ΠΟΣΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΟΥ ΜΕΤΑΞΙΟΥ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ;;

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :

ΠΟΣΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΟΥ ΜΕΤΑΞΙΟΥ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ;;

Κατ' αρχάς να ξεκαθαρίσουμε ότι μέχρι το 2050 η κύρια πηγή ενέργειας που θα κινεί τον πλανήτη θα είναι η λεγόμενη "πράσινη ενέργεια". Αυτή όμως θα καλύψει ΜΟΝΟ όλη την αναμενόμενη υπερβάλλουσα της σημερινής ζήτηση για ενέργεια κατά 47%, λόγω της αναμενόμενης αύξησης του πληθυσμού αλλά και του βιοτικού επιπέδου, κυρίως των χωρών του "οικονομικού νότου", αφήνοντας την ζήτηση για υδρογονάνθρακες περίπου στα σημερινά επίπεδα (Έκθεση International Energy Association IEA, 10/2023).

 

Αλλά ως γνωστόν, αυτή η "πράσινη" ενέργεια από τα φωτοβολταϊκά και τις ανεμογεννήτριες δεν είναι και πολύ πράσινη. Η συλλογή και η αποθήκευση της ανανεώσιμης ενέργειας, απαιτεί τεχνολογικές κατασκευές που, πέραν των υπέρογκων αναγκών σε επενδύσεις και νέα δάνεια (η τελευταία ελπίδα του σημερινού χρηματοπιστωτικού συστήματος για να μην εξαϋλωθεί απότομα), προϋποθέτουν και πολλά σπάνια μέταλλα. Γι αυτά που θα γίνονται οι πόλεμοι τα επόμενα 30 χρόνια δηλαδή ανάμεσα στις ζώνες της κατακερματισμένης πρώην παγκοσμιοποίησης.

 

Τα πιο σημαντικά από αυτά, είναι τα μέταλλα της χημικής οικογένειας "σπάνιες γαίες". Που όπως και η πράσινη ενέργεια, δεν είναι και τόσο ...σπάνια. Απλώς η προηγούμενη παγκοσμιοποίηση αρκέστηκε στα φτηνά μέταλλα της Κίνας, η οποία έχοντας το 50% των παγκόσμιων αποθεμάτων σπάνιων γαιών, παράγει και εξάγει σήμερα "με το σταγονόμετρο" το 95% της παγκόσμιας ζήτησης από τα πολύ ρυπογόνα ορυχεία της.

 

Αυτά σήμερα διοχετεύονται ημικατεργασμένα προς την "Δύση", για να φτάσουν στην Ευρώπη μέσω της διώρυγας του Σουέζ, όπως και πολλά άλλα κρίσιμα ανταλλακτικά που χρειάζεται η βιομηχανία της Δύσης για να παράγει κάτι. 

 

Όμως οι γεωπολιτικές ανακατατάξεις, που αναδιατάσσουν και τους δρόμους μεταφοράς και τους φραγμούς ισχύος των νομισμάτων των ζωνών της μετα-παγκοσμιοποιησης, με τα οποία γίνεται το παγκόσμιο εμπόριο, ήδη προκάλεσαν σοβαρές εξελίξεις.

 

Κατ αρχάς το λιώσιμο των πάγων της Βόρειας Θάλασσας, οι υποδομές μεταφορών του "Νέου Δρόμου του Μεταξιού της Κίνας και τα σχέδια του Πούτιν για νέους δρόμους μεταφοράς ενέργειας και εμπορευμάτων από την Ινδία και το Ιράν μέσω της Κασπίας και ο αντίπαλος δρόμος Ινδίας-ΣαουδικήςΑραβίας-Ισραηλ-ΕΕ via Πειραιά, , μειώνουν την σημασία της Διώρυγας του Σουέζ. Το κύριο βάρος των θαλάσσιων μεταφορών μετατοπίζεται προς τον πρώην παγωμένο Αρκτικό Κύκλο!*

 

Ως εκ τούτου, το ΝΑΤΟ σπεύδει να ελέγξει τα από εκεί δυτικά περάσματα, επεκτεινόμενο προς την Σκανδιναβία. Η Σουηδία και η Φιλανδία είναι το γεωστρατηγικό ανάλογο της Αιγύπτου, που έλεγχε την διώρυγα του Σουεζ τα 70 χρόνια της προηγούμενης παγκόσμιοποίησης, καθιστώντας όλες τις προσπάθειες διείσδυσης της Άγκυρας στην Βόρεια Αφρική και την Μέση Ανατολή σχεδόν άχρηστες. 

 

Η Τουρκία, που είναι σοβαρή χώρα σε ότι αφορά την εξωτερική της πολιτική, έσπευσε να ανακοινώσει πριν λίγους μήνες την διαθεσιμότητα κοιτασμάτων σπάνιων γαιών στο υπέδαφος της, που την καθιστούσαν δεύτερη σε αποθέματα μετά την Κίνα, αν εξορυχθούν! Μέχρι που ανακοίνωσε η Σουηδία διπλάσιο κοίτασμα του τουρκικού στο υπέδαφος της λίγους μήνες μετά, μετά ένα τρίτο ή Πορτογαλία (που έγινε αφορμή να πέσει η κυβέρνηση Κόστα) και, τέλος, και ένα Αμερικανικό ψιλοκοίτασμα κάπου στο Midwest.

 

Καθόλου τυχαία η στιγμή αφού το "τουρκικό παζάρι" και με την Δύση και με την Ανατολή χρειάζεται αυτά τα αποθέματα σπάνιων γαιών για να μπορούν να συνεισφέρουν στο "καλάθι" του νέου "αντιδολαριου" της Ρωσιας-Ευρασιας--Κίνας και κάτι που να αξίζει, μαζί με την αναιμική τουρκική λίρα. Όσο της χρειάζονται και οι υδρογονάνθρακες της Ανατολικής Μεσογείου, που δεν της ανήκουν. 

 

Όμως...

 

Τα μεγαλύτερα αποθέματα σπάνιων γαιών, μετά την Κίνα, δεν βρίσκονται ούτε στην Τουρκία ούτε στην Σουηδία, Πορτογαλία ή τις ΗΠΑ αλλά στην Γροιλανδία, ενώ σημαντικές ποσότητες βρίσκονται και στην Ελλάδα, περίπου όσα και της Τουρκίας. Στην Θράκη και στα μεταλλεία βωξίτη, και που απειλούν και αυτά την γεωπολιτική σημασία των γνωστών από την δεκαετία του 50 τουρκικών αποθεμάτων.

 

Η Γροιλανδία όμως ανήκει διοικητικά στην Δανία και είναι συνδεδεμένη ιστορικά, εθνολογικά και οικονομικά με τις Σκανδιναβικές χώρες. 

 

Να και ο δεύτερος λόγος εναντίωσης της επέκτασης του ΝΑΤΟ, του εκτελεστικού βραχίονα των πολιτικών των G7 δηλαδή, στην Σουηδία και Φιλανδία. Η Γροιλανδία και η απειλή της απώλειας του ελέγχου των εκει μεταλλείων από την Κίνα, προς εμπορικό όφελος της Τουρκίας. 

 

Το ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί που ήθελε να παίξει η Τουρκία, οι σπάνιες γαίες της, ασθενεί πολύ αν τα κοιτάσματα της Γροιλανδίας και της Σουηδίας καλύψουν τις ανάγκες της Δύσης, μέσω ασφαλών διαδρομών (όπως τις αντιλαμβάνεται ακόμα η "συλλογική δύση") !

 

Όλα τα άλλα που προβάλει περί κουρδικής τρομοκρατίας από την Σουηδία κλπ, απηχούν μόνο την αγωνία των τουρκικών ελίτ μη τυχόν και χρησιμοποιηθεί το κουρδικό στοιχείο και στην Συρία και το Ιράκ ως αντίβαρο στους εκβιασμούς που κάνει η Άγκυρα, διεκδικώντας και ταυτότητα και ρόλο στην πορεία που έχει λάβει ΤΕΛΕΣΊΔΙΚΑ η γειτονική χώρα προς το Ευρασιατικό μπλοκ. Μέχρι τότε, θα παραμένει στην Δύση ως ο δούρειος ίππος της ανατολής (Kίνας). Ή το ακριβώς αντίθετο, . Ότι τους "κάτσει". Και εμείς εδώ "πάμε και όπου βγει", χωρίς χάρτες ή πυξίδας με λίγο γεωστρατηγικό βάθος. Πάντα της προσκολλήσεως στα συμφέροντα τρίτων και της αρπαχτής.

 

Αυτά σκέφτηκα ρίχνοντας πάλι μια ματιά στην μελέτη του Ν.Μπελογιαννη, το "Η βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα" του Δημήτρη Μπάτση, που συνεχίζει να λέει το τι πρέπει να κάνουμε και εμείς σαν χώρα για να επιβιώσουμε στον 21ο αιώνα,. Χωρίς νέα μνημόνια και την εξαρτημένη "ψωροκοσταινίαση" της συντηρητικής μας δεξιάς, που πλέον είναι αλλού για αλλού. Και μετά μια δεύτερη ματιά πάνω στην εικόνα άνωθεν, που βρίσκεται πλέον καρφιτσωμένη στα μυαλά όσων σχεδιάζουν σήμερα υπηρεσίες logistics ή άλλες υπηρεσίες και προϊόντα για την εποχή του Ψυχρού Πόλεμου νο2. Δηλαδή την εποχή της μετα-παγκοσμιοποίησης.

 

Η κατσίκα του γείτονα είναι του γείτονα. Αλλά και η δικιά μας είναι δικιά μας και δεν θέλουμε να μας την ψοφήσουν πάλι οι όποιοι τρίτοι.

 

* Early Warning για τον Αρκτικό κύκλο ΕΔΩ... και ΕΔΩ.