Από τα αρχαία χρόνια, οι μεγάλοι σατιρικοί, δεν χαρίζονται σε κανέναν. Η σωστή σάτιρα είναι και πρέπει να είναι αναιδής, προκλητική, προσβλητική και να μην αφήνει κανέναν στο απυρόβλητο. Για έναν σατιρικό καλλιτέχνη δεν πρέπει να υπάρχουν ιερές αγελάδες. "Η σάτιρα δεν κωλώνει σε "αναπηρίες", δεν κωλώνει σε τίποτα. Σατιρίζει και τον χοντρό και τον ομοφυλόφιλο, έχει αριστοφανικές καταβολές, και πιο άγριες ακόμα.", έλεγε,πολύ σωστά, ο Τζίμης Πανούσης.
Η ποιότητα της σάτιρας, άρα και η αποτελεσματικότητα της, εξαρτάται από τις δεξιότητες του σατιρικού. Πόσο ευφυής, μορφωμένος, ενημερωμένος ως προς τα κοινά είναι. Πως ο ίδιος αντιλαμβάνεται σωστά τις διάφορες καταστάσεις που σατιρίζοντας παρουσιάζει και φυσικά με την ποιότητα του χιούμορ, το ύφος, τον σαρκασμό, το πως παίζει με κινήσεις και με λέξεις. Ένα χιούμορ που μερικές φορές ακροβατεί στα όρια του αισχρού χωρίς όμως να τα ξεπερνά.
Η σάτιρα δεν δικάζει, καταδικάζει με συνοπτικές διαδικασίες. ούτε καν επιχειρηματολογεί ή απολογείται, απλά παρουσιάζει το γεγονός (προφανώς "στραβό") που σατιρίζει. Ο κριτής είναι πάντα το κοινό, που είτε την δέχεται είτε την απορρίπτει.
Τέλος η σάτιρα δεν είναι ποτέ καλοπροαίρετη. Είναι πάντα κακοπροαίρετη γιατί σκοπό έχει να πλήξει, να προσβάλει να αποδομήσει το σατιριζόμενο και φυσικά ποτέ δεν προτείνει λύσεις. Τις λύσεις τις αφήνει, στο κοινό, στους δέκτες και αποδέκτες αυτής.
Y.Γ .... Όσο πιο πολύ ενοχλεί η σάτιρα τόσο πιο επιτυχημένη είναι.
2 σχόλια:
ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΙΚΩΣ
Δια της κωμωδίας (διακωμωδήσεως) το ελεύθερον πνεύμα επιτελεί τον
δια της τραγωδίας αρξάμενον καθαρτικόν πολιτικόν του κύκλον,
μη χαριζόμενον δια τούτο εις ουδένα ούτε θνητόν μήτε αθάνατον.
Η γαρ αμείλικτος σοβαρότης τύπου ¨Καθημερινής¨ και ¨Ριζοσπάστου¨
αποτελεί θανάσιμον πολιτικόν σύμπτωμα ιδίως δι’ έν ξενοκρατούμενον προτεκτοράτον οίον η σημερινή Ελλάς ήτις μόνο Αριστοφανικώς δύναται κατηχείσθαι και διασωθήναι.
Πλην όμως άλλο η αυθόρμητος φαιδρότης π.χ. ενός στρατάρχου Καμμένου ή της βουλευτικής πουστοχρώμου φωτογιορτής, και άλλο η αισχρά γελοιότης όπως η Τσιπροκούλη-Ζάετς προδοτική Πρεσποτσάρκα ή η του Τόσκα υπουργού-αγίου προστάτου υπνωτισμένου.
Και γαρ το μεν άξιον γέλωτος, το δε χλεύης και μόνον.
Όσον δε δια τον δίκην εκτρωματικού Ορφέως εικονιζόμενον
νατιβοκτόνον, λαθρολυματοδόχον γερμανοποιμενικόν
¨Θού, Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου¨ έλεγον αν
καθάπερ οι τον Γιαχβέ επικαλούμενοι περιδεεείς εν τρόμω αναφωνούσι.
Αγαπητέ φίλε Μειδία αριστοφανικός και Λυκαστρικός θα τους αλλάξω τον αδόξαστο τους λεχρίτες. Δεν θα τους αφήσω σε χλωρό κλαρί.!!
Δημοσίευση σχολίου