(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων)
Μια πίστι ελαστική. Πήγαινε γάντι με όλες τις γιορτές που το φορούσε και πήγαινε.
Μα όταν ο θεός εκείνος έβρεχε μυαλό και τιμή ο άνθρωπος εκράτει θρησκευτική ομβρέλα.
Παράσιτο κι αυτός των λαϊκών αδιεξόδων και δοξασιών. Ξεχειλωμένη πατέντα. Ευτελής πολιτικάντης των καιρών της απώλειας.
Ερμαφρόδιτα τρωκτικά, ανδράποδα των Αμαζόνων! Τρέμετε, και καλά κάνετε, την καλπάζουσα επάνοδο των Ηρακλειδών.
Κι ενώ εβρυχάτο εν χορώ η έξαλλος εξέδρα του Κολοσσαίου, το αιματόβρεκτο είδωλο της Νίκης.
Πρώτος κάθε Κυριακή στην λαχειοφόρο ουτοπία των μεταφυσικών υποσχέσεων. Πρώτος και στην Δευτέρα των πνιγμένων απογοητεύσεων.
Καλλιτέχνης της ζωής σου αν είσαι, πνευματικός δραπέτης. εκούσιος εξόριστος της πεπατημένης!...
Μελωδίαι των νοσταλγών του αγέννητου. Μα ποιος ουρανός σε γέννησε και ποια γη σε κατεδίκασε!
Να και το ιερό πλοίο φορτωμένο αθηναϊκή βροχή. και με τον ουράνιο βυθό ανταμοιβή!
Περίμεναν όλη νύχτα τον καρναβαλικό Μεσσία ώσπου τελικά και όπως πάντα ξεμοναχιάστηκαν με φθηνά ποτά υποτέλειας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου