Οι πραγματικοί Δάσκαλοι αυτοί που θα φέρουν την Άνοιξη στους Έλληνες θα είναι λίγοι.!

Γράφει ο Λύκαστρος :

Θα μοιραστώ μαζί σας κάποιες σκέψεις που έκανα χθες. Βέβαια τις βάζω σε μια σειρά, για να γίνω κατανοητός. Βλέποντας παντού κανείς γύρω του, και στην Ελλάδα αλλά και στον πλανήτη ολόκληρο βλέπει τέτοια χάλια, τέτοια πνευματική κατάντια που απορεί κανείς.! Μα τόσο έχει προχωρήσει η επιστήμη , τόσα βιβλία, τόση γνώση και η ανθρωπότητα ακόμα να αφυπνιστεί;; Και καλά οι υπόλοιποι λαοί, αλλά οι Έλληνες δεν θα έπρεπε να έχουν αφυπνιστεί πιο γρήγορα;;
Για να γίνει αυτό χρειάζονται Δάσκαλοι, και όχι βιβλία....κατά το απώτερο παρελθόν στην Ελλάδα όταν δεν υπήρχαν βιβλία σε ακτίνα 200 τουλάχιστον σταδίων , αλλά ζούσαν πάνω από 200.000 Έλληνες , οι περισσότεροι από τους οποίους διψούσαν για Γνώση . Υπήρχαν κάποιοι ελάχιστοι Δάσκαλοι , οι οποίοι δίδαξαν τους κατοίκους της περιοχής της Αιγηίδας ώστε να γίνουν οι επόμενοι δάσκαλοι και να πλημμυρίσει με γνώση η πεδιάδα της Αιγηίδας.

Αυτοί οι λίγοι Δάσκαλοι ήταν η πρώτη "Σπίθα" γνώσης σε μια έρημη περιοχή , έρημη απο μαθητές και δασκάλους, από γνώσεις από γράμματα και επιστήμες. Πάμε πολύ πίσω στον χρόνο. Έπρεπε αυτή η "Σπίθα" να μετατραπεί σε ΗΛΙΟ , και αυτός ο Ήλιος/Δάσκαλος να δημιουργήσει και άλλους Ήλιους , και όλοι μαζί έναν ΓΑΛΑΞΙΑ γνώσεων που θα σκόρπιζε τις επιστήμες, τις τέχνες και τα γράμματα , το ήθος και την ιστορία στα πέρατα του πλανήτη. Στα πέρατα ενός πλανήτη που τότε το 99% των ανθρώπων που κατοικούσαν στην επιφάνεια του , μετρούσαν ακόμα με τα δάχτυλα και σπάνια έφταναν στο "έντεκα".


Έπρεπε ο πρώτος ΗΛΙΟΣ/Δάσκαλος να πετάξει για να πετάξουν κι άλλοι μαζί του, οι μαθητές του , αυτοί οι πρώιμοι Ήλιοι που διψούσαν για μάθηση , για γνώσεις για βελτίωσης ζωής , που έψαχναν χωρίς να το ξέρουν, να βρούν όχι καινούργια γνώση , αλλά αυτή που κάποτε είχε χαθεί μετά τον Μεγάλο Κατακλυσμό. Να την ξαναβρούν να την ξαναζωντανέψουν , να την κάνουν να λάμψει και πάλι όπως τότε στην Αιγηίδα...και όχι όπως στην Ατλαντίδα που λέρωσε με τις πράξεις της , τον πλανήτη ολόκληρο -όπως γίνεται πάλι στις μέρες μας- και τον γύρισε 30.000 χρόνια πίσω.

Η βελτίωση του τρόπου ζωής των Ελλήνων , αλλά και των άλλων λαών, έχει ανάγκη απο Δασκάλους με θάρρος, και θράσος απέναντι στα εμπόδια, απέναντι στην ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΦΘΟΡΑ , ΣΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΉ ΟΜΊΧΛΗ  που πλανιέται στο Αιγαίο εδώ και 12.000 χρόνια. Ναι αυτοί οι Δάσκαλοι κρατούν στα χέρια τους τα πνευματικά κλειδιά όλων των εγκεφάλων της ανθρωπότητας. Είμαι πλέον απόλυτα σίγουρος, ότι οι μαθητές ενός τέτοιου Δασκάλου πρέπει να αποκτήσουν πνευματική φωτεινότητα, όμοια ή ίση με αυτή του Δασκάλου τους. Άρα το κλειδί βρίσκεται στην πόση φωτεινότητα έχει ένας Δάσκαλος.!

Οι Δάσκαλοι πρέπει να βελτιωθούν και όχι οι μαθητές. Από τους Δασκάλους αρχίζει η πρόοδος , ο πολιτισμός, το άνοιγμα των πνευματικών συνόρων , το πέταγμα της γνώσης  και η σπορά των ερωτήσεων, αυτών των ερωτήσεων που ζητούν και απαιτούν απαντήσεις. Απαντήσεις που θα προέλθουν όμως από έρευνα , από διαλογισμό, από φιλοσοφία, από ενδιαφέρον για βελτίωση , για ενδυνάμωση του νου, της ψυχής και του σώματος. Ο σωστός Δάσκαλος για μένα είναι αυτός που θα καταφέρει να ξυπνήσει μέσα στον νού των μαθητών του, το ΓΙΑΤΙ, το ΠΩΣ, το ΠΟΤΕ, με ΠΟΙΟΝ τρόπο, και να το κάνουν καθημερινή συνήθεια. Να το κάνουν τρόπο ζωής, να γαλουχηθούν έτσι ώστε να το κάνουν ένα με τον τρόπο ζωής τους. Αυτοί οι μαθητές μετά θα έχουν όλες τις δυνατότητες και τις προϋποθέσεις να γίνουν Δάσκαλοι , και φυσικά να δημιουργήσουν περισσότερους Δασκάλους για τον Ελληνισμό.

Έχω γνωρίσει αρκετούς δασκάλους στις μέχρι τώρα σπουδές μου , στα διάφορα σχολεία όπου μαθήτευσα, όμως το μόνο που κάνουν είναι να μεταφέρουν αυτό που γνωρίζουν (αν γνωρίζουν). Έτσι όμως δεν ανοίγει το Πνεύμα, δεν πετάει, δεν ρωτάει, μένει απλά στο νέο επίπεδο σε στάσιμη κατάσταση. Προσφέρουν κάποια γνώση στους λιγοστούς μαθητές τους, αλλά δεν τους δημιουργούν ερωτήματα, ενδιαφέροντα , απορίες, δεν τους αυξάνουν το ενδιαφέρον για προσωπική έρευνα με βάση τις γνώσεις που έλαβαν. Έτσι έχουμε φτάσει σε ένα σημείο , όπου ναι μεν υπάρχουν κάποιοι δάσκαλοι, που δυστυχώς δεν ερευνούν, ναι μεν υπάρχουν κάποιοι μαθητές που λαμβάνουν κάποιες γνώσεις , που όμως δεν ενδιαφέρονται για τίποτε περισσότερο , πόσο μάλλον για προσωπική έρευνα. Και τελικά έχουμε τους Έλληνες που δεν προοδεύουν σε τίποτα.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ : Οι μικροί μαθητές χρειάζονται μεγάλους Δασκάλους, και όχι δασκάλους με οριακή απόδοση. Καλύτερα να έχουν οι Έλληνες δέκα Δασκάλους, υψηλού επιπέδου , παρά χίλιους που γνωρίζουν όσα και τα πρόβατα.!! Οι πραγματικοί Δάσκαλοι αυτοί που θα φέρουν την Άνοιξη στους Έλληνες θα είναι λίγοι.! Μόνο αυτοί μπορούν να δημιουργήσουν άξιους δασκάλους, και αυτοί ικανούς και δυνατούς μαθητές.