Του Αη Γιάννη του Πηδηχτή* σήμερα, παραμονή του εν λόγω Πρόδρομου Αγίου με τα 2ν!
Ή για άλλους, του Αη Γιάννη του Κλήδονα...
Μέσα στους αιώνες έχει ξεχαστεί ότι το πανάρχαιο αυτό έθιμο ξεκίνησε για να γιορτάζει την επέτειο της πτώσης της Τροίας.
Οι φωτιές του Κλήδονα ήταν αυτές που μετέφεραν με φωτεινά σήματα το μήνυμα της πτώσης της Τροίας, ο πρώτος οπτικός τηλέγραφος. Και ο χειριστής τους χόρευε πηδώντας πάνω από τις φωτιές στα κορφοβούνια με συγκεκριμένο τρόπο για να πει το μήνυμα.
Στον μεσαίωνα, αυτόν που προσπαθεί πάλι να κάνει come back, συνδέθηκε το έθιμο και με μαντικές διαδικασίες αναζήτησης από νιές του μελλοντικού τους συντρόφου, αλλά και σαν αφορμή καύσης ρίγανης στις γειτονιές (εξ ου και τα Αη Γιαννης ο Φανιστής, ή Ριζικάρης ή Ριγανάς κλπ) για προφανείς λόγους δημόσιας υγιεινής, μέτρο για τις τότε πανδημίες.
*έτσι πρωτοέμαθα το όνομα του εθίμου πιτσιρικάς κάποια χρόνια πίσω, από γειτόνισσες Σμυρνιές. Έκτοτε αποφάσισα να είναι η μέρα εορτασμού των απανταχού Γιανννηδων με τα 3ν.
1 σχόλιο:
Επί τέλους κι ένας άγιος πηδηχταράς. Αν κι ένας επιβήτωρ εν μέσω αγάμων
και φυγοστράτων, και μάλιστα Γιάννης κοκορόμυαλος, δεν φέρνει την άνοιξι.
Γι αυτό μας πηδώσι ανέκαθεν και οι μουσουλμάνοι.
Δημοσίευση σχολίου