ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. Μέρος Δ΄(17 )

ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ   ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ.  Μέρος ( Δ 17 ) 

(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων)

1) Τα χειρότερα και επικινδυνότερα ψεύδη είναι τα προς εαυτόν και η μεγίστη απάτη η αυταπάτη.

2)   Δεν περιστοιχίζεται μόνο η δύναμις με πολλή κακία αλλά και η αδυναμία. Φέρομεν δυο καρκινώματα, ξενιστάς, φίδια υπό μάλης κολοβά.  Το μεν πατήρ αρχαίος, το δε υιός νέος. Και το μεν εορτάζει τας Κυριακάς, το δε κατά τας απεργίας.   

3) Ψηφίζεις κάθε στιγμή λοιπόν, θες - δεν θες, είτε τηλεόρασι ανοίγεις, εκκλησία πας, είτε σε τηλέφωνα απαντάς γκαλοπατζήδων.  Ψηφίζεις κι όταν ψωνίζεις και την ψωνίζεις. Ομοίως κι όταν στην εξέδρα παντοειδώς ξεφωνίζεις.  Είτε κερδίζεις πόντους πολεμώντας και νικώντας το σύστημα είτε σε νικά αυτό.

4) Ψηφίζεις και την αυτοκαταδίκη σου. Η κάλπη είναι ο δημοκρατικοφανής θρόνος της νέας τυραννίας. Τόσο σίγουρης για την ισχύ της και το τελικό εκλογικό αποτέλεσμα…

4) ..  ώστε δεν διστάζει, παίζοντας σαδιστικά όπως η γάτα με το πληγωμένο ποντίκι, επιτρέπειν στους πολίτας επιλέγειν τον πολιτικό τους βιαστήν, καταχραστήν της ψήφου των.

5) Υπάρχουν βέβαια και οι δεισιδαίμονες, ουκ ολίγοι κι αυτοί, οι οποίοι τα της δειλίας, βλακείας και ανοησίας ηθικά των ελλείμματα και μειονεκτήματα νομίζουν αναπληρούσθαι μαγικά με ηυξημένη δόσι παθητικής θρησκευτικής  τυπολατρίας.

6) Όταν η ουράνια λίμνη του μυαλού σου γίνεται ακάθαρτος βούρκος ακόμα και μια ανθρωποθυσία, δίκην τεκνοφάγου Κρόνου ή Αβραάμ, (ο δεύτερος εις ένδειξι πίστεως και αφοσιώσεως προς τον θεόν του και το κόμμα του), καθόλου νοσηρόν, σατανικόν δεν σού φαίνεται αλλά πολύ ευσεβές ή τουλάχιστον πολιτικά ορθόν.

7) Αλλά ποιος υιός θα ήθελε τον Αβραάμ πατέρα; Κι όμως θρησκείαι αιωνόβιοι και κραταιαί έχουσι το βάρβαρον αυτό θρησκευτικό πρότυπον κορώνα επί της κεφαλής των.

8) Γιατί τρόμος, χρήμα, βία κι εξουσία είναι ο πραγματικός θεός των μυστικών ιερατείων. Προ των οποίων η ανθρώπινη ζωή, και όχι μόνο, δεν έχει καμιά αξία.   

9) Γιατί δεν εμπιστεύοντο εις ομοφυλοφίλους και παιδεραστάς δημόσια και ιερατικά αξιώματα οι σοφοί νομοθέται της αρχαίας Ελλάδος; Γιατί Ελλάδα είναι παντού η ανθρωπότης στον χώρο και τον χρόνο.

10) Επειδή ο προδότης της φυσικής χρήσεως του φύλου είναι ζήτημα χρόνου και πατρίδα, οικογένεια και θεόν εκδικητικά για το αντικοινωνικό του αυτό μειονέκτημα να προδώση.  

11) Και γαρ φυσικαί και ηθικαί αξίαι και κανόνες είναι πράγματα αιώνια και ιερά. Είτε τας υπερασπίζεσαι και πεθαίνεις μη μπορώντας να ζήσης χωρίς αυτές όπως ο Σωκράτης είτε τας προδίδεις και γεμίζεις Ερινύες κι ενοχές.

12) Ανάγκης προσωπεία, επιτήδευσις και σοβαροφάνεια παντού. ουδαμού προσωπικότητες και σοβαρότης. Πόσο θα ντρέπονται οι οψίγονοι ημών δια τους πατέρας των τους σημερινούς! Επειδή σ’ αυτή την γη πέρασαν κάποτε άνθρωποι πραγματικοί που περπάτησαν ελεύθερα σαν θεοί.   

13) Για όλα υπάρχει θέσι στην ζωή και κατάλληλος καιρός. Υπάρχουν και Αφροδίτης δικαιώματα. Ιερά κι ακαταμάχητα κι αυτά. Εις της ζωής τα δεινά, προσφέρουν εις τον άνθρωπον κατά καιρόν ευχαρίστησι, ανακούφισι, γλυκυθυμία και παρηγοριά.

14) Αλλά πόσοι δεν παγιδεύονται και πνίγονται στα φιλικά των νερά; Ώστε μη εξ άπαντος τα αφροδίσια επιθυμείν και διώκειν μας χρη. Και άνευ όρων μη εις αυτά παραδίδοσθαι.

15)  Χαλαρούς, αβρούς, τρυφηλούς μας θέλει η Αφροδίτη, θυμολέοντας δε ο Άρης και πολεμικούς κύνας.  Ίνα έχωμεν το σθένος μη παρασύρεσθαι όταν η ηδονή γίνεται δόλωμα καθώς συνυφαίνεται και προϋποθέτει ηθικάς εκπτώσεις και καταπτώσεις, αδικία, ασέβεια, έγκλημα και προδοσία.

16) Όπου γαρ ηδονή απερίσκεπτος και άπληστος εκεί και θλίψις και όνειδος, Δαμοκλέους ώσπερ σπάθη, επικρέμαται.

17) Εμπορικά αγαθά, γιατί όχι; χρήσιμα κι αυτά όταν τα διαχειρίζεται η φρόνησις. Εμπλουτίζουν την ζωή, δεν την πλουτίζουν όμως ουσιαστικά όπως αι αρεταί της ψυχής.

18) Ουαί εις αυτούς τους οποίους εκπαιδεύουν κι εκμεταλλεύονται άνδρες, είτε γεννημένοι είτε κατ’ επάγγελμα, ψεύται και συνωμόται τα ιερά και όσια κρατούντες και ανίερα και εγκληματικώς ασκούντες.

19) Τους νωθρούς τω πνεύματι, τους κνηζομένους και μη δυναμένους πνευματικώς αυτοξυσθήναι ανακουφίζουσι μεν αι θρησκείαι αλλά και όνυχας ανεξαρτησίας ποτέ αποκτήσαι αυταί αυτοίσι δεν επιτρέπουσι.

20) Δεν συμφέρει.  Αφού οι μη ανάγκην έχοντες μήτε επαγγελματιών σωτήρων μηδέ ιατρών και θρησκειών χαίρουσιν άκρας και πάσης υγείας θεοίσιν εοικότες.