Αποικιοκρατία νο2 στην Αφρική για το «καλό» του κλίματος με μία δήθεν Πράσινη Μετάβαση

  

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :

Αποικιοκρατία νο2 στην Αφρική για το «καλό» του κλίματος με μία δήθεν Πράσινη Μετάβαση 

Σχεδόν 50 χρόνια αφότου η αποικιοκρατική Πορτογαλία αναγκάστηκε ως τελευταία παλιά αποικιοκρατικη χώρα να εγκαταλείψει, κακήν κακώς, την Αγκόλα, η "Συλλογική" Δύση, η Ρωσία (μέσω Τουρκίας) και η Κίνα επιστρέφουν στην ευρύτερη περιοχή. Για το «καλό» του παγκόσμιου κλίματος, οι υπερδυνάμεις ανασταίνουν στοιχειωμένα ορυχεία για να υφαρπάξουν αμύθητους υπόγειους θησαυρούς.

 

Τα στοιχεία που δημοσίευσε τον Απρίλιο του 2024 το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) δεν αφήνουν αμφιβολία για την σημασία της Αφρικής και ειδικά του λιμανιού Λομπίτο και της ζώνης Λομπίτο, ζωτικού κόμβου για την εξαγωγή στην Ευρώπη γεωργικών αγαθών και μετάλλων που εξορύσσονταν στην Αφρική μέσω της επανακατασκευης μίας σιδηροδρομικής γραμμής μήκους 1700χιλ της εποχής της αποικιοκρατίας, που ανέλαβε να κατασκευάσει Τουρκική εταιρία μόλις προχθές. Καθόλου τυχαία το πραξικόπημα στην περιοχή αλλά και οι ενοικιάσεις για 99 χρόνια γεωργικών εκτάσεων όσο δύο Τουρκίες, μαζί με τους κατοίκους τους (έναντι 50$ τον μήνα έκαστος) από επιχειρήσεις του βαθέως κράτους του Ερντογάν.

 

Τα παγκόσμια έσοδα από την εξόρυξη μόνο τεσσάρων βασικών ορυκτών -χαλκού, νικελίου, κοβαλτίου και λιθίου- υπολογίζονται συνολικά σε 14,6 τρισ. ευρώ (16 τρισ. δολ.) τα επόμενα 25 χρόνια, σε έκθεσή του το ΔΝΤ πριν λίγες εβδομάδες. .

 

Μόνο η Υποσαχάρια Αφρική πιστεύεται ότι περιέχει το 30% των συνολικών κρίσιμων αποθεμάτων ορυκτών στον κόσμο, ενώ εκτιμάται ότι το Κονγκό κατέχει το 70% της παγκόσμιας παραγωγής κοβαλτίου και περίπου το 50% των αποθεμάτων του πλανήτη. Το κοβάλτιο είναι το συστατικό κλειδί για τις περισσότερες μπαταρίες ιόντων λιθίου, που χρησιμοποιείται σε οτιδήποτε, από κινητά τηλέφωνα μέχρι ηλεκτρικά οχήματα. Μόνο η Ζάμπια ευθύνεται για το 70% της παραγωγής χαλκού της Αφρικής. Αυτή η μετάβαση, προσθέτει το ΔΝΤ, αν γίνει σωστά, έχει τη δυνατότητα να μεταμορφώσει την περιοχή.. 

 

Οι λεπτές ισορροπίες του Ταμείου δεν του επιτρέπουν ακόμα να πει ότι αυτά τα μεταλλεύματα απειλούν σήμερα μονοπώλια της Κίνας και της Ρωσίας στις παγκόσμιες αγορές αλλά και αυτά που εμπλέκονται στα νομισματικό σχέδια του Κόκκινου Καπιταλισμού για το ψηφιακό του αντιδολάριο, που θα στηρίζει την αξία του στις χρηματιστηριακές τιμές και αυτών των μετάλλων που κρίνονται κρίσιμα για τις ΑΠΕ. Αλλά και του νέου ΔΝΤ των BRICS, με έδρα το Πεκίνο από το 16.

 

Το 2024, η Κίνα δέσμευσε 4,5 δισ. δολ. μόνο σε αφρικανικά ορυχεία λιθίου και άλλα 7 δισ. δολάρια σε επενδύσεις σε υποδομές εξόρυξης χαλκού και κοβαλτίου. Στο Κονγκό, για παράδειγμα, η Κίνα ελέγχει το 70% του εξορυκτικού τομέα. Έχοντας μείνει πίσω από τις επενδύσεις αυτής της χώρας στην Αφρική για χρόνια, οι ΗΠΑ προσπαθούν τώρα να καλύψουν έδαφος προς αναχαίτιση του One Belt road και στην Αφρική. 

 

Είχε προηγηθεί τον Σεπτέμβριο του 2023, στο περιθώριο της συνάντησης της G20 στην Ινδία, η υπογραφή συμφωνίας του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν με την Αγκόλα, τη Ζάμπια, τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό και την ΕΕ για την έναρξη του έργου του Διαδρόμου Λομπίτο, από το κονσόρτσιουμ των δυτικών ιδιωτικών εταιριών που το χρηματοδοτεί.

Αν και το ΔΝΤ αναφέρει ότι η υποσαχάρια Αφρική αναμένεται να αποκομίσει πάνω από το 10% του φανταστικού αυτού ποσού των 14,6 τρισ που προαναφέρθηκαν, δηλαδή 12% αύξηση του ΑΠΕ έως το 2050, ωστόσο, πολλοι φοβούνται ήδη τα χειρότερα

 

Ο φιναλίστ βραβείου Πούλιτζερ και αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Νότιγχαμ, Σιντάρτ Κάρα, αποκάλυψε τις τρομερέςς συνθήκες που υφίστανται οι ανθρακωρύχοι κοβαλτίου στο Κονγκό, πολλά από παιδιά που εργάζονται παρά τη θέλησή τους για μέρες ατελείωτες, με λίγο ύπνο και κάτω από εξαντλητικές καταχρηστικές συνθήκες.

 

Ήδη, έκθεση του Παρατηρητηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (HRW) είχε αποκαλύψει την αθλιότητα μέσα στα ορυχεία της Ζάμπια, που ανήκουν στην Κίνα: 18ωρες εργάσιμες ημέρες, παιδική εργασία έναντι 2cents την ώρα, επισφαλή εργασιακά περιβάλλοντα, αχαλίνωτες αντισυνδικαλιστικές δραστηριότητες και θανατηφόρα ατυχήματα στο χώρο.

 

Από τα νέα ορυχεία, που υποστηρίζονται από τις ΗΠΑ, η Ουάσιγκτον πιστεύει ότι ο διάδρομος Λομπίτο μπορεί να αποδειχθεί ο χαμένος κρίκος που απαιτείται για να διασφαλιστεί ότι ο χαλκός της Ζάμπιας θα καταλήξει σε αγαθά πράσινης ενέργειας που καταναλώνονται στη Δύση. (Για εργασιακή ή περιβαλλοντική ασφάλεια στην ευρύτερη περιοχή, δεν είπε κάτι...)

 

Δεν αποτελεί έκπληξη ότι τα περισσότερα από τα ορυκτά -από χαλκό έως κοβάλτιο- που απαιτούνται για τα μηχανήματα αυτής της μετάβασης (συμπεριλαμβανομένων ηλεκτρικών μπαταριών, ανεμογεννητριών και ηλιακών συλλεκτών, κρίσιμων μετάλλων αεροσκαφών κλπ) βρίσκονται στη Λατινική Αμερική και την Αφρική. Περισσότερα από τα μισά (54%) των κρίσιμων ορυκτών που χρειάζονται βρίσκονται σε ή κοντά σε εκτάσεις αυτοχθόνων, πράγμα που σημαίνει ότι οι πιο ευάλωτοι πληθυσμοί στον κόσμο διατρέχουν τον πιο σημαντικό κίνδυνο να επηρεαστούν με βαθιά αρνητικό τρόπο από μελλοντικές εξορύξεις και συναφείς επιχειρήσεις..

 

Φυσικά, αυτό ακριβώς το είδος των νεο-αποικιακών πρακτικών είναι αυτές που μπορούμε να περιμένουμε όταν τα δυτικά ή κινεζικά ή ρωσικά συμφέροντα σκοπεύουν να αποκτήσουν τους πόρους του Παγκόσμιου Νότου. Αν αυτό αφορούσε το πετρέλαιο ή τον άνθρακα, αναμφίβολα θα είχαν εγερθεί ερωτήματα και ανησυχίες σχετικά με τις περιφερειακές προθέσεις των νέων αποικιοκρατών.

Έτσι, υπό την κάλυψη της Κλιματικής Αλλαγής, λίγοι σκέφτονται τις γεωπολιτικές προεκτάσεις της περίφημης Πράσινης Ανάπτυξης με τις πλεξούδες ελεύθερες να ανεμίζουν προς στο Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι – και ακόμη λιγότεροι γνωρίζουν τις επιπτώσεις της μαζικής αύξησης της εξόρυξης στην ήπειρο στην ίδια την κλιματική κρίση. 

 

Κυριολεκτικά Πρασινάλογα τα όσα πρεσβεύουν άκριτα και οι εδώ πολιτικοί παπαγάλοι επιπέδου Φάμελου, Γιάνη, Κυριακού ή Ανδρουλάκη, αυτοί δηλαδή που υποκύπτουν πίσω από κενότητες και την αποικιοκρατία νο2 και ότι έχει ήδη αλλάξει από την κατάρρευση της προηγούμενης παγκοσμιοποιησης σε δύο ζώνες:

 

Η μία υπό τον νεοφιλελευθερισμό ver1.0 με έδρα το ΔΝΤ Πεκίνου και η άλλη υπό κάποιον ver2.0 με έδρα κάποιο ΔΣ μίας σκιώδους παρατραπεζας με συμμετοχές ύψους 11τρισ κυρίως σε εταιρίες ΑΠΕ, ορυχεία και bigtech με έδρα την Ουάσιγκτον, που ετοιμάζει το επόμενο πράσινο νόμισμα. Ένα ψηφιακό δολάριο ιδιωτικής κοπής υπό την αιγίδα της (σχετικά και στο **).

 

* ΕΔΩ.... 

** Aφορμη για το πιο πάνω σεντόνι μου έδωσε αυτό το άρθρο κάποιου πληρωμένου παπαγάλου. Τρέχα γύρευε από ποιόν ΕΔΩ.