Αρχή σοφίας ελληνικών ονομάτων επίσκεψις.
Η ελληνική γλώσσα ομιλείτο πολύ πριν από την 2α π.Χ. χιλιετία και ευρίσκετο σε υψηλό επίπεδο τελειότητας.
Είναι η βασίλισσα των Γλωσσών.
Είναι η γλώσσα των Θεών.
«Ει Θεοί διαλέγονται, την των Ελλήνων γλώττη χρώνται»
(Κικέρων)
Όθεν άριστα λέγεται παρά τοις φιλοσόφοις
το τους μη μανθάνοντας ορθώς ακούειν ονομάτων
κακώς χρήσθαι και τοις πράγμασιν.
(Πλούταρχος)
ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΝ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ (147)
1) επιθ. κατάπτυστος (ο,η): Τα συνθετικά του και η κυριολεκτική σημασία του.
2) ουσ. προσάναμμα (το) προς τί τα δύο > μι¨;
3) ρ. βυσσοδομώ. Τα συνθετικά του και η ερμηνεία του.
4) επιθ. απηνής (ο,η): Η ετυμολογία του.
5) επιρρ. ακαριαίως: Τα συνθετικά του και η σημασία του.
6) ουσ. εφόδια (τα): τα συνθετικά και η κυριολεκτική σημασία του.
7) επιθ. ανομοιογενής(ο,η). Τα συνθετικά του και η ερμηνεία του.
8) επιθ. αναξιοπρεπής (ο, η): Η ετυμολογία του.
Οι απαντήσεις από το προηγούμενο Νο (146) ΕΔΩ.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Αι απαντήσεις του Λεξιθήρος.
1) κατάπτυστος < κατά + πτύω (=φτύνω) = ο, η δι’ όλου για φτύσιμο όπως το φτυάρισμα. (πρβ. ουσ. πτύον (το)= φτυάρι)
2) προσάναμμα < προσάναπμα < προς + ανάπτω-ανάβω.
3) βυσσοδομώ < βυθ(ός) + δομώ = εκ του βυθού των λόγων ( παλιόλογα) χτίζω, χρησιμοποιώ.
4) απηνής (ο,η) < από (αποτρεπτικό) + ευνή (= αναπαυτική κατάκλισις, κλίνη) < ευ + νους, πρβ. εύνοια, κατ-ευνάζω) = ο, η αμάλακτος, σκληρός. Πρβ. και προσηνής (= φιλικός) και επιθ. πρηνής- (και στρ. παράγγελμα, επιρρ. πρηνηδόν) = ο πέφτων ολόσωμα στο χώμα, ο ισοπεδωμένος.
5) ακαριαίως < α (νευ) χρονίζοντος καιρού = αυτοστιγμεί, αμέσως.
6) εφόδια < επί (επ’ > εφ’ λόγω δασύτητος του όμικρον του ουσ. οδός) + οδός = τα χρήσιμα δια την πορείαν.
7) ανομοιογενής < αν(ευ) + όμοιος + γένος = ο, η ανόμοιος ως προς το γένος, την προέλευσιν.
8) αναξιοπρεπής < αν(ευ) + αξιοπρέπεια (άξιος + πρέπειν) = ο χωρίς αξιοπρέπειαν.
3 σχόλια:
3) ρ. βυσσοδομώ. Τα συνθετικά του και η ερμηνεία του.
Από το βυσσός + δομώ...δέμω οικοδομώ κτίζω.
Ερμηνεία : μηχανορραφώ, σκευωρώ εναντίον κάποιου.σκέπτομαι κάτι στο βάθος της ψυχής μου εναντίον κάποιου χωρίς να γίνομαι αντιληπτός (πάντοτε με κακή σημασία)
7) επιθ. ανομοιογενής(ο,η). Τα συνθετικά του και η ερμηνεία του.
Αυτός που ανήκει σε διαφορετικό γένος, αυτός που αποτελείται από ανόμοια μέρη.
1)κατάπτυστος κΑΤΆ + ΠΤΎΩ(φτύνω).αυτός που η συμπεριφορά του είναι για να φτύνεις κατά του(= προς αυτόν)
8) αναξιοπρεπής Α(στερητικό)+ αξία + πρέπον (= το σωστό) Αυτός που στερείτε συμπεριφοράς που διαθέτει αξία ή είναι σωστή
¨οσι για το "ακαριαίος" δεν ξέρω τα συνθετικά ακριβώς , αλλά το 1ο είναι πάλι το "α" στερητικό, και τα υπόλοιπα σημαίνουν "αυτόματα, χωρίς να μεσολαβήσει κάποιος χρόνος". π.χ. Κατεβαίνει ο Ερντο από τ'αερόπλανο, και την ίδια στιγμή έχει σκύψει ο Τερναπετρίτης, για να στνδέσουμε τη λέξη με το ν.8
ΞΕΝΟΔΟΧΩΦ
Δημοσίευση σχολίου