ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΝ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ (131)

ΕΛΛΗΝΟΜΑΘΕΙΑ-ΛΕΞΙΓΝΩΣΙΑ

Αρχή σοφίας ελληνικών ονομάτων επίσκεψις.

Η ελληνική γλώσσα ομιλείτο πολύ πριν από την 2α π.Χ. χιλιετία και ευρίσκετο σε υψηλό επίπεδο τελειότητας.

Είναι η βασίλισσα των Γλωσσών.

Είναι η γλώσσα των Θεών.

«Ει Θεοί διαλέγονται, την των Ελλήνων γλώττη χρώνται»

 (Κικέρων)

Όθεν άριστα λέγεται παρά τοις φιλοσόφοις

το τους μη μανθάνοντας ορθώς ακούειν ονομάτων

κακώς χρήσθαι και τοις πράγμασιν.

(Πλούταρχος) 

ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΝ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ (131) 

1)  ουσ. στέμμα (το): Γιατί τα δυο ταύ;

2) ρ. λαχανιάζω. Πώς  ετυμολογείται;

3) Γιατί στύλος το στυ- με ύψιλον και στήλη το στη- με ήτα;

4) Και γιατί υπάρχει η γραφή  λύ-ει (οριστική), λύ-η (υποτακτική) και λύ-οι (ευκτική);

5)  επιθ. αρμόδιος (ο): Η ετυμολογία του;

6) επιρρ. αναφανδόν: τα συνθετικά του και η εξ αυτών ερμηνεία του.

7) επιθ. ανεπίδεκτος (ο,η) < ανε(υ) + επί + δέχομαι.

8) ουσ. σημαία (η) και σημείον (το) γιατί είναι συγγενή; 

Οι απαντήσεις από το προηγούμενο Νο (130) ΕΔΩ.

--------------------------------------------------------------------------------------------------

Αι απαντήσεις του Λεξιθήρος.

1) στέμμα < στεφ- μα (ρ. στέφ-ω, στεφανώνω.)

2) λαχανιάζω < ηχομιμητικόν, ρίζα χαν- (πρβ. άγχ-ος, βρ -αχν-ιάζω) καμιά σχέσι φυσικά με το λάχανο.

3) στύλος, στήλη προς διάκρισιν. ο μεν στ-ύ-λος είναι κάτι το υ-ψηλόν και υ-ποβαστάζον σκεπήν, η δε στ-ή-λη υψούται διακοσμητικώς και αναγνωστικώς (πρβ. ρ. στηλιτεύω) άνευ σκεπής.      

4) Προς διάκρισιν. λύει (οριστική),  (ίνα) λύη (υποτακτική), (να μπορούσε να) λύοι ως ευχή (ευκτική).

5) αρμόδιος < αρμόν (πρβ. αρμοστής, αρμονία, άρμα) + δέω, δένω = ο κατάλληλος, ο εφαρμοζόμενος, ο ¨κουμπώνων¨  άρα και ειδικός και υπεύθυνος σε κάτι.

6) αναφανδόν < ανά (πρβ. άνω) + φα(ι)ν ομαι, εμφανίζομαι, προβάλλω φανερά.

7) ανεπίδεκτος < άνε(υ) +επί +δέχομαι = ο μη επιδεχόμενος (πρδ. ανεπίδεκτος μαθήσεως.)

8) σημαία, σημείον < ρ. σημ αίνω (πρβ. σήμα, σημάδι, σημασία, σήμαντρον, σημειωτόν = το επί του ιδίου σημείου.)