(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων)
Ο πλούτος μπροστά του κοίταζε αλλού. Με την ξιφολόγχη του απείρου. Στοιχημάτων μένος αδιέξοδον.
Κλεπταποδόχων τρισάγια πάνω σε κενοτάφια θαυμάτων. Γαλαζοαίματοι χωριαταραίοι πασών των Ρωσιών.
Σπηλιαίς όπου φυτεύονται οι νεκροί και ανασταίνονται θεοί.
Της βουλής το μαύρο χάλι , των παλαιών Πατρών το καρναβάλι.
Και τέλος μια μεταχειρισμένη, πλαστική αγάπη πεταμένη στο λερωμένο χιόνι.
Το όραμα σβήνει, το ψώνιο μένει. Όνειρα καπνοδόχων, διαθήκαι τετελεσμένων.
Δύσκολη εποχή. Εξ ουρανού λευκός καπνός. Μια άγρια νύχτα τα κατάπινε όλα.
Το δημοκρατικό φίδι στον εθνικό των κόρφο, φεύ, Λερναία ύδρα τώρα.
Και τί; Ίσις, Δήμητρα, βυζαντινή θεοτόκος... Αισθητική καθόδου στο ερημικό ρεύμα των σκηνιτών.
Ευτυχώς που ζη ριζωμένη στο ασύλληπτο η άχραντος φιλάνθρωπος ιδέα. Γιατί αυτό το έκτρωμα δεν θυμίζει πια σε τίποτα πατρίδα, γένος, ιερά Ελλάδα.
1 σχόλιο:
"Ευτυχώς που ζη ριζωμένη στο ασύλληπτο η άχραντος φιλάνθρωπος ιδέα. Γιατί αυτό το έκτρωμα δεν θυμίζει πια σε τίποτα πατρίδα, γένος, ιερά Ελλάδα."
Καλημέρα.
Τέλος εποχής.....
Περίοδος απογοήτευσης.....
Περίοδος ευκαιριών.....
Θα τους αφήσουμε να κατευθύνουν το μέλλον όπως έχουν σχεδιάσει;
Θα τους χαλάσουμε τα σχέδια;
Το παλαιό που σαπίζει,μπορεί να γίνει λίπασμα για το νέο που ανθίζει.......
Απλός ανώνυμος σχολιαστής
Δημοσίευση σχολίου