Εν αρχή ήν το χάος, είπε.
Τι μπορεί να πάθει κανείς διαβάζοντας Ησίοδο στην θάλασσα. Περνάω, λέω, κάπως υποφερτά τους χειμώνες μου προσπαθώντας να απαντήσω στο ερώτημα πως από το φ του φόβου που προκαλεί, θα περνάω με μια δρασκελιά στα ρο του έρωτα. Μπας και δεν χαθεί πάλι και το επόμενο καλοκαίρι διαγράφοντας εικονικούς"φίλους" του χειμώνα, αυτούς που ποτέ δεν γνώρισα.
Και συνήθως ξεχνιέμαι έτσι μέσα στο χάος των σκέψεων που κάνουν αγώνα δρόμου, σαν κάτι καλοκαιρινά καράβια που παραβγαίνουν στο ποιο θα δέσει πρώτο σε κάποιον χειμερινό ντόκο σιγουριάς.
Μέχρι που κάποιο καλοκαίρι να προκύψει ο έρωτας που θα τα κάνει όλα μπάχαλο βάζοντας τα πάντα, (δηλαδή το βέλος του χρόνου), πάλι σε κίνηση.
Όλα τα υπόλοιπα πρόλαβε και τα είπε ο Ησίοδος, Για να μας τα πει μετά ο Πριγκοζιν. Ο
Ιλια Πριγκοζιν πήρε νόμπελ Χημείας, δίνοντας μέσα από ένα πείραμα διάταξης καταλυτών τον μοναδικό μη αυτοναφορικό ορισμό που έχουμε για
τον χρόνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου