ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΝ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ (183)

ΕΛΛΗΝΟΜΑΘΕΙΑ-ΛΕΞΙΓΝΩΣΙΑ

Αρχή σοφίας ελληνικών ονομάτων επίσκεψις.

Η ελληνική γλώσσα ομιλείτο πολύ πριν από την 2α π.Χ. χιλιετία και ευρίσκετο σε υψηλό επίπεδο τελειότητας.

Είναι η βασίλισσα των Γλωσσών.

Είναι η γλώσσα των Θεών.

«Ει Θεοί διαλέγονται, την των Ελλήνων γλώττη χρώνται»

 (Κικέρων)

Όθεν άριστα λέγεται παρά τοις φιλοσόφοις

το τους μη μανθάνοντας ορθώς ακούειν ονομάτων

κακώς χρήσθαι και τοις πράγμασιν.

(Πλούταρχος) 

ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΝ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ (183)  

1) Γιατί γλωσσικώς οι Άγγλοι επικαλούνται για θεό τους τον θεό του Σωκράτους Κύνα, ¨μα τον Κύνα (Σκύλο); ¨

2) επιθ. ξιφήρης (ο,η). τι ακριβώς σημαίνει βάσει των συνθετικών του;

3) επιρ. στάγδην, τροχάδην, βάδην: πώς ερμηνεύονται;

4)  ουσ. έλλειμμα (το):  Γιατί γράφεται με δύο λάμδα και δυο μί;

5) ουσ. μηνίσκος, αστερίσκος, βασιλίσκος (ο): Τι κοινό έχουν και πώς ερμηνεύνται;

6) Πώς αρχαιοπρεπώς αποκαλείται το βυζανιάρικο βρέφος και γιατί;

7) επιθ. παρείσακτος (ο,η): τα συνθετικά του και η σημασία του.

8) επιρ. εφεξής: τα συνθετικά και η ερμηνεία του.

Οι απαντήσεις από το προηγούμενο Νο (182) EΔΩ.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Αι απαντήσεις του Λεξιθηρος.  

1) αγγλ. God, η οπισθανάγνωσίς του δίδει dog = κύων, αστερισμός του Κυνός, του Σειρίου Α,Β,Γ, το τριλαμπές της μιας θεότητος… 

2) ξιφήρης < ξίφος + αίρω (= σηκώνω) = ο έχων σηκωμένο, προτεταμένο το ξίφος του. 

3) στάγδην < στάζω, τροχάδην < τρέχω, βάδην < βαίνω.

4) έλλειμμα < εν + λείπ(ω)μα ήτοι ετεροίωσις του νί σε λάμδα και του πί σε μι.

5)   μηνίσκος < μήνη (= σελήνη, πρβ. μην-ας) + ίσκος (σκιά;) = μικρά σελήνη, μεταφορικώς το οστούν του γόνατος. αστερίσκος = το αστεράκι. βασιλίσκος = (υποτιμητικώς) ο μικρούλης βασιλιάς.

6) επιμαστίδιον βρέφος, επιμαστίδιον < επί + μαστός (θηλασμού) + είδος = του επί του μαστού κρεμάμενον προς θηλασμόν βρέφος. 

7) παρείσακτος < παρά + εισάγω = ο απρόσκλητος εισβολεύς, επισκέπτης.

8) εφεξής < επί + εκ(εξ) + ής (γεν. εν. αναφορικής αντων. -ος, -η, -ό.