ZEYΣ ΕΛΑΥΝΩΝ


Πέμπτη 5 Οκτωβρίου 2023

ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. Μέρος Δ΄(18 )


ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ   ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ.  Μέρος ( Δ 18 ) 

(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων)

 

1) Τίποτα ολιγότερον του παντός, τίποτα περισσότερον της τιμής.  

2) Ελπίζομεν εις μίαν πλανητικήν εθνικήν παλινόρθωσιν, ουχί βέβαια φασισμοναζιστικού αλλά αρχαιοελληνικού τύπου.  Αι γαρ εθνικαί ρίζαι της ελληνικής ψυχής είναι πολύ βαθείς όπως αι ρίζαι της αλήθειας. αι βαθύτεραι όλων.

3) Είμεθα το άλας του πολιτισμού. Είμεθα η ολίγη ποιότης που αναμορφώνει την ποσότητα εις ποιότητα. Και είμεθα οι ολίγοι πλην όμως και οι αρκετοί, εντεταλμένοι του μεταβολίσαι και μεταμορφώσαι θεϊκά την ανθρωπότητα.

4) Οι Έλληνες ξυπνούν αργά και απότομα αλλά ξυπνούν για τα καλά. Τόσο ώστε και αυτή η μοίρα τους  αλλάζει τότε τροπάριο αναγκαστικά.

5) Ο θεάνθρωπος δεν έσωσε, σώνει και καλά την ανθρωπότητα,. Έσωσε πάντως σίγουρα τους εργολάβους του θεού, την παντοδύναμον βαρειά θρησκευτική βιομηχανία του αβρααμικού μονοθεΙσμού που εκμεταλλεύεται, και θησαυρίζει από, τον πόθο σωτηρίας της ανθρωπότητος.

6) Το ανθρώπινο πνεύμα αγκαλιάζει το άπειρον. Το ανθρώπινο σώμα φορά τας αλυσίδας του χρόνου. Αι οποίαι τού αφαιρούνται μόνο προσωρινά μεν όταν κάνει έρωτα, οριστικά δε όταν αποθνήσκει.

7) Όσοι ως το ύψιστον αγαθόν, την μεγάλη των οικογένεια και ναόν του θεού θεωρούν την πατρίδα, πρόθυμοι μέχρι αυτοθυσίας υπερασπίσαι την ελευθερίαν και τα δίκαιά της αυτοί άγκυρα αιώνια έριξαν εις τα λιμάνια των αθανάτων.

8) Ο αγαπών και υπηρετών την ευθύτητα του αληθούς, έργω και λόγω, αυτός δεν χρειάζεται είσθαι πιστός κανενός θεού πολλώ δε μάλλον δούλος σατράπη θεού.

9) Η αλήθεια είναι ο φυσικός, πραγματικός και αυτονόητος θεός των Ελλήνων που δεν έχει ανάγκη και δεν ανήκει σε καμιά θρησκεία όπως ο θεός των βαρβάρων.

10) Καμιά σχέσι η αλήθεια αυτή και ο θεός της με την αλήθεια και τον θεό που έχει ανάγκη της εξουσιαστικής και θρησκευτικής  βίας ίνα επιβληθή και γίνη πιστευτή. μια αλήθεια σιωπητήριο της σκέψεως.  


11) Αλήθεια είναι αυτό που δεν αδικεί ποτέ ακόμα και όταν αδικείται. Κι αυτό επειδή δεν έχει φοβηθήναι και αποκρύψαι τίποτα. Κι επειδή μπορεί κανείς αποκρύπτειν κατά βούλησιν την αλήθεια ουδέποτε όμως θα κρυφθή απ’ αυτήν.

12) Αυτό πάλι; το κάθε τόσο επιλέγειν-εκλέγειν υποχρεωτικά τον πολιτικό βιαστή σου δεν είναι σαν ένας δεύτερος παράπλευρος βιασμός μέσα στον πρώτο και μάλιστα πολλά χείρων του πρώτου; Δεν είναι ο δημοκρατικός φόρος ψυχής, ο βαρύτερος και πιο ανήθικος όλων;

13) Αφού εποίησαν την δημοκρατίαν δημοκρατορίαν και το μη ψηφίζειν ηρωικήν πράξιν αντιστάσεως, τιμής, ανεξαρτησίας, ελευθερίας.  Καλά τα προεκλογικά νοικοκυρεύματα, αν και καλύτερα τα ενιαύσια τοιαύτα και μη ψηφοθηρικά.

14) Είναι η γενιά του Πολυτεχνείου, πατριώτη, αυτή που ως Κρόνος άλλος καιρό τώρα έχει που τρώει τα παιδιά της, το μέλλον της φυλής. Έτη πεντήκοντα. Και δεν εχόρτασε ακόμα.

15) Πάλη των τάξεων; Όχι ακριβώς. Των πολιτικοθρησκευτικών παρα-τάξεων μάλλον. Μια στοιχειωμένη άνοιξι, μια κόκκινη λίμνη εθνικής μειοδοσίας και ξενοδουλίας.

16) Καταβάσια-πηγάδες και παιδομαζώματα ελληνογενοκτονίας το μέγα ηθικό πλεονέκτημα του δουρείου ίππου της αριστεράς. Ούτε ο αιμοσταγής Κεμάλ, Χίτλερ και Στάλιν έτσι.Επειδή γράφεις την ιστορική αλήθεια δεν σημαίνει ότι λέγεις και την αλήθεια.  

17) Και η φιλοπατρία όμως χωρίς φρόνησι δώρον άδωρον. Όπως άλλωστε και ο εθνικός φανατισμός, ένας  ναρκισσισμός, ο χειρότερος και επικινδυνότερος, εξ όλων.   Ύβρις γαρ και άτη εν ταυτώ εις αυτόν.

18) Αν πιστεύετε στα θαύματα, κύριοι, αφήστε στρατό, δικαιοσύνη και οικονομία του λειτουργήσαι κανονικά, φυσιολογικά όπως νοσοκομεία και ιδρύματα σωφρονιστικά, έξω από φαύλα πολιτικάντικα βολέματα και πολιτικά κόστη. Γιατί μόνο έτσι η πατρίς και χωρίς θεό θαυματουργεί.

19) Πέραν εφεξής αλωνίζει η ακένωτος ανάσα της ζωής, ο άσβεστος ήλιος, η χρυσή καρδιά της αθανασίας.

20) Γίνου άρα κι εσύ καθρέπτης της αδύτου λευκότητος,  η άσπιλος ανωτερότης του χρυσού. Ποίησον δε τον θάνατο σφραγίδα της νίκης σου, στέμμα ισόθεο της ουράνιας ψυχής σου.    

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Ὠς χαρίεν ἔστʹ ἄνθρωπος, ὅταν ἄνθρωπος ᾗ.

Πόσον χαίρεται ὁ ἄνθρωπος ὅταν εἶναι Ἄνθρωπος.