντι του κατιτίς του. Πάνω σε αυτή την πραγματικότητα χτίζονται και οι συμφωνίες οικονομικής διείσδυσης νεοαπικοιακών χωρών στην περιοχή. Συνήθως υλοποιούνται με πραξικοπήματα.

 

Η επιθυμία της Τουρκίας να αμφισβητήσει τα συμφέροντα της παλε ποτέ αποικιακής Γαλλίας, παρά τις ασυμμετρίες στρατιωτικής δύναμης μεταξύ των δύο χωρών στην περιοχή, αποκαλύφθηκε από την αντίδραση της Άγκυρας στο πραξικόπημα στο Μάλι πριν λίγους μήνες. Σε πλήρη αντίθεση με τις καταδίκες της Γαλλίας για το πραξικόπημα του Μάλι και την αντίθεση της Άγκυρας στην ανατροπή του προέδρου Μοχάμεντ Μόρσι το 2013 στην Αίγυπτο, η Τουρκία τόνισε την ανάγκη αποκατάστασης της "δημοκρατίας" και συμμετείχε σε διάλογο με τις μεταβατικές αρχές του Μάλι. Που είναι δικής της επιρροής. 

 

Καθώς οι αντιγαλλικές διαμαρτυρίες στο Μάλι ξέσπασαν μετά το πραξικόπημα, λόγω της σταθερής ευθυγράμμισης της Γαλλίας με τον ανατραπέντα πρόεδρο Ιμπραήμ Μπουμπακάρ Κεϊτά, ο Τσαβούσογλου συναντήθηκε με μέλη της Εθνικής Επιτροπής για τη Σωτηρία του Λαού, η οποία ενορχήστρωσε το πραξικόπημα του Μάλι στις 9/9/21. Αυτό το γεγονός πυροδότησε το επιτακτικό της υπογραφής της αμυντικής συνεργασίας Αθήνας-Παρισιού, που πήγαινε-ερχόντανε από το 2017. 

 

Και τότε χτύπησαν συναγερμοί σε πολλά δυτικά επιτελεία των δυνάμεων που είχαν πάντα παραδοσιακούς δεσμούς με την Αφρική λόγω του αποικιοκρατικού ή του νεοαποικιοκρτατικού παρελθόντος τους (Γαλλία, ΗΠΑ, και σε μικρότερο βαθμό Μ. Βρετανία και η Γερμανία)!

 

Πρώτη ενέργεια αντίδρασης: η συμφωνία AUKUS για να εποπτεύσει και την Ανατολική Αφρική, μπας και ανακοπεί η διείσδυση της Κίνας στην περιοχή. Το Ελληνο-Γαλλικο σύμφωνο του 21, που μας εμπλέκει στην Αφρική, ήρθε μόνο ως αντίδραση της Γαλλίας για τον αποκλεισμό της από την χωροφυλακή του ΑUKUS (Αυστραλία, Μ. Βρετανια, ΗΠΑ).

 

Εκτός από την αξιοποίηση της μειωμένης πολιτικής επιρροής της Γαλλίας στο Μάλι, οι επιθέσεις της Τουρκίας εκεί επηρεάζουν τον τομέα εξόρυξης του Νίγηρα και επιδιώκουν να υπονομεύσουν την εμπορική ηγεμονία της γαλλικής εταιρείας πυρηνικής ενέργειας Areva, η οποία εξαρτά σε πολύ μεγάλο βαθμό τις υποδομές των πυρηνικών εργοστασίων ηλεκτροπαραγωγής της Γαλλίας από τα κοιτάσματα ουρανίου που εκμεταλλεύεται στην περιοχή,. 

 

Η Τουρκία επωφελήθηκε από την ανησυχία μεταξύ των κρατών μελών του Οργανισμού Ισλαμικής Συνεργασίας (OIC) σχετικά με την αντιτρομοκρατική εκστρατεία της Γαλλίας το 2013 στο Μάλι. Τότε ο Ερντογάν διέκρινε τις πολιτικές της Τουρκίας από τη «γαλλική νεοαποικιοκρατία» στο Νίγηρα την ίδια χρονιά, προχωρώντας στην οξύτερη πρόκληση της Άγκυρας στην επιρροή του Παρισιού στη Δυτική Αφρική, που έληξε με την αποχώρηση των Γαλλικών δυνάμεων από το Μάλι πριν δυο χρόνια. Αυτό οδήγησε στην αντικατάσταση τους από Τουρκικές δυνάμεις εκεί, στην Σομαλία και τον Νίγηρα, με την υποστήριξη των μισθοφόρων Wagner του Πούτιν.

 

Τα ΗΑΕ είδαν την αυξανόμενη επιρροή της Τουρκίας στο Σαχέλ με τρόμο. Μια έκθεση της 24ης Αυγούστου 2021 που δημοσιεύτηκε από το Emirates Policy Center, ένα κορυφαίο think tank με έδρα το Αμπού Ντάμπι, προειδοποίησε ότι η διευρυμένη παρουσία της Τουρκίας στη Δυτική Αφρική που «θα μπορούσε να επιδεινώσει τις εντάσεις στην περιοχή» και εξέφρασε ανησυχία για τη δήθεν χορηγία της Τουρκίας στην τρομοκρατίπα στο Σαχέλ, που θίγουν και δικές του επενδύσεις στην περιοχή, ανταγωνιστικές με αντίστοιχες του Κατάρ.

 

Αν και η ικανότητα της Τουρκίας να ασκεί γεωπολιτική επιρροή στο φτωχό Sahel σε σύγκριση με τις καθιερωμένες μεγάλες δυνάμεις, όπως οι ΗΠΑ, η Γαλλία και η Κίνα, και οι αναδυόμενες δυνάμεις όπως η Ρωσία, και η Ινδία στην Δυτική Αφρική είναι πιθανό να γίνει ένας ολοένα και πιο σημαντικός φορέας της ηπειρωτικής στρατηγικής της Άγκυρας, μετά και την προχθεσινή συμφωνία της Τουρκίας στην Λιβύη. Η Άγκυρα βάζει σοβαρό "στρατιωτικό πόδι" και στις αυτή την χώρα, αναλαμβάνοντας και τις εξορύξεις των υδρογονανθράκων της.

 

Στην συγκεκριμένη περιοχή, λειτουργώντας ως πληρεξούσιος της Γερμανίας επί Μερκελ και της Ρωσίας τώρα. Δηλαδή για αυτούς που θέλουν να ελέγξουν τα πυρηνικά καύσιμα της Γαλλίας. Άρα και την δυνατότητα να παίξει η Γαλλία κάποιον πιο σημαντικό ρόλο στην ΕΕ.

 

Υπάρχει όμως και άλλος λόγος, πέραν των ενεργειακών, που καθιστούν την Αφρική πεδίο σύγκρουσης συμφερόντων πολλών παλαιών και των νέων παικτών στην νμετα-παγκροσμιοποίηση (στον χάρτη (Κίνα- πράσινο, Ρωσία-πορτοκαλί, Ινδία-μπλε, Τουρκία-κόκκινο) εμφανίζονται με διαφορετικά χρώματα οι στρατιωτικές ή οικονομικές σοβαρές διεισδύσεις της Τουρκίας, Ρωσίας, Κίνας και Ινδίας στην προσπάθεια να εκτοπιστούν οι "παλιοί").

 

Γιατί;;

 

Η ολοένα και μεγαλύτερη αποσάθρωση των Ευρωπαϊκών γαιών από τις πρακτικές των εντατικών εκτατικών καλλιεργειών και της χρήσης μεταλλαγμένων και φυτοφαρμάκων, θα την στρέψουν αργά η γρήγορα στην αναζήτηση πρώτων υλών από την Αφρική! Η ΕΕ μετά το 30-40 θα τρέφεται, κυριολεκτικά, από πρώτες ύλες που θα παράγονται στην Αφρική. Και που ένα πολύ μεγάλο μέρος τους, θα περάσει από εδώ. Από την Ελλάδα προς τα Βαλκάνια και από εκεί στις αγορές της Κεντρικής Ευρώπης.

 

Η Τουρκία, ως συνεπής νεοαποικιακός παίκτης, ελέγχει ήδη μέσω σκανδαλωδών συμβάσεων ενοικίασης με τους τοπικούς της εγκαθετους φύλαρχους εύφορες γεωργικές εντάσεις όσες 3 φορές η έκταση της Τουρκίας (μαζί με τους κατοίκους για εργάτες γης έναντι 50$ τον μήνας). Πάνω από 20.000.000 άνθρωποι θα εξαρτώνται από αυτό το 50αρι για να μην γίνουν εξαθλιωμένοι οικονομικοί μετανάστες στην ΕΕ!

 

Και εμείς τι πρέπει να κάνουμε σε όλο αυτό;;;

 

Η στρατηγική της εξωτερικής πολιτικής του Μητσοτάκη, θεωρεί την χώρα εξάρτημα συμφερόντων τρίτων. Αντε για κανένα κοκαλάκι σε κανένα τοπικό τζάκι για να κάνει τον καραγωγέα στο βαθύ Τουρκικό κράτος του Κοτς, οδηγώντας την χώρα σε ένα καθεστώς Φιλανδοποίησης έναντι της Τουρκίας. Και τον παθητικό καταναλωτή οπλικών συστημάτων για παρελάσεις. 

 

Εκεί οδηγεί προφανώς η Ελλάδα ΕΞΑΡΤΗΜΑ των τουρκικών συμφερόντων λόγω των εν ισχύ δογμάτων συνεκμετάλλευσης και συντονισμού συμφερόντων με την ψευτο-νεο-αποικιακή Οθωμανία που μας έτυχε για γείτονας. .

 

Η άλλη, η αντίπαλη πολιτική, πρέπει να λέει "πολύπλευρες και δυναμικές σχέσεις ειρήνης με στόχο την ΕΝΔΟΓΕΝΗ μας ανάπτυξη. Μακριά από τους νέους κινδύνους που δημιουργούνται στην Ανατολική Μεσόγειο, ως καραμπόλα των πολύ ευρύτερων μετατοπίσεων ή συγκρούσεων που καλύπτει και όλη σχεδόν της Αφρική, εκτός από την Μέση Ανατολή, αντε και λίγο την Κεντρική Ασία, όπως μέχρι τώρα. Αλλά και με τις νέες ευκαιρίες που δυναμικά διαμορφώνονται από όλο αυτό το πολύπλοκο νέο σκηνικό για την Ελλάδα ως μία από τις λίγες χώρες της ΕΕ χωρίς βεβαρυμένο αποικιοκρατικό παρελθόν.

 

 Τεκμηρίωση ΕΔΩ....ΕΔΩ.