ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. Μέρος Δ΄(20 )

ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ   ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ.  Μέρος ( Δ 20 ) 

(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων)

1)  Η αξία και η αρετή του ανθρώπου έγκειται και φαίνεται εις το πώς διαχειρίζεται την εκάστοτε επιτυχία και αποτυχία του.

2)   Διαγνώστης δε ο σοφός και ού παντογνώστης. Διαγνώστης που εστιάζει στο αληθές και πραγματικό και όχι στο αναπόδεικτο και ασαφές όπως ο σοφιστής και ο δημαγωγός.  

3) Αλλά γιατί ανικανοποίητος, γιατί τόσο ανασφαλής και νωθρός ο σημερινός δυτικός πολιτισμένος άνθρωπος, αν και πολύ καλύτερα διάγων σχετικά με άλλαις εποχαίς;

4) Μήπως επειδή εξέλιπεν τόσον η ενάρετος παιδεία όσο και τα ανθρώπινα πρότυπα που ενδυναμώνουν, εμπνέουν και αναδεικνύουν τας μεγάλας ψυχάς αι οποίαι με την σειρά των δημιουργούν και τα μεγάλα έργα; Και ενώ απεναντίας αποσιωπάται και διώκεται παν ό,τι νοηματοδοτεί, εξευγενίζει και εξυψώνει την ανθρώπινη ύπαρξι;    

5) Μήπως ακόμα επειδή αποκτώμεν την ευημερία μας, επί θυσία της αρετής μας, με συνειδητάς δηλαδή ή μη, ηθικάς υποχωρήσεις και εκπτώσεις που μας αποκόπτουν από την αγνήν πηγήν του αγαθού, την συνδρομήν και τας χορηγίας των ουρανίων ιερών δυνάμεων;  

6) Ή μήπως λείπει ο άξιος ηγέτης; Αφού ένας ηγέτης οφείλει αποτελείν πρωτίστως δια τους πολίτας το ιερό εκείνο παράδειγμα και σύμβολο εθνικής και συλλογικής αναφοράς, συσπειρώσεως και υπερηφάνειας. Και αυτοθυσίας ακόμα εν πολεμική ανάγκη.  Ώστε δεν δικαιούται ούτος απογοητεύειν αυτούς μήτε και προδίδειν και ντροπιάζειν.

7) Αλλά τί ήθος και πίστι θα είχε δια να εμπνεύση στο λαό του ένας, πέραν πάσης φυσικότητος και κανονικότητος, ηγέτης, ένας, προκλητικά και αποκρουστικά, κίναιδος και με ομόφυλο μάλιστα σύζυγο;

8) Ο προδίδων και ατιμάζων τόσον εμπαθώς το φύλο του, αλήθεια, τί ηθικάς αντιστάσεις θα είχε προ του γενέσθαι και προδότης του λαού του και των ιερών και οσίων της πατρίδος ενδίδων εις το ανώμαλον πάθος του; Πολύ δύσκολον.

9) Ο πόλεμος λένε είναι ο μέγιστος μετασχηματιστής των ανθρωπίνων σχέσεων. Το αίμα δε του πολέμου είναι ιερό. Είναι το μυστηριακό μαρτυρικό καύσιμο της αλλαγής και εξελίξεως του ανθρωπίνου είδους. το άλικο χρώμα της τραγικής ανθρωπίνης ιστορίας. Πόλεμος άλλωστε πάντων πατήρ δεν είπε ο σοφός;

10) Επί τέλους, ανέκραξεν ο ποιητής εν θερμώ, πότε θα επανέλθωσιν οι Έλληνες εκείνοι ίνα βάλωσι όπως τότε θεούς τε και άνδρες εις τάξιν; Ως πότε η πολιτική Σκύλλα και Χάρυβδις, ως πότε οι αριστεροί Λωτοφάγοι και αι διεφθαρμέναι Εστιάδες;

11) Απαράμιλλος και αξεπέραστος η αίγλη και η δόξα των Ελλήνων. Και δεν είναι τόσον τα στρατιωτικά και πολιτικά των επιτεύγματα όσον τα πνευματικά που κεντρίζουν και μεταδίδουν τον ιερό ενθουσιασμό του κάλλους, που διεγείρουν ό,τι πιο υψηλό, ευγενικό και μεγαλειώδες περικλείει η ανθρωπίνη ψυχή.

12) Αυτός ο αυθόρμητος, ειλικρινής και ανιδιοτελής, εσωτερικός και εξωτερικός, πνευματικός αγών κατά της βαρβαρότητος και του σκοταδισμού διακρίνει ανέκαθεν τον Έλληνα, τον αυτόθεον και αυτόθρησκον Έλληνα. Και αυτό είναι το μέγιστον ανθρωπιστικόν μάθημα και ηθική κατάκτησις στην ιστορία της ανθρωπότητος.  

13) Και τα καλά όμως έχουν κάποτε μοιραία παρακμή και τέλος. Και ήλθε, ήταν η σειρά άλλων λαών να πάρουν το σκήπτρο του πολιτισμού από τους Έλληνας, να δώσουν τας ιδικάς των ανθρωπιστικάς εξετάσεις. Και οι οποίοι τί έδωσαν;

14) Ό,τι δεν έφθασαν από φθόνο και αντιζηλία εις έδαφος έφερον. Καταστρέφοντες τα έργα των διδασκάλων των Ελλήνων ως μη έχοντες προσφέρειν κάτι περισσότερον εις την ανθρωπότητα ει μη, δια της βίας και υποχρεωτικά, κάποιους ακατέργαστους και αδέξιους θεούς, κατ’ εικόνα και ομοίωσί των.

15) Δεν ήταν η αγάπη εκείνη αλλά ο ολοκληρωτισμός και δεσποτισμός της αγάπης. και δεν ήταν ο λόγος της ειρήνης αλλά το δόγμα της γενοκτονίας. Οϋτε και το φίλτρο της παγκόσμιας αδελφοσύνης ήταν αλλά η δημαγωγία της. Και ιδίως ο παροξυσμός των φανατικών και της αιματοχυσίας.    

16) Αφού ό,τι καλό πολιτισμικό στοιχείο έχει επιδείξαι τα χριστιανικά δυτικά έθνη όπως και τα μουσεία των εις την επίδρασι της ελληνικής παιδείας το οφείλουσι. Ο μονότροπος γαρ, ο ολοκληρωτισμός των αβρααμικών θρησκειών δεν εξημερώνει ούτε και εκπολιτίζει, μορφώνει και σώζει τας ψυχάς. Τουναντίον.

17) Διό και ο ελληνίζων τρόπος ζωής, σκέψεως και ανθρωπίνων σχέσεων όπως αυτός που υιοθέτησαν και διατηρούν μέχρι σήμερα τα δυτικά έθνη δαιμονίζει και αποτελεί κάρφος δια τα όμματα των εξ Ανατολής ανεπιδέκτων εκπολιτισμού αειβαρβάρων.

18) Αφού όπου λείπει η ελληνική ηθική υγεία, μεγαλοψυχία και ωραιολατρία βασιλεύει το νοσηρόν, η μαζοχιστική υποτεταγμένη αγάπη και το ξέφρενο μισαλλόδοξο μίσος. Και όπου απουσιάζει ο νομικός πολιτισμό της ελληνικής κληρωτικής - αμέσου δημοκρατίας ενδημεί η απολυταρχική βασιλεία και ο νυν ολιγαρχικός διακομματικός κοινοβουλευτισμός.  

19) Κι εμείς εδώ τί; μισός αιών μεταπολιτευτικού ξενοκρατικού κοινοβουλευτισμού. Πράσινος, ρόζ, γαλάζιος κρυπτοκομμουνισμός, ανθελληνικός, μισελληνικός. ο χρήσιμος της ξενοδουλίας ο πολιτικά ηλίθιος. Έτσι. Μετά από τόσους δημοκρατικούς αγώνες, απεκτήσαμε μια πολιτική σύζυγο για την οποία κανείς δεν νιώθει υπερήφανος.

20) Η αλήθεια είναι ότι είμεθα, κατά μιαν έννοιαν, υπόδουλοι, αιώνες τώρα από το 146 π.Χ. Ώστε και η εθνοαδιάφορος έως εθνοεχθής θρησκεία που έχομε και σήμερα εν καιρώ δουλείας την αποκτήσαμε, την ίδια ηλικία σχεδόν, θρησκεία και εθνική δουλεία μας έχομε. Θρησκεία και ηθική δούλων. Καλή λευτεριά μας,  λοιπόν. Άμποτε γένοιτο!