ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. Μέρος Ζ΄(9)

ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ.  Μέρος Ζ΄(9)

(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων) 

Κι από την αχαλίνωτο δημοκρατία εφθάσαμε νομοτελειακώς εις την απροκάλυπτο ανωμαλοκρατία. Άλλως ειπείν η εψηφισμένη ανωμαλία στην εξουσία.  Νήπιοι ώστε οι ουκ ειδότες ότι το ανώμαλον εστί και το χειρότερον είδος παράνοιας και τυραννίας.

Ούτως εχόντων των πραγμάτων και ο  αρχιπροδότης Κυπροθύτης ανεκηρύχθη εθνάρχης. Φυσικόν επακόλουθον αφού αυτός υπήρξε ο θεμελιωτής ιδρύσας του δημοκρατικού τέρατος της μεταπολιτεύσεως. Έκτοτε  η δύσμοιρος χώρα, άγεται και φέρεται προδομένη και αιχμάλωτος εις την πρώτη γραμμή του σκότους.

Ως εδώ. Πού κρύπτονται άραγε οι τριακόσιοι ορκισμένοι Θερμοπυλομάχοι; Διότι και τόσοι φθάνουν ίνα ανατάξωσι ή θάψωσι εν τιμή την Ελλάδα κατά το προγονικόν ¨Ελευθερία ή θάνατος¨ πειθόμενοι.

Και η μοιρολατρία, η δικαιολογία των μεγάλων δυνάμεων, ας παύσει. Αι μεγάλαι δυνάμεις δεν υπολογίζουν περισσότερο τους θεωρητικά ισχυρότερους για τα συμφέροντά των αλλά μάλλον τους πιο αποφασισμένους, (βλ. νεοέλληνες του ’21. Και ουδέποτε τους παρα-δεδομένους όπως Ελλάς της ’74 κ.ε.)

Όσο περισσότερο γαρ υποκύπτει ο δουλόφρων τόσο πιο πολύ εκθέτει και εθίζει τα πισινά του εις την ξένην ατιμωτικήν εισβολήν. Η φύσις έχει δώσει εις τα τεράποδα υπερσπιστικήν προς τούτο ουράν εις τα δίποδα όχι όμως. για τιμωρία.

 
2. Τίμα την ψυχήν του έθνους σου διότι είναι η συλλογική ψυχή των προγόνων σου, μοίρα και συλλογική αποστολή σου. Είναι η σφραγίς του θεού, η φωνή του λαού και η ιερά μνήμη των νεκρών προγόνων.  

Θρησκεία, γλώσσα, πολιτισμός είναι έργα του ανθρώπου, θνητά, επίκτητα και μεταβλητά. Ν’ αλλάζεις ώστε θρήσκευμα και υπηκοότητα εν ζωή μπορείς, εθνοφυλήν όμως; Μόνο αν ξαναγεννηθείς.  

Γι αυτό χωρίς εθνική συνείδησι και ταυτότητα ο άνθρωπος χάνει πάν το ανθρώπινο. μετατρέπεται σε μια άβουλο, απρόσωπο ανθρωπόμαζα, και το απεθνικοποιημένο κράτος αυτού ένα κολασμένο εργοτάξιο δούλων και τυράννων.

Ο αβρααμικός μονοθεϊσμός. πολιτισμοκλαστικός, εθνοκτόνος και ελληνοκτόνος, υπήρξε δυστυχώς η πρώτη αρχή του κακού. Μικάμε για το μεγαλύτερο ιστορικό ατύχημα και έγκλημα της ασιατικής βαρβαρότητος κατά της ελευθέρας ανθρωπότητος και του ελληνογενούς πολιτισμού.

 Έκτοτε μεσαίων εν πολλοίς μέχρι σήμερον καλά κρατεί. Ο μονόφθαλμος Κύκλωψ του πνευματικού μας σπηλαίου. Η δεσμία και αναλώσιμος ανθρωπότης ακόμα παλεύει ν’ αποδράσει, να γεννήση τον λυτρωτή της πολυμήχανο Οδυσσέα.

3. Μονόφθαλμος Κύκλωψ λοιπόν. Και πάλι καλά δηλαδή. Γιατί κάποτε υπήρξε τελείως θεόστραβη. Και μη ούσης ελληνικής, έστω και εν καταστολή, πολιτισμικής αντιπολιτεύσεως, θα είχαμε ακόμα Βουλή τας ιεράς συνόδους Ιρανών μουλάδων.

Φως αληθινόν και μόνον η Ελλάς πλέον. Αυτή ο άσβεστος δαιμόνιος φάρος της αρετής και του ελευθέρου πνεύματος, για το μη πλανάσθαι μας και εκλαμβάνειν την βαρειά βιομηχανία του ψεύδους ως αποκλειστικήν φωνήν θεού, την συνωμοτική κομματική αλληλεγγύη ως αγάπη του θεού.

Ελλάς αυτή και η διδάξασα την οργάνωσι του έθνους, το ελληνοπολιτικόν ¨κοινόν-¨εκκλησία του κάθε δήμου. Την άτυπο ανοικτή αυτοκρατορία των αποκεντρωμένων ανεξαρτήτων πόλεων.

¨Κοινόν.¨ Η μη παραταξιακή και συνωμοτική αλλά φυσική, καθολική όσο και εθνοκεντρική δημοκρατική συμμετοχή στα πολιτικά δρώμενα της αυτοδιοικουμένης πόλεως.

Γιατί λαός χωρίς το συλλογικό αγαθό της ελευθέρας πατρίδος, δεν είναι έθνος, πολυεθνική εταιρία είναι, δένδρο χωρίς ρίζας. Μια αγελαία εργατοδουλόμαζα, απρόσωπος, ανέστιος και αναλώσιμος.

4. Ελλάς η τότε βέβαια. Γι αυτήν μιλάμε, την Ελλάδα μεγάλη ιδέα,  Γιατί η νυν Ελλάς μια ευρωκαρικατούρα είναι της αρχαίας. Χριστιανοθωμανίζουσα, δημοκρατικός περίγελως, ο τρελός του βαλκανικού μας χωριού. Χωρίς εθνική σοβαρότητα, τιμή και φιλότιμο, υπό αφανισμόν βαίνουσα.

Ζώμεν εις τον παράδεισο του ψεύδους με χρυσή εφεδρεία του την κόλασι. Το ελεύθερο πνεύμα δεν έχει θέσι σε τέτοιες πονηρές καταστάσεις, θολές συμπαιγνίες και συναλλαγές.  Όπου ελευθερία γαρ εκεί και αλήθεια, όπου δε δουλεία πτώσις και αίρεσις.

Ζήθι λοιπόν, το κατά δύναμιν, ω Έλλην, με όσο το δυνατόν ολιγότερο ηθικάς εκπτώσεις και καταπτώσεις, έως ότου έλθη και λάμψη πάλι η δική σου  γλυκειά, μεγάλη  ιδέα και ώρα.

Και μη ζήλευε όσους βρίσκονται ψηλότερά σου επειδή έχουν ταλέντο στην ψευτιά, την πουστιά, το σκύψιμο και την υποκρισία, ταλέντα που η δική σου ευγενική φύσις δεν διαθέτει. Είναι με πολλή προστυχιά και ψυχική απώλεια πληρωμένα και λερωμένα όλα αυτά.

Μάθε να ζης με τα ολιγότερα και τιμιώτερα, σώζοντας τα σπουδαιότερα και θεϊκότερα, το δελφικό μέτρο, τον αληθινό πλούτο και την ειρήνη της ψυχής. Επειδή γι αυτά τα ιερά και ωραία εγεννήθης εσύ να διδάξεις και να διασώσεις σ’ αυτή την γη, εσύ όσο κανείς άλλος.