(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων)
Δούλοι, φεύ, άλλοι του κνησμού του κώλου και άλλοι του πρωτοκόλλου.
Μεταστάσεις του οικουμενικού δημοκρατικού μας καρκίνου.
Επί το έργον και οι κόκκινοι βαρώνοι των πεζοδρομίων και των καταλήψεων.
Στρατολόγοι, πραιτωριανοί, ραβδούχοι του χάους. Οι φρουροί της ερυθράς ερήμου.
Ερωτευμένοι θρησκευτικώς με το κόμμα και τη λογική σε κώμα.
Η ακρίβεια δεινός θεριστής των ανθρωπίνων ονείρων.
Και πουθενά ελεύθερος, αστράτευτος χώρος για θεό και αλήθεια.
Όπου και να γυρίσεις, πριν και επόμενα, ελληνικά κατεχόμενα.
Τίποτα πιο χαριτωμένο και ευλογημένο από μια συγκροτημένη εθνική ψυχή.
Ίμια 1996 : Όταν εκοκκίνησαν τα ελληνικά πελάγη. Από ντροπή.
1 σχόλιο:
Ἐις Δίσκον ἒχοντα Ἀφροδίτην (Mουσική του Πέτρου Ταμπούρη)
https://www.youtube.com/watch?v=WgEUzYSoSVQ
Απλός ανώνυμος σχολιαστής
Δημοσίευση σχολίου