ΠΕΛΑΤΕΣ ΤΕΛΟΣ.

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :

Σε ένα μικρό χωριό που ζούσαν 100 άνθρωποι, υπήρχε μόνο ένα μπακάλικο. Ο μπακάλης πουλούσε με ένα καλό κέρδος την πραμάτεια του και δεν είχε κανένα πρόβλημα να κρατάει και ένα τεφτέρι με βερεσέδια για όσους πίστευε ότι δεν θα τον φεσώσουν.

 

Κάποτε ήρθαν άγρια χρόνια. Οι καλλιέργειες λιγοστές και η φτώχεια ήταν έντονη στο χωριό. Τα βερεσέδια στον μπακάλη είχαν φτάσει να γεμίσουν το μισό τετράδιο. Οι κάτοικοι του χωριού, χωρίς να έχουν άλλη επιλογή συνέχιζαν να ψωνίζουν από το μοναδικό μπακάλικο, μέχρι που είδαν έξω από το μαγαζί την ταμπέλα “τέλος στο βερεσέ”.

 

Τι κι αν πλήρωναν, έστω με τα χίλια ζόρια όσα αγόραζαν, τα παλιά δεν έσβηναν ποτέ. Απελπισμένοι οι περισσότεροι, μαζεύτηκαν στο σπίτι του δασκάλου να βρουν λύση στο πρόβλημα.Μάταια. Η προσπάθεια να μεταπείσουν τον μπακάλη, με βασικό επιχείρημα ότι τόσα χρόνια έχει θησαυρίσει από τους ίδιους που εν γνώσει τους πλήρωναν πολύ ακριβότερα από όσο έπρεπε τα προϊόντα του, έπεσε στο κενό.

 

Σε μια γωνία καθόταν ο Αργύρης ο ταξιτζής.Σηκώνεται μονομιάς όρθιος φωνάζοντας… “ΤΟ ΒΡΗΚΑ”.

 

Μετά ξεκίνησε να τους λέει…

 

“Ακούστε. Εγώ πότε έχω, πότε δεν έχω κούρσα για την Πόλη. Όμως ακόμα κι αν δεν έχω, κάθε πρωί θα είμαι στην πλατεία και εσείς θα έρχεστε με τις παραγγελίες σας και θα τσοντάρετε για τα καύσιμα.

Μετά θα πηγαίνω στον συνεταιρισμό από που ψωνίζει και ο μπακάλης. Θα παίρνω τα ψώνια σας σε καλύτερες τιμές και θα σας φέρνω την κάθε απόδειξη ξεχωριστά.

 

Μετά θα συγκρίνετε πόσο θα αγοράζατε από το μαγαζί του χωριού και με την διαφορά θα δίνετε κάθε μήνα όσα συγκεντρώνονται να ξεπληρώσετε τα παλιά σας βερεσέδια.Μόλις τον ξοφλήσετε, αλλάξτε την ταμπέλα που λέει “ τέλος στο βερεσέ” με μια άλλη που θα λέει “πελάτες τέλος”.

 

(δεν τρελάθηκα ξαφνικά… απλά περιγράφω με “γρίφο” πως θα μπορούσε να λυθεί το πρόβλημα των ΚΟΚΚΙΝΩΝ ΔΑΝΕΙΩΝ)