Η XΑΜΕΝΗ ΆΝΟΙΞΗ 2.0

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :

Η XΑΜΕΝΗ ΆΝΟΙΞΗ 2.0

 

Το 2010, με τα απόνερα της οικονομικής κρίσης του 2008 που μας έσκασε σαν τον πιο αδύναμο κρίκο της Ευρωζώνης, δεν ξέραμε τι θα ακολουθήσει.

 

Βίαιη μείωση του ΑΕΠ, λιτότητα για τους πολλούς για να σωθούν οι Τράπεζες, υποθηκευση όσων μπόρεσαν να υποθηκεύσουν μέχρι το 15 κλπ.

 

Το 2020 όλοι γνώριζαν ότι μπήκαμε σε ένα κύκλο μιας νέας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, ασύλληπτα μεγαλύτερου μεγέθους από το 2008, που απλώς πυροδοτήθηκε από την επιδημιολογική κρίση, που μονοπωλεί από τότε το ενδιαφέρον των έγκλειστων στους 8 μήνες από τους 13.Είχαμε την περασμένη άνοιξη δύο ευκαιρίες για να μην βιώσουμε, πάλι ως ο αδύναμος κρίκος της ευρωζώνης κάνοντας κάτι δραστικό για να μην έχουμε πάλι τα ίδια και χειρότερα.

 

Νέες λιτότητες, μείωση του ΑΕΠ, νέα κρίση χρέους και υποθήκευση και των υδρογονανθράκων,που συνεχίζει να παραμένει ο στρατηγικός στόχος των κεντροεβρωπαίων νεοφιλελέ, των της σχολής Σόιμπλε:

 

1. Να διατεθεί, όσο υπήρχε ακόμα χρόνος, το μεγαλύτερο μέρος από το μαξιλάρι ασφαλείας που δημιούργησε γι αυτόν τον σκοπό η διακυβέρνηση Τσίπρα απευθείας στην πραγματική οικονομία. Για να τονωθεί και η εγχώρια προσφορά και η ζήτηση, πριν η διπλή κρίση τους εξελιχθεί και σε νέα τραπεζική κρίση και κρίση χρέους με ανυπολόγιστες, αλλά γνωστές, συνέπειες.

Δεν έγινε τίποτα! Το μέχρι τώρα ορατό αποτέλεσμα οι περίπου 400.000 νέες πτωχεύσεις μικρομεσαίων επιχειρήσεων (και πολλές μεγάλες του ξενοδοχειακό ύ κλάδου) από τις 860.000 που είχαμε πριν τα lockdown. 

 

2. Να αξιοποιήσει όλη η ΕΕ νέα χρηματοδοτικά εργαλεία διαμοιραζόμενου ρίσκου, όπως τα ευρωομόλογα, για να αποφευχθούν παρόμοιες μνημονιακές συνέπειες σε όλο τον Ευρωπαϊκό νότο. Και την πιθανή διάλυση της ΕΕ.

Δεν έγινε ούτε αυτό. Τα κορονοϊοπακετα που αποφάσισε η ΕΕ, και που η διάθεση τους δεν πρόκειται να ξεκινήσει πριν από το τελευταίο τρίμηνο του 21, είναι ένα μείγμα δανεισμού των χωρών (με νέα μνημόνια) και της Κομισιον με εγγύηση των μελλοντικών εσόδων από τον ΦΠΑ. Συνταγή που ευνοεί μόνο το Τραπεζικό σύστημα και την γκρι παραοικονομια του, αυτή των τοξικών ομολόγων που η φούσκα τους φούσκωσε ήδη και άλλο από τα 1,8τρισ ευρώ που διέθεσε η ΕκΤ. Ελάχιστα από αυτά έφτασαν όμως στην πραγματική οικονομία. Που πήγαν;;

 

Ακούσαμε πέρσι το καλοκαίρι και για τις δύο αυτές ευκαιρίες ηχηρά Nein από τα εγχώρια και τα διεθνή Σοϊ-μπλε, το θλιβερό απομεινάρι αλά γερμανικά της σχολής Ρηγκαν-Θάτσερ. 

 

Όχι τυχαία! Η νεοφιλελέ σαβούρα της οικονομικής σκέψης, που ακόμα κυριαρχεί στους policy makers της ΕΕ, δεν δίστασε να υποθηκεύσει όλο το μέλλον της ΕΕ με ένα μείγμα πολιτικών που εντείνουν τους εθνοαπομονωτισμούς, την άνοδο της ποπουλιστικης ακροδεξιάς και τα σοκ φόβου. Για να αντιμετωπίσει ο κορονοϊός, λέει. Διαφορετικά, χωρίς αυτά τα σοκ, δεν θα μπορούν να εφαρμοστούν τα δόγματα τους, που υποτίθεται ότι επιλύουν το πρόβλημα μόνο με επίθεση στην εργασία και απορρυθμίσεις, που τις βαφτίζουν μεταρρυθμίσεις της αγοράς εργασίας. Και με ακόμα μεγαλύτερη συρρίκνωση των υπολοιμάτων του κοινωνικού κράτους, αυτού που μέχρι τώρα τους ξελασπώνει στην επιδημιολογική κρίση. 

 

Οδεύοντας προς το τέλος της δεύτερης χαμένης άνοιξης αυτής της κρίσης, αναζητείται νέο αξιόπιστο αφήγημα για να αποφευχθούν τα χειρότερα μέσα σε ένα τούνελ χωρίς ορατή έξοδο . Αφήγημα που, πέραν των άλλων, οφείλει πλέον να συνυπολογίσει και το τεράστιο κόστος των χαμένων ευκαιριών της προηγούμενης άνοιξης.

Μια χαραμάδα ελπίδας, που από μόνη της δεν αρκεί, δημιουργείται από την επικράτηση του Biden, που φαίνεται ότι δημιουργεί ντόμινο εξελίξεων και στο εσωτερικό της ΕΕ (όπως επισημαίνει και ο Michael Psilo . Προφανείς και οι επιπτώσεις της στα μίζερα εσωτερικά μας δρώμενα.

 

Ανασυνταχθείτε!

 

Σχετικό με το άρθρο του Μιχαλάκη , πολύ πριν από αυτόν εμείς τα λέγαμε ΕΔΩ.