ΙΛ ΠΙΟΥ ΓΚΡΑΝΤΕ ΡΕΝΤΙΚΟΛΟΖΑΜΕΝΤΕ ΙΛ ΜΟΝΤΟ (Ουνο καντσόνε περ λα μυστική διπλο-ματσία ε περ λα δίκαιο αλά καρτ)
Τσίρκο, παράγκα, φίρμα γκρέκα
μοδα Μαρέβα ταγαρόζα
Μέτρα μπαρούφα, ομελέτα η ιστορία
γκράντε μαέστρο καλαμπόρτζο
Όλοι δελτίο και ο Κουτσούμπα γαργαρόλα
Γκράντε μαέστρο καλαμπόρτζο
μπούρδα πιου γκραντε και στη ντιπλοματσία.
Μασκαρά, Γκρέκο μασκαρά
μασκαρά, Κουλη μασκαρά.
Μάτσο αμάκα καπιτάλε
σκάρτο, τανάλια, πολιτσία
φράγκο Γιουρόπα, φαλιμέντο
περκέ μαντζάρε η Σημιτοκομπανία
φράγκο, ρεζέρβα, φαλιμέντο
δικές στημένες απ την ίδια κομπανία
Σβέλτα, Σουλτάνο πάρτα όλα
φρένο, στραπάτσο, υφεσ'ολα
μόδα μπαρούφα, ντόλτσε βίτα
τρόμπα, φιγούρα, όλο βόλτα κι άρπα κόλλα
πάρλα, υπόγα, πρεντατόρε
τα τάνκια όλα απ τα νησιά στην Ουκρανία.
πάρλα μουγκάρε στα κανάλια
περκέ μαντζάρε και τα τέλη του Παππά,
Μπουρδελο όλα.
Μασκαρά, Κούλη μασκαρά
με τον Ντογιάκο ξαφανίσου κερατά
(Το φανφακούλο που σου λεν' τριονφερά)
2 σχόλια:
επειδή είμεθα του Κλασσικού Λυκείου, θα σχολιάσομεν κλασσικώς
ΞΕΝΟΔΟΧΩΦ
“Γύριζε, μή σταθής ποτέ, ρίξε μας πέτρα μαύρη,
ο ψεύτης είδωλο είναι εδώ, το προσκυνά η πλεμπάγια,
η Αλήθεια τόπο να σταθή μια σπιθαμή δέ θάβρη.
Αλάργα. Νέκρα της ψυχής της χώρας τα μουράγια.
Η Πολιτεία λωλάθηκε, κι απόπαιδα τα κάνει
το Νου, το Λόγο, την Καρδιά, τον Ψάλτη, τον Προφήτη·
κάθε σπαθί, κάθε φτερό, κάθε χλωρό στεφάνι,
στη λάσπη. Σταύλος ο ναός, μπουντρούμι και το σπίτι.
Από θαμπούς ντερβίσηδες και στέρφους μανταρίνους
κι από τους χαλκοπράσινους η Πολιτεία πατιέται.
Χαρά στους χασομέρηδες! Χαρά στους αρλεκίνους!
Σκλάβος ξανάσκυψε ο ρωμιός και δασκαλοκρατιέται.
Δεν έχεις, Όλυμπε, θεούς, μηδέ λεβέντες η Όσσα,
ραγιάδες έχεις, μάννα γή, σκυφτούς για το χαράτσι,
κούφιοι και οκνοί καταφρονούν τη θεία τραχιά σου γλώσσα,
των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι.
Και δημοκόποι Κλέωνες και λογοκόποι Ζωίλοι,
Και Μαμμωνάδες βάρβαροι, και χαύνοι λεβαντίνοι·
Λύκοι, κοπάδια, οι πιστικοί και ψωριασμένοι οι σκύλοι
Κι οι χαροκόποι αδιάντροποι, και πόρνη η Ρωμιοσύνη!”
(1908)
Το ποίημα γράφτηκε το 1908 από τον Κωστή Παλαμά, όπου περιγράφει με δραματικό τρόπο την απόγνωσή του για την κατάντια της χώρας.
Στην αρχή του 20ου αιώνα, η Ελλάδα ήταν μια χώρα χρεοκοπημένη, ταπεινωμένη και διαλυμένη οικονομικά και κοινωνικά. Μόλις στεκόταν στα πόδια της με την οικονομική “βοήθεια”-με το αζημίωτο φυσικά- των ξένων, στους οποίους είχε ουσιαστικά εκχωρήσει την εθνική της κυριαρχία. Ανίκανοι πολιτικοί ηγέτες κι ένας ταλαιπωρημένος λαός, που πολιτικάντηδες δημαγωγοί εύκολα τον έσερναν από τη μύτη- συνέθεταν ένα ζοφερό σκηνικό.
Έπειτα θα ακολουθούσαν οι Βαλκανικοί Πόλεμοι (1912-1913), ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος (1914-1918), ένας βαθύτατος Εθνικός Διχασμός (1915-1922), η Μικρασιατική Καταστροφή (1922), η παγκόσμια οικονομική κρίση του 1929, η Μεγάλη Ύφεση. Πρόσφυγες, Δικτατορίες, ένας οδυνηρός Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος και ένας ακόμη πιο θλιβερός Εμφύλιος πόλεμος…
https://www.e-papadakis.gr/palamas.html
Προσδοκώ Μογγόλων ισοπεδωμόν
και ημετέρων γενιτσάρων γδικιωμόν!
Δημοσίευση σχολίου