ΟΙ ΠΛΑΝΟΔΙΟΙ ΧΡΗΣΜΟΙ ΤΗΣ ΤΡΙΤΗΣ. (96)
(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων)
Άγρια καλοκαίρια, θεοί με καμμένα χέρια.
Φθηνός προφητικός λαϊκισμός και στα παλάτια των θρησκειών.
Όλο ζέστες, όλο πυρκαγιές πια! Και βροχαί πότε και παράπονα για πλημμύρες!
Τελικά δεν ήταν καταιγίδες. Απλά κατέβαζαν γίδες.
Σώπα, όπου νάναι θα σημάνουν αι κοπάναι της ουτοπίας!
Κάποιους η ζωή τους κάνει κουνιστούς και κάποιους κυνικούς.
Πρωκτοσερίφηδες του ιού των πολιτικών πιθήκων.
Δος στον Ρωμηό αυτοκινητάδα κι ας χαθή η Ελλάδα.
Τόσα πλούτη, τόσο αγκαλιά με την ευημερία όσο και μακριά της.
Επήλθεν έτσι μια απότομος αύξησι του πόνου και της θλίψεως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου