Μια Ελλάδα έρμαιο του “κομματικού κατιμά”, των άχρηστων σφουγγοκωλάριων

ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ : Το έχουμε ξαναπεί εδώ υπάρχει μια ψυχοπαθογένεια , μια σαπίλα ,υπάρχει μια εμμονή της "ελληνικής" ελίτ στην Ελλάδα η οποία πιστεύει τα τελευταία 30-40 χρόνια ότι κάνοντας συνέχεια τα ίδια λάθη , στο τέλος θα επιτύχει τους στόχους της. Δεν βλέπουν όμως από τα λάθη τους τι έχει υποστεί ο ελληνικός λαός , πόσες ήττες , πόσες γεωπολιτικές καταστροφές και οικονομικές καταστροφές έχουμε πάθει. Ένα είναι το ηθικόν δίδαγμα που προκύπτει αβίαστα από την άθλια οικονομική και πολιτική διαχείριση στο Δυτικότροπο  Κρατιστάν: «Θα τα παίρνουμε από αυτούς που δουλεύουν και θα τα δίνουμε σε αυτούς που μας ψηφίζουν.» .Αν δεν καταργηθεί αυτό το ΤΕΡΑΣ μην περιμένετε καμμία αλλαγή. και πρόοδο σε αυτόν τον τόπο.

Είναι κοινός τόπος ότι στην πολιτική ζωή της χώρας κυριαρχεί η ρητορική (με όλα τα συνεπακόλουθα) του “κατιμά”. Ο “κατιμάς” που όλα τα κόμματα έχουν εκθρέψει τα τελευταία χρόνια, κυρίως στα social media, από εφεδρικός λόγος που ήταν έχει γίνει μετωπικός και κυρίαρχος. Όλο και πιο πολύ όλο και πιο συχνά τα κόμματα (πλην ελαχίστων) υιοθετούν την ορολογία του “κατιμά” τους και εκφράζονται με αυτήν.

Σχολιάζει ο ΣΤΑΘΗΣ (Σταυρόπουλος)
ΠΗΓΗ: SLpress

Τούτο ήταν αναπόφευκτο στο βαθμό που τα κόμματα μέσα στο πλαίσιο ενός υποτελούς συστήματος, δεν παράγουν πολιτική και στρατηγική, αλλά διαγκωνίζονται στο ψεύδος, την υποκρισία και την αναλγησία. Αυτό όμως δεν συνιστά (μόνον) ηθική κατάπτωση, αλλά είναι αναπόδραστο αποτέλεσμα της διαχείρισης των αλλεπάλληλων κρίσεων, όταν τα κυρίαρχα κόμματα δεν είναι παρά απλοί εντολοδόχοι.

Αυτός ο “κατιμάς”, που στο πλαίσιο αυτής της παρακμής έχει γίνει κυρίαρχος στην έκφραση των κομμάτων, γίνεται κυρίαρχος και σε μεγάλο μέρος του κεντρικού Τύπου. Τα απομεινάρια του οποίου, υποταγμένα στην παθολογία των κομμάτων, την ενισχύουν. Ένας καθωσπρέπει “κατιμάς” που συναγωνίζεται τον ανόθευτο.

Η σχέση πλέον των κομμάτων με τον κατιμά τους, είναι η σχέση του αυγού με την κότα. Ή, αν προτιμάτε, του φιδιού με το αυγό του. Καθότι ο φαιόχρωμος και μελανόφρων αυτός “κατιμάς” προβαίνει συστηματικά σε “δολοφονίες χαρακτήρων”, σε ύβρεις, ανθρωποφαγία και παν τι άλλο ειδεχθές και απεχθές.

Συχνά αυτός ο “κατιμάς” θυμίζει τα S.A.(Τάγμα Εφόδου)! Λέει δηλαδή πράγματα που το κόμμα δεν “θέλει” να πει, ενώ όλο και πιο συχνά το κόμμα λέει αυτά που θέλει να λέει ο “κατιμάς”. Αυτό το (εντεινόμενο) φαινόμενο αφορά όλα τα κόμματα, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, όλου του ιδεολογικού φάσματος.

Είναι ένα φαινόμενο που έλκει την καταγωγή του στην υποχώρηση και την αναδίπλωση της Αριστεράς, μετά την πτώση της ΕΣΣΔ. Στην πρώτη περίοδο της παγκοσμιοποίησης. Αλλά, αν αυτό ήταν το κυρίως φαινόμενο τότε, στην περίοδο που ακολούθησε, θύμα του νεοφιλελευθερισμού πλέον ήταν κυρίως ο φιλελευθερισμός. Πρόκειται για μια καθαρή δολοφονία. Ευδιάκριτη και αποενοχοποιημένη. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΑΡΠΑΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΗΓΗ

ΠΗΓΗ