metaΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΨΗΦΙΑΚΗ ΕΠΟΧΗ
Το αργότερο σε 10 χρόνια από σήμερα, τα κανάλια θα δείχνουν πλάνα αρχείου από προηγούμενες εκλογές, με τα παραβάν και τα φακελάκια και κάποια πιτσιρίκια 18-20 χρονών, θα αναρωτιούνται τι κάναμε μέσα σε αυτά τα κουτάκια με την μπλε κουρτίνα...
Οι εκλογές (νομοτελειακά), θα γίνονται από το smartphone, η το tablet του σπιτιού και φυσικά τα αποτελέσματα θα ανακοινώνονται 5 με 10 λεπτά αφού κλείσουν οι ¨ψηφιακές κάλπες”. Ο τίτλος δεν αναφέρεται τυχαία στην “μεταδημοκρατία”.
Αυτό που περιέγραψα ως εικόνα της επόμενης δεκαετίας, δεν είναι το μόνο που θα αλλάξει στην εποχή των ψηφιακών μέσων, της τεχνητής νοημοσύνης και των αλλαγών που θα έχουν προκύψει από την επέλαση του WEB σε (σχεδόν) κάθε βήμα της καθημερινότητας μας. Το κυριότερο και ίσως πιο “επιδραστικό” που θα δούμε, θα είναι η δυνατότητα να αλλάξει ο τρόπος λειτουργίας των κομμάτων.
Ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, δίνει δείγματα ότι θέλει να χρησιμοποιήσει την διαδικτυακή επικοινωνία στην επαφή με τους πολίτες - ψηφοφόρους και αυτό είναι ένα νηπιακό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση. (φυσικά δεν αναφέρομαι στα social media αλλά στην επίσημη πολιτική διαδικτυακή πλατφόρμα του κόμματος, την e syriza).
Αναγκαστικά σε αυτό το σημείο θα πρέπει να αναφερθούμε σε δυο άγνωστες (για την ώρα) λέξεις - έννοιες, που θα χρειαστεί να κατανοήσει όποιος θέλει να καταλάβει την συνέχεια.
Η πρώτη λέξη - έννοια, είναι “DECENTRALIZED POLITICAL PARTIES” σε συντομία “D.P.P” και στα ωραία Ελληνικά μας, “ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΜΕΝΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ”.
(ο τρόπος που λειτουργεί η “αποκεντρωμένη” παραγωγή πολιτικής, είναι μεγάλο και “ευαίσθητο” κεφάλαιο και δεν θα τον αναλύσω σε αυτό το κείμενο, απλά να διευκρινίσω ότι προσωπικά είμαι “οπαδός¨ αυτής της διαδικασίας και όχι τόσο της επόμενης που περιγράφω παρακάτω)
Η δεύτερη λέξη - έννοια είναι “CENTRALIZED POLITICAL PARTIES” (C.P.P) και είναι το μοντέλο που επιχειρεί ο Κασελάκης και η ομάδα του (δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι ξέρουν ακριβώς πως να λειτουργήσουν αποτελεσματικά και με διαφάνεια ένα τέτοιο εγχείρημα)...
Τα CPP για να λειτουργήσουν χωρίς “προβοκάτσιες” και παρεισφρύσεις πολιτικών αντιπάλων, πέρα από ένα απλό “στείλτε τις προτάσεις σας να διαμορφώσουμε το πρόγραμμα” (που δεν φέρνει δα και κάποια καινοτομία), έχουν την δυνατότητα να πιστοποιούν μέσω τεχνολογίας blockchain μια σειρά από “κρίσιμους παράγοντες”, όπως είναι η πιστοποίηση του πολίτη ότι έχει συμμετάσχει στην παραγωγή της πολιτικής πρότασης (κάτι σαν ηθική ανταμοιβή), την χρήση ψηφιακών tokens που θα είναι (κάτι σαν) το …εκλογικό βιβλιάριο της δεκαετίας του ‘80 και πολλά ακόμα που καν δεν έχουμε φανταστεί.
Σε μια πρόσφατη έρευνα για το ενδιαφέρον των νέων για την πολιτική που διενεργήθηκε από το ΕΚΚΕ (Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών), ήταν εντυπωσιακό ότι σε δείγμα 24.000 ερωτώμενων ηλικίας 18-30, το 80% απάντησε ότι ασχολείται “πολύ” ή “αρκετά” με την πολιτική.
Αυτή η ηλικιακή ομάδα, είναι σε ποσοστό 98,3% “ψηφιακά εγγράμματη” και θεωρεί αυτονόητο ότι η όποια συμμετοχή της στα κοινά, θα γίνεται με τα δικά της “φιλικά εργαλεία” (smartphone, laptop κ.ο.κ) και όχι σε κομματικά γραφεία τίγκα στα αποτσίγαρα και στα πλαστικά ποτηράκια του καφέ και του ουίσκι…
(κάποιοι θα αναπολούν τις...ωραίες κουβέντες - έστω και τα μπινελίκια - που ήταν μέρος αυτής της “κομματικής κουλτούρας”, αλλά όλα αυτά …last year).
Δεν ξέρω αν το έχω ξαναπεί..Μ΄ αρέσουν οι γενιές που έρχονται…
2 σχόλια:
Εκτός του ότι οι μεσήλικες-όπως εγώ- ελκόμεθα από το γλυκό πουλί (ή μουνί για εμάς με την φαλλοκρατική νοοτροπία) της νιότης και ότι οι περιφέρειες έχουν στενέψει σε εφηβικά επίπεδα,κάτι που με ενθουσιάζει, θα μου επιτρέψετε μια μικρή διαφωνία: Οι νέοι που ασχολούνται με την πολιτική δεν έχουν θεωρητικό υπόβαθρο (αν και αναγνωρίζω ότι επι της πράξης κανένα κόμμα δεν έχει εφαρμόσει τις θεωρίες του όποτε είχε την ευκαιρία) και άγονται,φέρονται και συζητούν με τσιτάτα και συνθήματα, όχι με επιχειρήματα.Αυτό είναι κάτι που δεν μ'αρέσει στις νέες γενιές.
Επίσης σ'ότι αφορά την εφαρμογή της ψηφιακής ψηφοφορίας, α) χάνεται η ανωνυμία-αν και ίσως αυτό δεν είναι κακό σε μια ευνομούμενη κοινωνία,ας αναλάβουμε επιτέλους την ευθύνη της ψήφου μας,αλλά β) το μαγείρεμα που μπορεί να κάνει η κάθε Σίγκουλαρ ανεβαίνει σε άλλο επίπεδο
Ξενοδόχωφ
Βίρτσουαλ εκλογές και βίρτσουαλ δημοκρατία. Πατάς ένα κουμπί και βγαίνει μια χοντρή. Όπως στο ΚΙΝΟ, ο αλγόριθμος θα ξέρει όλους τους παιγμένους συνδυασμούς και θα βγάζει τζόκερ (γελωτοποιό δηλαδή) τον Κούλη. Γιούπι! Μέχρι να βαρεθούν να πληρώνουν παράσιτα και να έχουμε και βίρτσουαλ πολιτικούς. Αλλά γιατί να πληρώνεις και γραφίστες; Ας ψηφίζουμε κατ' ευθείαν γελωτοποιούς καρικατούρες: Μπομπ σφουγγαράκι (φοράει γραβάτα) για αρχηγό ΝΔ, Πάτρικ (ροζ, φυτό και χωρίς γραβάτα) για αρχηγό των προοδευτικώνε...
Δημοσίευση σχολίου