(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων)
Η μέρα πέρασε όπως-όπως. Δεν είχε σημασία το μήκος αλλά ο σκοπός και ο τρόπος.
Φούσκα πτυχίων, τίτλοι πληβείων, όνειρα υπογείων. Και μια αστρόσκονη αγάπης.
Ήχησαν αι σειρήνες του σκότους. Εν κενώ η ευλάβεια των πραγμάτων, η μουσική των γεγονότων.
Απ’ την ορθοδοξίαν του δελφικού μέτρου εις την παράνοιαν του ορθοδόξου δόγματος.
Άρτον, θεάματα και πολιτικών στοιχημάτων εκλογοκέντρα. Περπατώντας στην άδεια κόλασι.
Δημοκρατ-ορ-ίας αυτοάνοσος κρατικός μηχανισμός. Έρμαιοι κατακλυσμών και εμπρησμών.
Χωρίς ισονομία και αξιοκρατία η δημοκρατία είναι μόνο θρησκευτική τυπολατρία και αρχαιοπληξία.
Ολοκαίνουρια ευχή, ολοκαίνουριοι διαυγείς θεοί.
Τα ελληνικά των εωθινό χαλί του αρχαίου παραδείσου.
Να λάμποις και κοσμοίς, τέκνον εμόν, εργάτης αστροδίαιτος την πομπήν των αιώνων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου