Διαβάζουμε και βλέπουμε τι έγινε στην στην ισοπεδωμένη από τις πλημμύρες Λιβύη. Και το όνομα της καταιγίδας που χτύπησε την Λιβύη "Daniel" δηλαδή Δαν-ιήλ. Και το ερώτημα είναι τι σημαίνει "ΔΑΝ" στην γλώσσα τους για να μπορέσουμε να βγάλουμε και κάποια άκρη.
Θα πρέπει αυτοί που θυμούνται να συνδυάσουν την επίθεση στο λιμάνι της Βηρυτού , πριν 2 χρόνια που συγκλόνισε όλη την κεντρική Βηρυτό και δημιούργησε ένα σύννεφο-μανιτάρι σκόνης στον αέρα...με την επίθεση στην Ντέρνα της Λιβύης. Αυτά τα δύο ΣΥΝΔΕΟΝΤΑΙ.
Βλέπουμε μια διαμάχη ανάμεσα στους δύο Βασιλικούς Σεληνιακούς Οίκους. Και συγκεκριμένα Κρόνος εναντίον Άτλαντα. Η Βύβλος ή Gubal, είναι η πόλη του Κρόνου ...ενώ η Λιβύη είναι το Οικητήριο του Άτλαντα. Και μέσα σε αυτήν την διαμάχη πήραν και εμάς τα "σκάγια".
Κάποτε όλοι αυτοί εισέβαλαν στην Ευρώπη μαζί με τους Σπαρτούς φυγάδες Άτλαντοσκύθες της Λιβύης της γνωστής και ως οικητήριον του Άτλαντος, με αρχηγό και αρχιερέα τον Κάδμο Ερμή και αφού πρόσθεσαν στα μπουλούκια τους και όλους τους ομοεθνείς τους που ζούσαν στην Αίγυπτο, επανέφεραν τις ανόητες δοξασίες του Ατλαντο-Σκυθισμού τους στην Ελλάδα.
Αναφέρομαι στους ίδιους ανθρώπους που κάποτε είχαν κατακλείσει την Αίγυπτο , στην εποχή του Συροφοίνικα Ιωσήφ του Χαναναίου και των αδελφών του, τους οποίους οι Ιουδαίοι ιστορικοί ονόμαζαν και Ερμιούθ. Για κάποιους δε αρχαίους ιστορικούς, όπως ο Κλαύδιος Ιόλαος, σύμφωνα με όσα αναφέρει ο Στέφανος Βυζάντιος, αυτοί ήταν οι διάσπαρτοι λαοί που εγκατέλειψαν σε κάποιο στάδιο της μετακίνησής τους την Θήβα της Αιγύπτου και ακολούθησαν τους ιερείς των τελειοποιημένων θεσμών του Διονύσου στην εκστρατεία τους κατά της Ευρώπης αφού προηγήθηκε η βάρβαρη εισβολή τους στην Ελλάδα, την Συρία και την Ιωνία.
Η θρησκεία τους χαρακτηρίζεται ως η πρώτη παγκόσμια οργανωμένη θρησκεία η οποία όμως με το πέρασμα του χρόνου υπερκαλύφτηκε από τον Ελληνισμό. Και όταν λέω Ελληνισμό εννοώ την Φυσική Φιλοσοφία των Ελλήνων έτσι όπως την παρουσίαζε ο Ηράκλειτος και όχι ο Πυθαγόρας ή ο Πλούταρχος στο έθνος των Ελλήνων. Η σκοτεινή τους θρησκεία είναι άμεσα συνδεδεμένη με την αρχαιότατη λατρεία του Άρη, του Απόλλωνος, του Σεληνιακού Κρόνου και της εξουσίας του πάνω στην γη.
Η σύγκρουση των Κρονίων με τον Ελληνισμό γέννησε και την αντιπαλότητα του Ζευ με τον Κρόνο στην μυθολογία, η οποία έμμεσα σκιαγραφεί την σύγκρουση της αρχαιότατης Σεληνολατρείας ή του Νόμου της Σελήνης ή Αφροδίτης με τον Νόμο του Ηλίου και τον φορέα του, τον Ελληνισμό.
Ο μύθος όμως τον ποιητών υπερίσχυσε της πραγματικότητας. Δηλαδή επικράτησε η άποψη ότι ο Ζευς των Ελλήνων ήταν υιός του Κρόνου ενώ στην πραγματικότητα αυτή η διαδοχή αφορά τους θεσμούς και όχι ότι υπήρξε ποτέ κάποια άμεση συγγένεια και φυσική σχέση μεταξύ Ζευ και Κρόνου. Ένας μάλιστα από τους άθλους του Ηρακλή ο οποίος είχε θέμα την ζώνη των Αμαζόνων, σκιαγραφεί αυτή την αρχαία αντιπαράθεση για τον καθορισμό των ορίων δικαιοδοσίας του κάθε Νόμου.
Κάποτε λοιπόν εκείνοι οι κατατρεγμένοι ζηλωτές της Μητροπολιτικής Σεληνολατρείας, οι ετερόχθονες Σπαρτοί Καδμείοι, δηλαδή οι άνθρωποι που διασκορπίστηκαν μετά τον σπαραγμό του Διονύσου, την καταστροφή της Ατλαντίδος, και της Ωγυγίας ακόλουθοι του πολυώνυμου Ερμού, του Ατλαντοσκύθη μεταρρυθμιστή ιερέα του Διονύσου ή Άμμωνος, και οι οποίοι είχαν εισβάλει με μεγάλο στρατό Φοινίκων, Ιουδαίων και Αράβων στην Ελλάδα ξεκινώντας από την ευρύτερη περιοχή της Αμμωνίας γνωστής και ως Λιβύης, η οποία εθεωρείτο τότε το οικητήριο του Άτλαντος και στην πορεία τους περνώντας μέσα από την Αίγυπτο, την Αραβία και την Φοινίκη, έφεραν μαζί τους και αυτό το παράξενο έθιμο, δηλαδή να κτυπούν, ελαφρά βεβαίως, το κεφάλι τους στην γη για να ακούσουν μήπως και έρχεται ο υποχθόνιος Άδης ή Πλούτωνας.
Έλεγαν ότι προσκυνούσαν τον θεό του Άδη τον Κυνόμορφο Ανούβι, τον λεγόμενο και Πλούτωνα, και Διόνυσο και Τρικέφαλο Κύνα και Κέρβερο και του Αιγυπτιακού υποχθονίου Όσιρι ή Σέραπι. Αυτόν που ο δικός μας φωτεινός άνδρας, ο Σωκράτης, δεν άφηνε ούτε στιγμή σε χλωρό κλαρί και ο οποίος τελικά δολοφονήθηκε από το κατοχικό Σκυθικό ιερατείο του Διονύσου στην αρχαία Αθήνα.
Η συνέχεια αυτής της διαμάχης συνεχίζεται μέχρι και της μέρες μας....και οι δύο θεωρούν την Ελλάδα ΔΙΚΌ ΤΟΥΣ ΧΩΡΟ.
3 σχόλια:
(1) Αντιγράφω από εδώ:
https://ancient-hebrew.org/names/Dan.htm
The Hebrew verb דין Deen (#1777) means "to judge" such as we can see in the verse above. This is the root of the name דן dan (#1835), meaning a "judge," and is also found in the verse above. In Jacob’s final words to Dan he also makes the connection between these two words.
Dan shall judge (deen) his people, as one of the tribes of Israel. Genesis 49:16 (KJV)
Οπότε η κακοκαιρία ΔΑΝ-ιήλ μπορεί να θεωρηθεί σαν μία δίκη της Θεσσαλίας, εις την οποίαν ευρίσκεται βεβαίως και ο Όλυμπος;
(2) Στις 5/2/2023 έγινε η εξής τελετή στην Ελευσίνα:
https://www.youtube.com/watch?v=wm4vS8PA65g
https://www.youtube.com/watch?v=1EwBRhiEfM0
23 ημέρες μετά ήρθαν τα Τέμπη.
6 μήνες μετά ο ΔΑΝ-ιήλ.
Άρα τι;
"Στις 5/2/2023 έγινε η εξής τελετή στην Ελευσίνα:"
Η λέξη Έλευση (από την οποία έχουν αρχή τα Ελευσίνια Μυστήρια) είναι το ίδιο και το αυτό με την λέξη Ήλυση. Εδώ να υπενθυμίζω ότι η λέξη Ήλον κατά τον Ησύχιον σημαίνει «κατακεκαυμένον». Το «κατακεκαυμένον πεδίον» επίσης αναφέρεται και ως «Ενηλύσιον πεδίον».
Η θεά Δήμητρα η Φιγαλία ήρθε πάνω σε Άρμα με δύο Όφεις, και την υποδέχτηκε ο Τριπτόλαιμος (οι τρεις λαιμοί χρειάζονται όμως και 3 "κεφάλια") στον οποίο οι αβασάνιστα σκεπτόμενοι άνθρωποι του έδωσαν ανθρώπινη υπόσταση.
Ήλυξεν όμως σημαίνει Εξέφυγε....άρα από κάπου την είχαν κοπανήσει η έστω τους πέταξαν έξω. Η αναζήτηση της θεάς ήταν για την Khuree (Κόρη), αλλά ποια ήταν αυτή η Κόρη και τι κρύβεται πίσω από αυτήν την λέξη;; Η Δαμάτηρα η πυρρωθείσα ή Πύρρα, ή Dea Spina ή Δέσποινα ή Περσεφόνη είναι η ίδια και η αυτή με την ΣΕΛΗΝΗ που τους έφερε από το Ηλύσσιον πεδίο το κατακεραυνωθέν υπό της Στυγός.
" Άρα τι;"
Η παράδοση λέει ότι ένα από τα δύο Ατλαντικά άρματα που συνόδευσαν την θεά Δήμητρα και τα οποία οδηγούσαν όφεις κατέφυγε στην Σκύθια, αλλά εκεί κατεστράφη άρμα και δολοφονήθηκαν οι όφεις του από τους Σκύθες.Είναι άπειρες οι αναφορές στην ασπίδα μέσα στην αρχαία γραμματεία με την έννοια του τελείου άρματος, ή της ασπίδος με πτερύγια δηλαδή του ιπταμένου πολεμικού άρματος.
Να θυμίσω μόνο ότι η Αργώ, το Κοίλον Κύτος, αναφέρεται και ως ασπίς.
"εκ σπέρματος όφεως ασπίς δεινή και όφις πετόμενος εκ Δαν Αντίχριστος"
Δημοσίευση σχολίου