ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. Μέρος Ε΄(14 )

ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ   ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ.  Μέρος Ε (14)

(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων)

 Ο θεός κλίνεται απλά όπως όλα τα ονόματα. Ενικός και πληθυντικός. Αν και ένιοι επιμένουν, φανατικά και αποκλειστικά, εις τον ενικόν καταρώμεναι, εξορ(κ)ίζοντες και δαιμονοποιούντες ανοήτως τον πληθυντικόν αυτόν. Εν ονόματι ενός φθηνού μποναδικού θεού εις ένα χρεωκοπημένο γήινο μικρόκοσμο.

Έτσι και εις τον ανίερον ημών πλανήτη και οι θεοί ακόμη αλλάζουν, κατά καιρούς και κατ’ ανάγκην, θρησκείας και ονόματα. Οι συμβολισμοί των όμως, τα μυστήρια και τα νοήματα ουδέποτε.  

Όσο υψηλότερα αναβαίνει ο σοφός τόσο ταπεινότερος γίγνεται. (όσο και ο δοκησίσοφος πιο ματαιόδοξος.) Αλλά δεν χωρά ουδεμία ταπεινότης και αγάπη, πέραν της υποκριτικής τοιαύτης, εις τα θρησκευτικά δόγματα. Μόνο εγωισμός, βία, νοθεία και μισαλλοδοξία εδρεύουν εκεί.    

Επειδή τα μεγαλύτερα εγκλήματα και ψεύδη ιστορικώς είναι τα πολιτικώς θεσμοθετημένα και θρησκευτικώς καθαγιασμένα και καθιερωμένα.

Προς τούτοις υπάρχουν λέξεις δολοφόνοι και λέξεις ζωοδόται. Αι λέξεις γαρ είναι πύλαι και αι συλλαβαί διώρυγες του ασυλλήπτου προς το διηνεκές.

Αλήθεια, Ελευθερία, Κάλλος η δία τριάς,  η άστεγος, ανοικτή, φυσική θρησκεία  των αιωνίων Ελλήνων. Ελληνοσοφία δε και ελληνογνωσία ο θεογνωσίας και ανθρωπογνωσίας οδηγός άριστος. Και γαρ ουκ έστι μείζον κακόν τοις ανθρώποις ή το μη ορθώς εννοείν τε και επικαλείσθαι την των θεών ουσίαν.

Ο Έλλην άνθρωπος εγεννήθη θεόθεν μεταβολιστής φωτός, μεγαλόψυχος εκπολιτιστής, απελευθερωτής και τυραννοκτόνος. Εγεννήθη Περσεύς αποκόπτων την κεφαλήν της Μεδούσης, την θεοτρομακτικήν κεφαλήν του φόβου που μετατρέπει τον νου σε πέτρα του Σισύφου.

Αλλλά και δαίμων δε αγαθότατος ήτο αυτός όστις εποίησε τον Έλληνα ούτως ώστε να κατακτά την ελευθερία του μόνον μέσω συναπελευθερώσεως μετ’ αυτού και όλων των άλλων δουλευόντων εθνών.

Αντιθέτως ο βάρβαρος ως κακοδαίμων, υπήκοος και πιστός του φόβου και του ψεύδους, γεννάται τυραννόδουλος, μισέλλην και μισάνθρωπος. Η δε δουλεία γεννά θεοτυράννους και οι τύραννοι πιστούς δούλους. Ούτος ο φαύλος πολιτικός κύκλος του κακού.  

Το κυνήγιον του πνευματικού θησαυρού της αλήθειας και της γνώσεως κουράζει. Εξαντλεί γρήγορα τον απαίδευτο και αγύμναστο νου. Το πιστεύω σημαίνει παραδίδομαι και παραιτούμαι πνευματικώς γι αυτούς. Η θρησκευτική εργολαβία εγγυάται δια τα περαιτέρω. Πίστευε και άφες αυτό σ’ εμάς. Είναι όμως έτσι;

Ναοί, στοαί, άντρα και υποχθόνιον σκοτεινόν δέος προς τι άραγε; Σατανικοί όρκοι, ταπεινωτικαί μυήσεις και εξευτελιστικά τυπικά και τελετουργικά. Μπαίνεις άνθρωπος και βγαίνεις χωρίς τίποτα το ανθρώπινο επάνω σου. Και όλα αυτά για αιματοβαμμένα πλούτη και αξιώματα, τιμάς και ψεύτικη λάμψι.

Αντίτιμον η ανεκτίμητος, αναντικατάστατος ψυχή σου. Επειδή δεν υπάρχει στας οργανώσεις του κακού χρίσμα χωρίς στίγμα, χωρίς την φρικτή ομηρία της ψυχής. Όσο πιο ψηλά σε δύναμι, πλούτο και δόξα τόσο πιο απαίσια χειραγωγημένος και οικτρά την ψυχήν ακρωτηριασμένος.

Οι ουράνιοι δρόμοι γαρ εν γνώσει των έχουν κλείσει, εν ζωή ακόμα, δι’ αυτούς.  Και δεν υπάρχει πιο φρικτή επίγνωσις και εμπειρία στον θνητό άνθρωπο απ’ αυτή.

Οίκτου μάλλον ώστε άξιοι οι διάσημοι αυτοί ή μωρού θαυμασμού. Απλά όσοι αγνοί προσευχήθητε δι’ αυτούς εις την ουρανίαν ευσπλαχνίαν. Διότι ζώσι μιαν απερίγραπτον κόλασιν που η μαύρη μαγεία εμφανίζει, σαγηνευτικά και πλανερά, με τα πιο λαμπερά χρώματα της επιτυχίας και της δόξης.

Ταύτα δ’ εννοούντες ας παρηγορούνται και μη μεμψιμοιρώσι και γογγύζωσι οι αδικαίωτοι και διωκόμενοι υιοί του ηλίου, οι κήρυκες του αληθούς λόγου. Διότι τα ιδικά των παθήματα κτίζουν δικαίωμα στην ελπίδα και το καθαρόν φως αλλά όσοι επρόδωσαν σ’ αυτή την γη δι’ όρκου ψυχή και αλήθεια αυτοί ¨ποτέ πιά.¨

Όλοι μοιράζονται βάσανα, μικρά ή μεγάλα, σ’ αυτή την ζωή. Κι όσοι δεν έχουν αποκτήσει ακόμα, έχουν αντίστοιχα πάθη που είναι κι αυτά εν δυνάμει βάσανα.

Καλοί τρόποι, αιδώς και σέβας, ιδού μια καλή εισαγωγή εις την ευγένεια, την εσωτερική καλλιέργεια και την ανωτέρα ζωή.  Τα υψηλότερα δε κτήρια, ιστέον, εις την αιθερικήν πόλιν των ιδεών είναι τα μέγαρα της υπομονής.

Το ιερόν θέμα είναι πώς θα γίνομε καλύτεροι. Διότι τα πάντα εμολύνθησαν αυτόν τον αιώνα. Και περισσότερον τα θρησκευτικά και πνευματικά όπου το κακό φιλεί ανυποψιάστως κρύπτεσθαι. Και έπεται κολασμένη συνέχεια.

Βεβρώμισται και η γνώσις. Ξέπλυμα βρώμικου χρήματος και συνειδήσεων εν τοις ναοίς, αρχαιόθεν και νυν. Οι πιστοί λένε ψέματα εις εαυτόν, τους άλλους και εις τον θεόν. Και θέλουν ακούειν ψέματα αλλά με βούλα θεού, έστω και επί πληρωμή. Και αυτό λαμβάνουν.

Όχι έτσι πάντως εμείς, οι της προσφοράς και της τιμής Έλληνες της πρώτης γραμμής. Έχοντες πάντα κατά νουν ότι ο θάνατος είναι η σκιά της ζωής και ο προγυμναστής της αθανασίας. η αγάπη δε ο  εξαγνιστικός, διάπυρος εναγκαλισμός της σοφίας.