ΚΑΡΕΚΛΑΚΗΔΕΣ-ΚΑΣΕΛΑΚΗΔΕΣ: 2-1

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :

ΚΑΡΕΚΛΑΚΗΔΕΣ-ΚΑΣΕΛΑΚΗΔΕΣ: 2-1

 

Όπως θα ενθυμούνται τα μέλη της γενιάς των baby boomers, που ακόμη διαφεντεύουν σε αυτό τον τόπο όντας ακόμα και αριθμητικά πολυπληθέστεροι,, οι κανόνες στις αλάνες όπου γαλουχήθηκαν παίζοντας το τόπι περιελάμβαναν τους εξής:

 

Δεν υπάρχει διαιτητής (μπορούμε να διαφωνούμε και μόνοι μας).

 

Όταν η μπάλα περνά πάνω από τον τερματοφύλακα, ποτέ δεν μετράει το γκολ (καβγάδες).

 

Ο χοντρός είναι πάντα τερματοφύλακας. Αν λείπει παίκτης, τον αφήνουμε να παίξει μέχρι μπακότερμα (ελληνική πατέντα, που κανένας από εκείνη την γενιά δεν σκέφτηκε να κατοχυρώσει) 

 

Φάουλ δίνεται μόνο αν είναι πολύ ξεκάθαρο ή φανεί αίμα ή κάποιος αρχίσει να κλαίει σαν την Λινού.

 

Δεν υπάρχουν οφσάιντ (αυτά είναι φλώρικα πράματα)

 

Οι καλύτεροι δύο παίκτες δεν μπορούν να είναι στην ίδια ομάδα. (ή βάση του δικομματισμού αλά Γκρεκ) 

 

Αν σε επιλέξουν τελευταίο είναι μεγάλη ταπείνωση.

 

Στα φάουλ το τείχος πρέπει να σταθεί πολύ κοντά στην μπάλα. Διαφορετικά επαναλαμβάνεται η εκτέλεση αν καταλήξει σε γκολ. 

 

Όσοι δεν έχουν ιδέα από ποδόσφαιρο παίζουν άμυνα. Άντε και τερματοφύλακες, ανεξαρτήτως σωματότυπου.

 

Είναι για πάντα εχθροί οι παίκτες της πλησιέστερης γειτονιάς. Νόμος. απαράβατος που όποιος τον παραβεί, αποβάλλεται.

 

Τα τέρματα πρέπει να είναι δύο πέτρες ή δύο μπουφάν, αλλά πάντα το ένα τέρμα ήταν μικρότερο από το άλλο (ασταμάτητοι καβγάδες).

 

Όταν έρχονται μεγαλύτεροι για να παίξουν, πρέπει να φεύγεις από το γήπεδο χωρίς πολλά πολλά (αλλιώς πέφτει και καμιά σφαλιάρα).

 

Αν μπει στοίχημα στη μέση (πχ τα αναψυκτικά στο τέλος) το παιχνίδι είναι πλέον πολύ σοβαρό και μοιάζει με τελικό Μουντιάλ (και βάλε).

 

Ακόμα και αν το σκορ είναι 20-0, όποιος σκοράρει το τελευταίο γκολ κερδίζει! (το γνωστό «όποιος το βάλει»).

 

Και ο σπουδαιότερος όλων των κανόνων:

 

Τους πιο πάνω κανόνες μπορεί να τους αλλάζει αυτός που αποφασίζει και το πότε τελειώνει το ματς. Ο ιδιοκτήτης της μπάλας που, όταν φύγει, τελειώνει (άδοξα) και το ματς.

 

Αν το σκεφτείς λίγο, οι ίδιοι κανόνες πάνω κάτω συνεχίζουν να ισχύουν και εντός των πολιτικών κομμάτων σήμερα. Έτσι, λόγου χάριν, στο ματς Ανδρουλάκηδες-μη Ανδρουλάκηδες ή στο αντίστοιχο Κασελάκηδες-Καρεκλάκηδες κυριαρχεί πάντα ο ιδιοκτήτης της μπάλας, αλλάζοντας κατά το δοκούν του τους κανόνες του παίγνιου.

 

Το αποτέλεσμά:

 

Η μετα-πολιτικη των "Κασελάκηδων" να ηττάται από την μη-πολιτικη των Καρεκλάκηδων ένθεν κεκείθεν γιατί, μέχρι τώρα, δεν έχει δοθεί ποτέ ο λόγος στους παίχτες και στους θεατές για το ποιοι κανόνες του παιχνιδιού θέλουν να ισχύουν!

 

Και έτσι συνεχίζει και πρυτανεύει η πολιτική των Μητσοτάκηδων, που παίζουν ανενόχλητοι στο γήπεδο με τους κανόνες και το αποτέλεσμα που όρισαν κάποιοι μεγαλοπαράγοντες-εφοπλιστές των ομάδων πριν καν μπούνε οι ομάδες στα αποδυτήρια.

 

ΤΙ περίμενες όμως διαφορετικό από την πιο φοβική απ' όλες τις εν ζωή γενιές σε αυτόν τον τόπο, αφού το μόνο που έμαθε ήταν η ανάθεση σε κάποιον "αρχηγό" για να της λύσει όλα της τα προβλήματά;; Να μάθουν πως παίζεται το ομαδικό άθλημα ή πως εξασφαλίζονται οι συναινέσεις ή οι συνθέσεις πολιτικών στα +55;; Δεν γίνεται!

 

Αυτού του είδους τα παίγνιο, που συνεχίζει να παίζεται ακόμη με τους ίδιους κανόνες της αλάνας, ποτέ δεν με ενδιέφερε.

 

Έγκαιρη προειδοποίηση μαζί με το πραγματικό διακύβευμα της κλωτσοπατινάδας που γίνεται τώρα,  ΕΔΩ. 

 

Έξοχη Οπτικοποίηση του παιγνίου στην φώτο κάτωθεν.