ΑΦΙΕΡΩΜΑ: ΤΕΛΟΣ ΕΠΟΧΗΣ!

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :

ΑΦΙΕΡΩΜΑ: ΤΕΛΟΣ ΕΠΟΧΗΣ!

(Με αφορμή τον θάνατο σήμερα ενός από τους τελευταίους επιζώντες αρχιτέκτονες της )

 

Η σκληρή μάχη του προηγούμενου Ψυχρού Πολέμου για το ποιός θα επικρατήσει ουσιαστικά έληξε το 71. ,Mε μία λαβή ζιου ζιτσου από τον Νίξον πριν από την πτώση του από το δικό του σκάνδαλο παρακολούθησης Watergate, όταν αποδέσμευσε το δολλάριο από τον χρυσό και το μετέτρεψε στο πρώτο fiat (δηλαδή αντικρισμένο με κοπανιστό αέρα) νόμισμα του πλανήτη.

 

Έτσι, μέσα σε λίγα χρόνια βρέθηκε ο θείος Σαμ από ηττημένος του Βιετνάμ σε θέση κυρίαρχη. Μπορούσε να τυπώνει όσο χρήμα ήθελε και να μεταφέρει δια του πετρελαίου τον πληθωρισμό του σε όλον τον πλανήτη με την μορφή του εξωτερικού χρέους των κρατών,, κυρίως του Οικονομικού Νότου (τότε τα λέγαμε "τρίτος κόσμος").

 

Ο κύριος αντίπαλος, η ΕΣΣΔ, άργησε να αντιληφθεί το colpo grosso που παίχτηκε και βρέθηκε ασθμαίνουσα να βλέπει την απόσταση να διευρύνεται τον ανταγωνισμό, όσο η ίδια παρέμενε με τον σταυρό της νομισματικής νομιμότητας του χρυσού στο χέρι.

 

Τους όρους του συμβιβασμού ήρθε να διαπραγματευτεί ένας ελπιδοφόρος ανανεωτής, τότε, της σοβιετικής πολιτικής σκηνής ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ. Όμως αυτός πήγε στην Ζυρίχη και μετά την Γενεύη το 86 άοπλος! Δεν διέθετε κανένα απολύτως όπλο να αντιτάξει στο πλέον αποτελεσματικό πυρηνικό του αντιπάλου, την νέα νομισματική πολιτική "του αέρα" πάνω στην οποία στηρίχθηκε μετά για να κάνει και ένα εφήμερο success story και ο νεοφιλελευθερισμός.

 

Έτσι, αυτό που φαίνεται ότι απασχόλησε ως κεντρικό θέμα τις τότε συνομιλίες ήταν η Δυτική Ευρώπη ως μελλοντική Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτή ξεκινούσε τότε την διαδικασία σχηματοποίησης μιας χάλαρης Ένωσης κρατών επί μιας Κοινής Αγοράς, που όμως από την αρχή της είχε ένα τεράστιο πρόβλημα:

Την ενεργειακή της ένδεια και την απόλυτη ενεργειακή εξάρτηση από τις δύο πρώην μεγάλες υπερδυνάμεις του προηγούμενου ψυχρού πολέμου.

 

Αυτές συμφώνησαν το 86, τότε που ο Γκορμπατσοφ με τον Ρήγκαν συζητούσαν στην Ζυρίχη τους όρους διάλυσης της Σοβιετικής Ένωσης, να ισχύσουν δύο μόνο κανόνες:

 

Η διατήρηση αυτής της εξάρτησης "με κάθε τρόπο"

Η μη επέκταση του ΝΑΤΟ ανατολικότερα.

(Τεκμηρίωση: Αρχείο Ιδρύματος Μάργκαρετ Θάτσερ και μην με ζαλίζεις που το βρήκα αφού ξέρεις ότι τίποτα δεν γράφεται σε αυτήν το ιστολόγιο δημόσια από ότι κατεβάσει η κούτρα μου...)

 

Φυσικά και η ερήμην των Ευρωπαίων συμφωνία, δεν τηρήθηκε ως προς το δεύτερο σκέλος της. Όμως και οι Ευρωπαίοι έχασαν τουλάχιστον τέσσερις φορές την ευκαιρία για να την ανατρέψουν, εντάσσοντας και την Ρωσία στον σχεδιασμό του "ευρωπαϊκού οικοδομήματος" τους, διορθώνοντας έτσι και εκείνη την εκ γενετής αδυναμία τους, που τους ταλαιπωρεί. Τώρα συνεχίζουν εμμονικά στις ουτοπικές "πράσινες" ονειρώξεις, που αποδεικνύονται ότι ήταν ρίψη ενός μπούμερανγκ.

 

Η πρώτη ευκαιρία δόθηκε το 1995, όταν η σχετική πρόταση του Μπλερ περί ενσωμάτωσης της Ρωσίας στο σύστημα"Ευρώπη" απορρίφτηκε ως ανώριμη. Αυτή είχε και την σύμφωνη γνώμη του Γκορμπατσόφ, που εκείνη την εποχή παρατηρούσε το ξέσκισμα (κυριολεκτικά) της ρωσικής οικονομίας υπό τον Γέλτσιν από τους επελαύνοντες δυτικούς, με την εγκατάσταση μιας από τις πλέον ακραίες μορφές εφαρμογής του νεοφιλελευθερισμού στην ρωσική κοινωνία και οικονομία.

 

"Να φτιάξουμε πρώτα το ευρώ και μετά βλέπουμε" είπαν στον Μπλερ και εξευτέλισαν την φήμη του Γκορμπατσόφ βάζοντας τον να διαφημίζει την είσοδο των ταχυφαγείων MacDonald στην ρωσική αγορά. Το βασικό επιχείρημα ήταν ότι ακόμα ήταν ανώριμες και ανεκπαίδευτες στα δυτικά ήθη και έθιμα οι "ρωσικές ελίτ" για να παίξουν τον ρόλο τούς κατά τας δυτικάς γραφάς.

 

Ακολούθησε η γρήγορη μετάλλαξη και των εργατικών και σοσιαλδημοκρατών σε βαστάζους των κυρίαρχων νεοφιλελέ απόψεων της εποχής, με αποτέλεσμα να συρθεί η Ευρώπη και στις επεμβάσεις στο Ιράκ και στην διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, μην τυχόν και ξεχάσουν ποιός ήταν ο σερίφης της περιοχής. Και σε ένα ευρώ εκ γενετής προβληματικό του καθ' εικόνα και ομοίωση προτύπου του, του δολαρίου. Χωρίς όμως την δυνατότητα που είχε το τελευταίο, να ρυθμίζει δηλαδή τα πάντα στον πλανήτη μέσω των πετροδολάριων. Βαστάζος του το ευρώ, και πολύ του πάει.

 

Η ίδια πρόταση επαναλήφθηκε ξανά επίσημα από τον Μπερλουσκόνι το 2000, για άλλους λόγους.

 

Αυτόν τον καθάρισαν με συνοπτικές διαδικασίες, βομβαρδίζοντας σταδιακά από το 86 μέχρι το 2011 τις εγκαταστάσεις του συνεταίρου του στην Λιβύη Καντάφι, στερώντας από την προσωπική αυτοκρατορία του Ιταλού την βασική πηγή πλουτισμού του. Και από την Ευρώπη μια ενεργειακή πηγή που θα μπορούσε να αμφισβητήσει το ενεργειακό μονοπώλιο των δύο. Σιγά μην τον άφηναν τον ημιμαφιόζο να κάνει τα ίδια με τον ρωσικό μαύρο χρυσό! Στο τσεπάκι τον είχαν όπως και κάθε άλλον αντίστοιχο ακροδεξιάς κοπής.

 

Το 2009, η επόμενη ευκαιρία δόθηκε από τις χώρες των BRICS που, βλέποντας τι γίνεται μετά το 08 με το τύπωμα αεράτων δολαρίων από τον θείο Σαμ για να καλύψει τα σπασμένα της Leman Brothers, πρότειναν την αντικατάσταση του δολαρίου από το ευρώ ως διεθνούς μέσου συναλλαγών.

 

Το τι χαμουλης επακολούθησε μετά, θα το θυμάστε:

 

Μια κρίση χρέους στον αδύναμο κρίκο της Ευρωζώνης, εμάς, μετατράπηκε με την βοήθεια του βλακώδους γερμανικού προτεσταντισμού αλά νεοφιλελέ σε περιφερειακή οικονομική κρίση μεγάλης διάρκειας (νταξ, χρειάστηκε να εξουδετερωθεί και εκείνος ο μπερμπάντης ο ΣτροςΚαν του ΔΝΤ και να κάνει την μία βλακεία μετά την άλλη και ο εδώ Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς για να δέσει η κομπόστα). Στο καναβάτσο το ζαβό ευρώ, να ήταν και άλλη μια τέτοια ευκαιρία του.

 

Ένας πόλεμος στην Γεωργία και μετά μία εισβολή των Ρώσων στην Κριμαία απομάκρυναν τον κίνδυνο να μπουν πάλι σε τίποτα πονηρές σκέψεις τα ευρωζαβά για να θέλουν να ενσωματώσουν και την ενεργειακά πλούσια Ρωσία στο ευρωσύστημα τους. Και τότε άντε πιάσε τους. Άγιο είχε τότε ο θείος Σαμ, ας κινηθεί η Ρωσία προς την Ανατολή η Ρωσία, σου λέει.

 

Τα όποια κοιτάσματα ή περάσματα αγωγών από αυτήν την γειτονιά, στις ελληνικές καλένδες. Μέχρι να ξεπουλήσουμε τα LNG, as scheduled, όσο η Μέρκελ προσπαθούσε να κάνει το δικό της παιχνίδι με την Κίνα και την Ρωσία σε βάρος όλης της άλλης Ευρώπης. Βαθύτατα νυχτωμένη και αυτή, άσε την να κάνει την ζημιά της ελεύθερα μέχρι να κινηθεί ο Πούτιν.

 

Με την εφαρμογή των συμφωνιών του Μινσκ. Που η μη τήρηση τους ακολούθησε την εισβολή στην Ουκρανία. Και έτσι και η Ρωσία κινήθηκε προς την Κίνα επί των νέων σχεδίων των BRICS για να φτιάξουν ένα "αντιδολάριο" αντ' αυτού και με όλα τα λοιπά καλούδια του. ΔΝΤ αλα Πεκινουά, Διεθνή Τράπεζα του νέου αφεντικού, άλλο SWIFT σύγχρονο κλπ. 

 

"Ελάτε κατά εδώ", κλείνουν το μάτι στον ταλαίπωρο οικονομικό Νότο, "και ξεχάσατε τα δάνεια της προηγούμενης 40ετιας". Θα σας δώσουμε άλλα, φρέσκα. 

 

Όσο για το σνομπ ευρώ;; Με μια λαβή ζιου ζιτσου στο καναβάτσο. Από τον Ρώσο μαιτρ του είδους Πουτιν αυτήν την φορά. Οι συμφωνίες "κύριων" είναι για να τηρούνται ως προς αυτό. Και σπεύδει τώρα η Ρωσία υπό τας διαταγάς του να παίξει τον ρόλο της εμπροσθοφυλακής σε ένα come back του νεοφιλελευθερισμού των πρώιμων χρόνων.

 

Και τώρα τι κάνουμε λέει η "συλλογική Δύση" που μόνο συλλογικά δεν αποφασίζει;;

-"Τρέχα να προλάβεις τα χειρότερα μην τυχόν και ενσωματωθεί ο Ρώσος στα οικονομικά σχέδια του One Belt Road της Κίνας", ξεκινώντας τους τσαμπουκάδες και τις απειλές προς την Κίτρινη Θάλασσα μεριά.

-"Και ο Ρώσος που να πάει";;

-"Που θες να ξέρω;;", η απάντηση. "Προς το ευρώ πλέον είναι αδύνατον όσο αυτό σφαδάζει στο καναβάτσο.

Μission impossible completed!

-"Με τους σοφούς Κινέζους κάπως θα τα βρούμε", ας τα βρει και ο Πούτιν με τους Αγιατολάχ και τον Ερντογάν, αν δεν μπορέσει να τα βρει με την Ινδία (που όπως φαίνεται κάνει το δικό της παιχνίδι), σου λέει. Λίγο το κακό.

 

Τώρα θα μου πεις "και τι μας νοιάζουν εμάς όλα αυτά";; Για πες πως θα βγάλουμε τον επόμενο χειμώνα και κάτι πιο εύκολο βρε αδελφέ. Πχ για το αν πρέπει τα καλαμάκια να είναι χάρτινα και οι ταυτότητες στο κινητό, που τα καταλαβαίνουμε. Όπως και κάθε τι άλλο δικαιωματικό, τίποτα για σκυλάκια-γατάκια, άντε και το πώς πρέπει να συντάσσεται η εκφορά του πολιτικού λόγου για να συνάδει με κάποιο αυθαίρετα ορισμένο politically correct dressing code της γύμνιας ουσιαστικών θέσεων.

 

Εδώ, σε αυτό το σημείο, λέω "I rest my case" όπως εκείνοι οι λαλίστατοι δικοκολάβοι στα αμερικανικά δικαστικά σήριαλ, που πάντα έχουν happy end, αποδίδοντας δικαιοσύνη κατά το κοινό περί δικαίου αίσθημα, για να γίνει μετά δεδικασμένη νομολογία. Και όχι το αντίθετο, όπως θέλει να επιμένει η διαπλοκή πίσω από μια Κατίνα του Προεδρικού μεγάρου για να ξεπλύνει κανένα Λιγνάδη, όντας και αυτή η Κατίνα της πολιτικής προϊόν της μήτρας του ίδιου άχρωμου, άοσμου και άγευστου politically correct που γέννησε το "φαινόμενο Γκορμπατσόφ" και την εποχή του, που βρέθηκε χωρίς θέσεις.

 

Όσο αυτά θα είναι κυρίαρχα, θα κυριαρχεί και η ζαβομάρα των (και για αντικειμενικούς τώρα λόγους) κρυόκωλων Ευρωπαίων σε ότι κάνουν, αφού φέτος θα δουν και τι σημαίνει να παγώνει στην κυριολεξία ο κώλος τους ένεκα εκείνη η οικονομική ένδεια, που άλλους τους ανεβάζει και άλλους τους κατεβάζει στα Τάρταρα.

 

Έτσι οι εξαιρετικές, κατά τα άλλα, προτάσεις της Ομάδας Σπινέλι παραμένουν χωρίς το απαραίτητο "υλικό υπόβαθρο" για την εφαρμογή τους επί ενός λάθους, εκ γενετής, ευρώ και μιας παθολογικά φοβικής και γερασμένης Ευρώπης, που ακόμα δεν έχει αντιληφθεί τι παίχτηκε ( και συνεχίζει να παίζεται) πίσω από την πλάτη της πάνω σε μια αρχιτεκτονική που ο τελευταίος πολιτικός αρχιτέκτονας της απεβίωσε σήμερα.

 

Η ευχή "να επιζήσουμε να τον θυμόμαστε" δείχνει πόσο σημαντική είναι πλέον ως προς το πρώτο σκέλος της.