ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. Μέρος Ε΄(16 )

ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ   ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ.  Μέρος Ε (16)

(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων)

Erasmus sum et alius quam sum esse non possum έφα ο βόρειος σοφός. Παρομοίως και δια τα καθ’ ημάς ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΣΜΕΝ ΤΟ ΠΑΤΡΙΟΝ ΓΕΝΟΣ ΚΑΙ ΟΥ ΔΥΝΑΜΕΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟ ΤΙ.  

Ευγνωμονώ όθεν, τιμώ και δοξάζω σεμνώς την ελληνική μου φλέβα, την πιο βαθεία ουράνια ρίζα και μίτον αιθερικόν της ψυχής του ανθρώπου.

Τιμώντες τον θεόν, δοξάζομεν τον άνθρωπον, τιμώντες δε τον άνθρωπον, δοξάζομεν τον θεόν. Ο σώζων την αλήθειαν σώζει τον άνθρωπο. Ο αγαπών την αλήθειαν αγαπά ειλικρινώς τον άνθρωπο.

Κάλλος και πλούτος είναι ευλογία, είναι και κατάρα. Πλούσιαι κτήσεις, πλούσιαι και σκοτίσεις. Σέβας και χρηστότητα έχουσιν οι συνετοί, πίστιν δε και φαντασίαν έξαλλον οι νάρκισσοι και ηδονόδουλοι.   

Όσο μεγαλώνει και γηράσκει κανείς ο κύκλος δραστηριοτήτων και επαφών στενεύει. Ο φυσικός νόμος της φθοράς. Γι αυτό έσο αυτάρκης μ’ αυτό που έχεις σήμερα γιατί αύριο θα έχεις ολιγότερα.    

Όλοι μακαρίζουσι τον έχοντα χρήμα, δόξα και αξίωμα. Αρετή όμως σοφία και δικαιοσύνη σπανιότατα συνοδεύουν τα ανωτέρω.    

Πίκραι, χαραί, μίση και φιλίαι πίσω μας μένουσι. Πόσο μάλλον υλικά αποκτήματα. Ολίγοι δε οι διαβλέποντες το κάρμα, την Όπιν (πισινήν) των θεών.

Ο χρόνος γεννά νοήματα και μνήματα. Όταν ο χρόνος τελειώνει ούτε το χρήμα ούτε το αξίωμα σε σώνει. Μόνο το ανθρώπινό σου ανάστημα και ψυχικό απόθεμα – οπλοστάσιο. αν διαθέτεις.

Μόνο η ελευθερία γεννά και η αλήθεια ανατρέφει τα μεγάλα έργα και τους μεγάλους ανθρώπους. Η δουλεία βωβή μόνο ξέρει παρακολουθείν το ανθρώπινο δράμα.

Άνθρωπος θεωρητέος μόνον ο τηρών γενναία ανθρώπινα αισθήματα και ουχί ο απανθρωποποιημένος, ο ανδρείκελος. Οι όσο δε πιο δειλοί και αδύνατοι άνθρωποι σε όσο πιο δυνατάς θέσεις είναι αυτοί που κάνουν όλη την βρώμικη δουλειά του κακού.    

Υπάρχουν Έλληνες και βάρβαροι, άνθρωποι και υπάνθρωποι όπως κατατάσσει αυτούς η Δίκη και η αλήθεια. Αγών δε και αγωνία η εξελικτική μοίρα των θνητών όντων απάντων.

Τα εξηχρειωμένα, άθλια γένη θα πληθύνονται, επαναγγενητικώς και τιμωρητικώς, όσο η ανθρώπινη φύσις θα εκφυλίζεται. Πιστοί και άπιστοι είναι ένας παραπλανητικός ηθικοθρησκευτικός διαχωρισμός. Πιστοί και άπιστοι ως προς τας επαναγεννήσεις ο πραγματικός.

Επειδή το θρησκευτικό πνεύμα εξέπεσε προ πολλού καιρού εις ένα μισαλλόδοξο, κλειστό δόγμα υπερβατικών δοσοληψιών και ανταλλαγών εις ό οι μεσάζοντες (ιερατεία), όπως συμβαίνει με το εμπόριον, εισπράττουν το μεγαλύτερο και πιο άκοπο κέρδος.

Υπάρχει βέβαια και η απλοϊκή πίστις των καλοκάγαθων θρησκευομένων, των ανικάνων για το μεγάλο καλό και κακό. δι’ ούς ο Θουκυδίδης είπεν εκείνο το ¨μακαρίζομεν ημών το απειρόκακον (την άγνοιαν του κακού) αλλ’ ου ζηλούμεν το άφρον,¨ - (ήτοι φανατισμόν και παραλογισμόν) που αυτή η άγνοια συνεπάγεται.
 
Το χρήμα και τα θαύματά του φαίνεται είναι η βασική άτυπος θρησκεία τόσο των ανθρωπίνων μαζών όσο και των τυράννων της. Των μεν λόγω βίας και ανάγκης, των δε λόγω θέσεως και δυνάμεως. ¨Διός γαρ αι βασιλείαι¨ διαχρονικώς.

Ει και αντίπαλοι ταξικώς όντες ολίγοι και πολλοί, εν τούτοις τον ίδιο κίβδηλο θεό προσκυνούν. Κι όσο ισχύει αυτό αληθής δικαιοσύνη, ισονομία και ειρήνη δεν θα υπάρχοι.

Εύπεπτον, ακόρεστον έως εθιστικόν η ευτυχία. Δύσπεπτον δε και ψυχοφθόρον η δυστυχία.  Οι δε πτωχοί τω πνεύματι προσέχειν δει του μη γενέσθαι και ανόητοι. Και ούς ουδείς θεός δύναται σώζειν. Σε κανένα παράδεισο γαρ και κόλασιν των ιερών γραφών δεν βλέπεις, αναφορά ουδεμία γι αυτούς.

Κακόν μεν το μη έχειν τέκνα, βάσανα δε και το έχειν. Κακόν και τα παιδία εκπαιδεύεσθαι του μη σέβεσθαι και βοηθείν γονείς και κηδεμόνας εις ανταπόδωσιν των θρέπτρων αυτών αλλά μόνον υπηρεσίας, αγνωμόνως και αναιδώς, απαιτείν.

Ο αγρός δια το σώμα, ο κήπος δια το πνεύμα. Ζώμεν, παλαίομεν, προσπαθούμεν και αισιοδοξούμεν δια την καλή μας ώρα. Ας προσευχόμεθα όθεν και δια το καλό του σύμπαντος κόσμου εις τον ευρύ ουρανόν, την ανατολήν των σοφών και την μεσημβρινήν πομπήν των αθανάτων.