(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων)
Αποκαλύψεως τίσις, Νεμέσεως Ίρις. Όλα ανάποδα γεγραμμένα.
Αγναντεύοντας εξ ύψους, από την μοναξιά των σοφών.
Ελπίζων εις μίαν συμπτωματικήν παλινδρόμησιν του χρόνου.
Μισώ τας λεωφόρους όπου συνεταιρίζονται αφεντικά και ψηφοφόροι δούλοι.
Παράδρομοι διασώζοντες ριπάς και πνοάς ελευθερίας. Προτιμητέοι.
Πόσο άδεια η ζωή αυτών που γεμίζει μόνο με τον φθόνο και την απληστία!
Φρυγικός σκούφος και υπ’ αυτόν κιπά. Γέγονε και η πουστιά παράσημο.
Ψήφος και χρυσός, ψήφος και ψυχή, ψήφος και θεός. Καμιά αρχοντιά ψυχής.
Ένα αθώο μαχαίρι ντυμένο ένοχο αίμα που ταξιδεύει σαν αστραπή στην κρύα νύχτα των κριμάτων.
Ω ζωή! Πώς διαφεύγεις αγνή εν μέσω τόσων πικρών νικήτρια θανάτων!
1 σχόλιο:
1700 χρόνια Εξορίας του Κάλλους… Και πόσα ακόμα; – Γιώργος Λαθύρης-Ιαλυσσός
https://www.youtube.com/watch?v=Nsu-8iUBxAo&t=2256s
Απλός ανώνυμος σχολιαστής
Δημοσίευση σχολίου