ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΝ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ (150)

ΕΛΛΗΝΟΜΑΘΕΙΑ-ΛΕΞΙΓΝΩΣΙΑ

Αρχή σοφίας ελληνικών ονομάτων επίσκεψις.

Η ελληνική γλώσσα ομιλείτο πολύ πριν από την 2α π.Χ. χιλιετία και ευρίσκετο σε υψηλό επίπεδο τελειότητας.

Είναι η βασίλισσα των Γλωσσών.

Είναι η γλώσσα των Θεών.

«Ει Θεοί διαλέγονται, την των Ελλήνων γλώττη χρώνται»

 (Κικέρων)

Όθεν άριστα λέγεται παρά τοις φιλοσόφοις

το τους μη μανθάνοντας ορθώς ακούειν ονομάτων

κακώς χρήσθαι και τοις πράγμασιν.

(Πλούταρχος) 

ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΝ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ (150)

1)  ουσ. δόγμα (το): η ετυμολογία και ερμηνεία του.

2) ουσ. λύτρα (τα): Πώς προήλθεν η λέξις;

3) ουσ. θέρετρον (το): τα συνθετικά και η ερμηνεία του. (πρβ. θέατρον και Κέλετρον (αρχ. ονομ. Καστοριάς.)

4) ον. ουσ. Τεγέα (η): τι σημαίνει;

5) ουσ. τήξις (η) (λιώσιμο): με ένα σίγμα στην αρχή της λ. και ένα συνώνυμο βλέπομε την ρίζα και την σημασία του.

6) ουσ. αγάπη (η): τα συνθετικά του δεικνύουν τί κυριολεκτικά σημαίνει.

7)  ρ. κορδώνομαι: αν το αρχικό κάπα γίνη χί ανιχνεύομε την σημασία του.

8)  ον. ουσ. Αμοργός (η): τα συνθετικά και η σημασία της.   

Οι απαντήσεις από το προηγούμενο Νο (149) ΕΔΩ.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Αι απαντήσεις του Λεξιθήρος.

1) δόγμα < ρ. δέχομαι, δεκτόν = το παραδεκτόν, παραδεδεγμένον.

2) λύτρα < λύτηρα = αυτά που λύουν, απελευθερώνουν.

3)  θέρετρον < θέρος + τρον (θρον) = θέρους θρόνος, θέσις, τόπος θερινών διακοπών. (πρβ. θέατρον = θρόνος θεάματος.)   

4) Τεγέα < σ-τεγέα, στέγη, συστέγασις-ένωσις  μικροπόλεων όπως υπήρξεν η αρχαία Τεγέα.

5) τήξις, στ-άζω, στΊβω, (σταγών = αυτό που υγροποιείται και στάζει) = λυώσιμο, στάξιμο.)  

6) αγάπη < άγαν + άπ-τομαι (πρβ. ασπάζομαι, αφή), διαχυτική έως και γλοιώδης εκδήλωσις χαράς και λατρείας προς ένα πρόσωπο όπως αυτή του σκύλου. (ομηρ. ¨αγαπάζομαι, επιρρ. ¨κύνεον.¨)

7)   κορδ-ή, χορδή = ο άσεμνος χορός όπου γαστήρ και υπογάστριον προβάλλονται και ορχούνται ασέμνως και προκλητικώς.

8) Αμοργός < α (προσθ.) + μάργος = αυτό που λίαν φέρνει βουλημική όρεξι (πρβ. μούργος, λαί-μαργος, λαιμαργία  = λαιμού αλογιστία.) ξετρελαίνει, συναρπάζει, αφαιρεί τα λογικά σου όπως η εν λόγω θελκτική νήσος.

¨Μαία φίλη, μάργην σε θεοί θέσαν, οι τε δύνανται

άφρονα ποιήσαι και επίφρονά περ μαλ’ εόντα

και τον χαλιφρονέοντα σαοφροσύνης επέβησαν.¨ (Ομ. ψ 11.)