ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. (19 )

ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ   ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. (19) 

(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων) 

1) Η ζωή είναι ο σπόρος του θανάτου. Ο θάνατος αφορμή της ζωής. Ποιος μπορεί να ξεχωρίση τα έργα των;  Ίσως αυτοί μόνο που επιβλέπουν πάνω από παμμύρια τεύχη ζωών,  παμμύρια  μοίρες θανάτων.

2) Το παράλογο κυριαρχεί όταν το συναίσθημα όχι μόνο πνίγει την λογική σκέψι αλλά και σφετερίζεται την θέσι της και το όνομά της. Λογική χωρίς συναίσθημα είναι κωφή. αλλά και συναίσθημα χωρίς λογική είναι και κωφό και τυφλό.

3) Και για την θρησκεία, τί να είποις; Ο καθρέφτης μας είναι. Το κακό την έχει για μάσκα και δόλωμα, η υποκρισία βασίλισσά της. Το δίκαιον εν τάφω.  Πατρίς κι ελευθερία ξένοι μαζύ της στο ίδιο σπίτι. Αφεντικά και δούλοι πίνουν νερό στο όνομά της.

4) Τυπολατρία, προσωπολατρία, δεισιδαιμονία, εθελοδουλία οι καρποί της. Κι όμως πωλεί, κατ’ αποκλειστκότητα,  τον φαντασιακό παράδεισο του ανύπαρκτου . Ο  πεισιθάνατος, ύπουλος εχθρός  και προδότης της ζωής και του ανθρώπου. Της οποίας προ πιο σοφός αναδεικνύεται και ωφελημένος ο άπιστος.

5)  Στην επικράτεια της σοφίας ισχύουν όλαι αι προσφοραί, υποκύπτουν όλαι αι αλλαγαί, χωρούν άνετα και συλλήβδην όλαι αι ιδοτροπίαι της μοίρας. Ανοικτή φιλοσοφία, ισονομία και φιλοθεϊα, ιδού η Ελλήνων και ελληνοφρόνων παιδεία και αρετή. Η μόνη διέξοδος αφ’ ής η θρησκεία γέγονε όμηρος της κρόνειας αποστασίας αδιέξοδος.

6) Ο αρχαίος εκείνος πνευματικός που έχει όλας τας λύσεις , ο γλυκύτατος ανώτερος άνθρωπος που κρύβεται; Ο λιτός και ατάραχος εις την πνευματική λαμπρότητα ενός ευγενούς σκοπού, ο ιεροδιδάσκαλος της Πινδαρικής μεγαλοπρέπειας πού;  

7) Προχωρώντας από μεταμόρφωσι σε μεταμόρφωσι πραγματικότητος και ψυχής, κεκαθαρμένος από τους ρύπους του χρόνου, ο αρχαίος εκείνος άνθρωπος είλκυσε την χρυσή εγκαρδιότητα και αγαλλίασι των θεών.  Τότε. Γιατί τώρα παίζουν με τα βασιλικά νεύρα των φιλοσόφων. Το καλύτερο υλικό στα χέρια του χειρότερου χρήστη.

8) Στις χώρες της υπομονής δεν υπάρχουν ώρες. στις χώρες της ελπίδος δεν υπάρχουν σύνορα.  Αι ώραι πλούσιαι και τα έτη χρυσά. Μικροί θεοί κτίζουν παίζοντες και κοσμούν των μεγάλων θεών τα μέγαρα.

9) Σκίσε το εξώφυλλο του αφηγήματος, διάγραψε και τον τίτλο του. Θρησκεία αυτά, πνευματική αγγαρεία. Διχάζουν, διαλύουν, οριζοντίως και καθέτως, κοινωνίες, έθνη, πολιτισμούς του ανθρώπου. Κράτα όμως τα φύλλα, το περιεχόμενο , εκτός και τα προπαγανδιστικά εμβόλιμα. Απομένει η καθαρά σοφία, ο πνευματικός ιδρώς του πολιτισμού του ανθρώπου.  

10) Αυτό που μας διαφεύγει έξω μας κάποτε ήταν μέσα μας. Τόσο πολύ ξεγελούν αι αποστάσεις. Τους αρχαίους καιρούς δίκαιον, αρετή, αγάπη ήταν άγνωστα, αχρείαστα, γι αυτό και αγέννητα. Η μεγάλη Αιθρία, η άχραντος Ιδέα,  εγκυμονούσε μαζί με τους θεούς και τον ιδεώδη άνθρωπο.  

11) Αλλά τώρα; Ένα προάστειον της κολάσεως η γη και μακράν οι θεοί. Χωρίς καθαρτήριον. Ανακυκλωτήριον μόνο. Όπου άλλοι εξοφλούν καρμικά γραμμάτεια εγκλημάτων κι άλλοι υπογράφουν. Πράξις θείας δικαιοσύνης κι ευσπλαχνίας  η θνητότης.  

12) Αν το καλό του ενός δρα ως κακό του άλλου κι αν τον ίδιο θεό των ανέμων αλλού δοξάζουν και αλλού ταυτόχρονα ως εμπρηστήν καταριούνται, τότε τί; Αίσωπος, Σωκράτης και λοιποί σοφοί μήπως για τέτοιες απηγορευμένες ιερές απορίες ¨εμαρτύρησαν;¨ Και δεν μλάμε καν για χριστιανοταλιμπάν μεσαίωνα. Γιατί εκεί το τερμάτισαν.

13) Ο αναγεννώμενος εκ της ηλιακής τέφρας του έναστρος ουρανός ο μυθικός Φοίνιξ. Εκ του στροβιλισμού δε της αστρικής κόνεως ποιηθέντες οι διάσπαρτοι αυτού πλανήται και κομήται, το μυθικό του σώμα.

14) Τα άλογα, χαώδη και αβυσσαλέα, πάθη της ανθρώπινης ψυχής δεν τιθασσσεύονται μισώντας και ακρωτηριάζοντας βάρβαρα την ανθρώπινη φύσι όπως διδάσκουν τα  βάρβαρα θρησκευτικά δόγματα της Ασίας.  

15) Αλλά τα δαμάζεις, εξημερώνεις και μεταλλάσσεις, δια της αρετής και της τέχνης, των ουρανίων αυτών όπλων -δώρων , εις έλλογα, δημιουργικά, ευεργετικά και φιλάνθρωπα στοιχεία. Είναι ο τρόπος που λειτουργούν και άρχουσι οι αθάνατοι ουράνιοι πατέρες, αι ουράνιαι αγαθαί δημιουργικαί δυνάμεις.

16)Επειδή έτσι εδάμασαν και οι αγαθοί δημιουργοί θεοί, αν και εξελικτικά εκ των αλόγων τιτάνων προήλθον,  τας αλόγους και άνευ μορφής δυνάμεις αυτών της αταξίας, του χάους και του ερέβους δια του φωτός και του κάλλους των. Δεν εξόντωσαν αυτούς, αθανάτους όντας,  αλλά εδέσμευσαν και εμορφοποίησαν αυτούς αρμονικώς και αγαθώς.

17) Έργον το οποίον συνεχίζουν ατερμόνως οι επιστάται της ουρανίαςς τάξεως αθάνατοι  θεοί και οι, εις τον τομέα των, θνητοί υιοί αυτών άνθρωποι Έλληνες, οι μεταβολίζοντες το κακό εις καλό, το σκότος εις φως ίνα διατηρήται το σύμπαν θείον, καθαρόν κι υγιές.

18) Εις τον αγαθόν αυτόν κοσμοσωτήριον αγώνα νικητής αθλοφόρος ανεδείχθη και ο πρόγονος ημών,  ο δίος ήρως Ηρακλής καταστάς ένδοξον πανανθρώπινο πρότυπον.  Όστις χαρακτηριστικώς δαμάσας τον ποταμόν Αχελώον μετέτρεψε αυτόν από καταστροφέα πλημμυριστήν Τιτάνα εις αρδευτήν ανθρωποσωτήρα αγαθόν θεόν.

19) Η ανωτέρω αυτή μεγαλοφυής φιλοσοφική σύλληψις και αντίληψις απετέλεσε και την βάσι της ηθικοπνευματικής υγείας και αρετής  των αρχαίων Ελλήνων, το ύπατον δόγμα και θεμέλιον της εξημερωτικής και φιλανθρώπου φιλοσοφίας και θρησκείας των. Και ήταν αυτή που εξύψωσε πνευματικώς το ανθρώπινο γένος εις ολύμπια ύψη.

20) Διότι έτσι απελευθερώθη τότε φιλοσοφικώς η ανθρώπινη ψυχή από τον θεοτρόμον, τον σιωπηλόν δολοφόνο της χαράς της ζωής, την  ασιανή δεισιδαιμονία δια της οποίας η σατανική εξουσία ασκεί ανέκαθεν τον νοητικόν της έλεγχον επί της δυστύχου ανθρωπότητος. Το έκανε πολλάκις αυτό εις το παρελθόν ο Έλλην. Και θα το ξανακάνει.