Αρχή σοφίας ελληνικών ονομάτων επίσκεψις.
Η ελληνική γλώσσα ομιλείτο πολύ πριν από την 2α π.Χ. χιλιετία και ευρίσκετο σε υψηλό επίπεδο τελειότητας.
Είναι η βασίλισσα των Γλωσσών.
Είναι η γλώσσα των Θεών.
«Ει Θεοί διαλέγονται, την των Ελλήνων γλώττη χρώνται»
(Κικέρων)
Όθεν άριστα λέγεται παρά τοις φιλοσόφοις
το τους μη μανθάνοντας ορθώς ακούειν ονομάτων
κακώς χρήσθαι και τοις πράγμασιν.
(Πλούταρχος)
ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΝ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ (128)
1) ουσ. ίππος (ο): Η ερμηνεία και σημασία του κρύβεται στο δεύτερο πί.
2) ουσ. γλυκυθυμία, δυσθυμία. Τα συνθετικά και η σημασία των.
3) απολαμβάνω ή απολαύω το σωστό και γιατί;
4) επιθ. γονυπετής (ο,η) τα συνθετικά και η ερμηνεία του.
5) ουσ: έλλειμμα (το): Πώς προέκυψε η ρθογραφία του.
6) επιθ. αμοιβαίος (ο). Πώς ετυμολογείται;
7) ουσ. νήστις (νηστικός) (ο): Η ετυμολογία περιέχει και την ερμηνεία του.
8) ουσ. φρίκη (η): Από τι ρήμα προέρχεται και τί αυτό σημαίνει;
Οι απαντήσεις από το προηγούμενο Νο (127) ΕΔΩ.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Αι απαντήσεις του Λεξιθήρος.
1) ίππος < ίπτος < ίπτ-αμαι. (Ο ωσεί ιπτάμενος τετραποδισμός βηματισμός του αλόγου. )
2) γλυκυθυμία < γλυκύς + θυμός ( = θυμικόν, καρδιά) = η αναπόλησις ευτυχών στιγμών και εμπειριών του παρελθόντος που γλυκαίνει την σκέψι και την ψυχή και φέρνει ευδιαθεσία και ευφορία όπως και την στιγμή του παρελθόντος εις ήν έλαβε χώραν η γλυκεία αυτή εμπερία.
3) από-λαύω είναι το σωστό εξ ού και το ουσιαστικό απόλαυσις και όχι απόληψις όπως θα λέγαμε εάν προήρχετο εκ του ρήματος από-λαμβάνω.
4) γονυπετής < γόνυ + πίπτω-πέφτω = ο πίπτων, ο πεσών εις τα γόνατα.
5) έλλειμμα < εκ+λειπ(ω) +μα δι’ ετεροιώσεως του κάπα εις λάμδα και του πί εις μί.
6) αμοιβαίος < αμφίβαίος < αμφί + βαίνω (αφαιρεθέντος του φί και δι’ εκτάσεως του ιώτα εις όμικρον ιώτα.) = ο προερχόμενος και απ’ τις δυο πλευρές (π.χ. σεβασμός.)
7) νήστις < νή (= άνευ, πρβ. αγγλ. no ) + εσθίω (= τρώγω, πρβ. εστιατόριο.) = ο μη φαγών
8) φρίκη < φρίσσω (πρβ. εκκλησιαστικόν ¨φρίξον ήλιε.¨) και φρικιώ < τρίζω (πρβ. ρ. ταράσσω ή ταράττω και ταραχή).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου