ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. Μέρος ΣΤ΄(22)

ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. Μέρος ΣΤ΄(22) 

Άλλοτε μανούλα ξημερώνει η μέρα κι άλλοτε κακιά μητριά. Η τρικυμία είναι τα νεύρα της θάλασσας, οι άνεμοι ο θυμός των δαιμόνων.  

Όλοι οι άνθρωποι ζουν εις τα όριά των. Το θέλουν αυτό, να δοκιμάζουν τα όριά και τας αντοχάς των. Έτσι νιώθουν ότι καβαλούν την ζωή. Τζογάροντας σε ουράνια και επίγεια. Ανικανοποίητοι όσοι δεν επιχειρούν αυτό, δυστυχείς και όσοι το κατορθώνουν.

Περίεργα και αμήχανα παίζει πολλές φορές η ψυχή.  Στο φαντασιακό και αφηρημένο της ιδέας ο άνθρωπος παρά στον ρεαλιστικό τρόπο ζωής βρίσκει καταφύγια, παρηγοριά και ξεκούρασι, ξόρκια και φυλαχτά, όταν τον πνίγει το παράλογο.

Και τους θεούς ακόμα αποτροπαϊκά, αποδιοπομπαίους τράγους τους βλέπει, μεταβολιστάς του κακού. Αποτροπαϊκά σύμβολα και είδωλα και τα καθαγιασμένα θρησκευτικά σύμβολα και τα ονόματα.

Τι σόι δηλαδή θεοί και σωτήρες είναι αυτοί, αν δεν αντέχουν και δεν συμπάσχουν στην ανθρώπινη κόλασι;  Δίκαια όθεν τους σταυρώνουμε, δίκαια και τους ανασταίνουμε για να τους ξανασταυρώσουμε πάλι.

2.  Κολασμένοι και καταραμένοι ήρωες τύπου Ορέστου και Οιδίποδος, Προμηθείς θεάνθρωποι φαίνονται πιο συμπαθείς, αξιολάτρευτοι και χρήσιμοι σε μας απ’ ότι κάτι άμεμπτοι, αυστηροί και αριστοκρατικοί θεοί τύπου Απόλλωνος.

Το κακό όταν κάνει τον κύκλο του σηματοδοτεί την αρχή του καλού. Κι αντιστρόφως. Είναι το μέγιστο μάθημα αυτό της υψηλής μαγείας. Εξ ού και αυτή η παράξενη έλξις και γοητεία μετά της νοσηράς χαιρεκακίας  που ασκεί το κακό στον άνθρωπο.

Οι πιστοί ουκ οίδασι τί λατρεύουσι. Κοινώς λένε ακούσια ψέματα. Στους τόπους κοινής θρησκευτικής λατρείας δεν πάνε και δεν προσεύχονται για να γίνουν καλύτεροι αλλά για να ξορκίσουν το κακό και τον φόβο του κακού που κυριεύει  τον νωθρό και απαίδευτο νου τους.  

Υπάρχει χώρος πολύς εδώ και για τους ιερούς κηφήνες και τα άγια παράσιτα. Ακόμα για τα βλάσφημα προμηθεϊκά ξεσπάσματα της ανθρώπινης απόγνωσης και απελπισίας σε κατά τα άλλα αξιολάτρευτους θεούς και δαίμονες.

Δίνουν ανάσες καθαρτικές στην ψυχή αυτά τα βλάσφημα ξεσπάσματα, απαραίτητα διαλείμματα στην κλασική σχέσι ανθρώπων και θεών, σχέσεις αγάπης και μίσους όπως τα οικογενειακά και συζυγικά καυγαδάκια.   

3. Ο δαίμων ημών οιονεί πέταξε κάποτε από μηχανής την βοήθειά του, το καθήκον του προς την ανθρωπότητα, και είπε: Μοιραστήτε την, σας φθάνει μετά δικαιοσύνης,  και δεν φθάνει φυσικά, αν μη. Ευθύνη και πρόβλημά σας, αν η απληστία των ολίγων εξ υμών γίνεται αφορμή δυστυχίας των πολλών.

Κι εμείς τι κάνομε; Πόλεμος πάντων πατήρ, αυτό κάνομε. Όλοι οι πόλεμοι γίνονται για την μάσα και την ελευθερία. Την μάσα των μεγάλων δυνάμεων κι συμφερόντων και την ελευθερία των πολλών και καταπιεσμένων για μια δίκαια αναλογία στην μάσα.

Η αγάπη είναι το πιο μεγάλο ταξίδι. Και όλα ξεκινούν από το μυαλό. Η ψύχραιμη σκέψι, ο κατασταλαγμένος ήρεμος λόγος νικά όλους τους έσω και έξω εχθρούς. Λέγε την γνώμη σου με κρύα σκέψι, νηφάλια,  ως εάν και η πιο  θυμωμένη και απορριπτική απάντησι δεν θα εκλόνιζε την ολύμπια αταραξία σου.  

Ο λόγος θέλει υπομονή και χρόνο για να ωριμάση και να έχη αποτελέσματα. Και λειτουργεί υποσυνείδητα, μυστικά και μακροπρόθεσμα εξευγενίζοντας και την πιο άγρια και βάρβαρη ψυχή.

Ο καθείς δε, δικαιούται συντηρητικώς να διακρατεί ένα μέτρο υγιούς εγωισμού όπως και τόλμης λόγου. Η ταπεινοφροσύνη δεν είναι η αρετή του αμνού.


4. Το χρήμα ποιεί τας καλυτέρας συμμαχίας και τας χειροτέρας έχθρας. Όλα τα καλά έχουν ένα τέλος όπως ευτυχώς και μια νέα καλή αρχή.

Κορμί το δάνειο και ψυχή ο τόκος. Και ουδέν δυνάμεως και εξουσίας χρίσμα χωρίς ψυχικό στίγμα. Τα δανεικά επιστρέφονται κάποτε. Ο μισάνθρωπος ανθρωποδιάβολος, υπ’ όψιν, είναι ο χειρότερος τοκογλύφος.

Η απόστασις είναι θεά. Όπως και ο θεός χρόνος άλλοτε ενώνει και άλλοτε χωρίζει τους ανθρώπους ενισχύουσα ή αμβλύνουσα τους συναισθηματικούς των δεσμούς.

Υπάρχουν πράγματα και αισθήματα που αγοράζονται, εξαγοράζονται και ανταλλάσσονται. και πράγματα ιερά που μόνο χαρίζονται.

Και τα κάστρα πέφτουν αφού καούν από μέσα. Αι ψήφοι δεν έχουν ψυχή, βγάζουν όμως εφτάψυχη κυβέρνησι.