Η ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΗ ΘΥΣΙΑ WILD TURKEY (γαλοπούλες) BOURBON KAI ΚΑΤΙ ΣΚΗΝΕΣ ΑΠΌ ΤΟ "ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΤΑ ΠΡΟΘΥΡΑ ΝΕΥΡΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ" ΤΟΥ ΑΛΜΟΔΟΒΑΡ

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :

Η ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΗ ΘΥΣΙΑ WILD TURKEY (γαλοπούλες) BOURBON KAI ΚΑΤΙ ΣΚΗΝΕΣ ΑΠΌ ΤΟ "ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΤΑ ΠΡΟΘΥΡΑ ΝΕΥΡΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ" ΤΟΥ ΑΛΜΟΔΟΒΑΡ.

Mετά το Brexit, και παρά τους ανέξοδους λεονταρισμούς του ευρωπαϊκού ιερατείου περί ανώδυνων επιπτώσεων για την Ευρώπη από την έξοδο της Μεγάλης Βρετανίας (που με την Γαλλία, ήταν οι μόνες ευρωπαϊκές χώρες με παγκόσμιο στρατιωτικό αποτύπωμα), και μετά την νέα κίνηση στρατιωτικής συνεργασίας των ΗΠΑ- Μ.Βρετανίας- Αυστραλίας καταδεικνύεται, για μια ακόμα φορά, το γεωπολιτικό απογύμνωμα της Ευρώπης. Σε τέτοιο βαθμό που οι σκηνές αντίδρασης πχ του Μακρόν να θυμίζουν εκείνες του Αλμοδοβαρ στο "Γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης".

 

Τι ακριβώς συμβαίνει:

 

Μετά την αποτυχημένη τετραετία Τραμπ, οι ΗΠΑ μπήκαν σε μια περίοδο όπου η αμερικανική ηγεμονία φθίνει ενώ αναδύεται ένας πολύ-πολικός κόσμος προς μια τελείως άλλη παγκοσμιοποίηση. Θα προηγηθεί μια εποχή με μείζονες συγκρούσεις σε όλο τον πλανήτη (αντιπαράθεση Κίνας-ΗΠΑ, ριζοσπαστικό Ισλάμ –Ταλιμπάν–, πλήρης ανακατάταξη όσων ισχύουν στην Μέση Ανατολή–Λιβύη, Ανατολική Μεσόγειος, Συρία–, οικονομική σύγκρουση Ρωσίας και Δύσης, σινορωσική και σινοϊρανικη προσέγγιση, διείσδυση της Κίνας αλλά και της ανταγωνιστικής της Ινδίας στην Αφρική, κ.λπ.).

Μέσα σε ένα τέτοιο διεθνές σκηνικό, θα ανέμενε κανείς την προσπάθεια γεωπολιτικής ισχυροποίησης της Ευρώπης. Αμ, δε...

 

Έλλειψη κοινού οράματος στην ΕΕ, η ήπειρος που αποτέλεσε το θέατρο δύο παγκοσμίων πολέμων και ανταγωνισμών, και που θα έπρεπε να είναι μια νησίδα ομαλότητας και σταθερότητας σ’ αυτόν το νέο κόσμο που βρίσκεται υπό διαμόρφωση, αναλαμβάνοντας σχετικές πρωτοβουλίες, κυριαρχούν πολιτικές αχταρμά. Λόγω της στενόμυαλης και κολλημένης στο παλιό νεοφιλελέ δόγμα μονεταριστικές οικονομικές πολιτικές και των στενών εθνικών επιδιώξεων των ισχυρών ευρωπαϊκών χωρών, η ΕΕ έχει καταστεί ένας από τους πιο αδύναμους παγκόσμιους κρίκους!

 

Εντός της έχουμε ήδη την ενεργοποίηση των εθνικών συμφερόντων, κυρίως των ισχυρών χωρών όπως της Γαλλίας και της Γερμανίας, που ιστορικά έχουν αποκλίνοντα συμφέροντα και πορείες. Στοιχείο που είναι πολύ πιθανόν να αποτελέσει τη μήτρα μεγάλων εσωτερικών τριγμών της ΕΕ., Ιδιαίτερα μετά τις επόμενες Γερμανικές εκλογές στις 26/9.

 

Αυτό φάνηκε ξεκάθαρα, στον τρόπο που αντιμετωπίζεται η σημερινή αναθεωρητική Τουρκία, που επιχειρεί να κυριαρχήσει στη λεκάνη της Μεσογείου και στις χώρες της Βόρειας Αφρικής. Σε περιοχές δηλαδή άμεσης γαλλικής επιρροής, εξού και η εμφανής γαλλική αντίδραση. Στον αντίποδα, η ισχυρή οικονομικά Γερμανία, που έχει διαχρονικά άριστες σχέσεις με την Τουρκία, την οποία θεωρεί, σταθερά, ως σημαντικό παίχτη για την προώθηση των δικών της εθνικών βλέψεων στην ευρύτερη περιοχή. Και που συνεχίζει να στηρίζει την εδώ παραπαίουσα κυβέρνηση Μητσοτάκη ως τον εκτελεστικό της βραχίωνα για την ολοκλήρωση των σχεδίων της στην ευρύτερη περιοχή με πρώτιστο στόχο, την ενεργειακή της ασφάλεια και αυτονομία.

 

Η έλλειψη της κοινής ευρωπαϊκής εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής μπορεί να ξεπερνιόταν ανώφελα τα προηγούμενα χρόνια. Τώρα όμως που οι γεωπολιτικές ανακατατάξεις σχηματοποιούνται μέσω της στρατιωτικοποίησης της αντίθεσης ΗΠΑ-Κίνας για τη μελλοντική πλανητική ηγεμονία, με την Ρωσία σε ρόλο μπαλαντερ, αποτελεί αυτό το σαθρό ευρωπαϊκό υπόβαθρο την μαύρη τρύπα για το μέλλον της Ευρώπης. Το προοίμιο της ουσιαστικής και με χωρίς επιστροφή περιθωριοποίησης της.

 

Έτσι, στο φθινόπωρο της αμερικανικής ηγεμονίας η αδράνεια, η έλλειψη συντονισμού και τα αποκλίνοντα συμφέροντα των ευρωπαϊκών χωρών, σε μια εποχή ρευστότητας όπως η σημερινή, θα πληρωθούν πολύ ακριβά. 

 

Η κρίση της αμερικανικής ηγεμονίας έχει οδηγήσει μεν το διεθνές σύστημα σε φάση γενικής αστάθειας και στην αμφισβήτηση της παντοκρατορίας του δολαρίου ως παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος λόγω της ανόδου των παγκόσμιων ανταγωνιστικών πόλων (Κίνα, Ρωσία, Ινδία) αλλά και των νέων ψηφιακών νομισμάτων που τείνουν να το αντικαταστήσουν στο παγκόσμιο εμπόριο!

Ο ισχυρότερος από αυτούς τους νέους παίκτες, η Κίνα, δεν φαίνεται ικανή ακόμα να αναδειχθεί σε νέο ηγετικό πλανητικό κέντρο, παρά την επιτυχία της στο να ιδρύσει την νέα Ζώνη Εμπορίου Ασιας-Ωκεανιας πριν ένα χρόνο, τις μέρες που αποχωρούσε ο Τραμπ. 

 

Αυτό έχει ως συνέπεια την πλήρη ρευστότητα και την άσκηση αυτόνομης πολιτικής, όχι μόνο από τους ισχυρούς πόλους, αλλά και από ενδιάμεσες περιφερειακές δυνάμεις (Ιράν, Τουρκία, Ταλιμπάν κλπ) που θα συναλλάσσονται με νέα ψηφιακά μέσα συναλλαγών μεταξύ τους που δεν μπορούν να μπλοκαριστούν από τον θείο Σαμ. (Δες ΕΔΩ  πως ετοιμάζεται σχετικά η Τουρκία ,e-lira ο κουμπαρος. Ατσα...).

 

Μέχρι την ανάδειξη μιας νέας ηγεμονικής δύναμης, κάτι που θα απαιτήσει μεγάλο χρονικό διάστημα, η κούρσα εντάσεων και γεωπολιτικών ανακατατάξεων, θα έχουν απροσδιόριστες συνέπειες μεταξύ της παρακμάζουσας Δύσης (ΗΠΑ-Ευρώπη) και της ανθούσας Ανατολής (Κίνα-Ινδία-Ρωσία) για τον έλεγχο της πλανητικής ηγεμονίας. Με πρώτο επίδικο έπαθλο, την Αφρική και τα παρθένα ακόμα χωράφια της, τα μόνα που μπορούν να θρέψουν την ΕΕ μετά το 2050, αφού τα δικά της συνεχίζει να τα αποσαθρώνει η μυωπική Κοινή Αγροτική της Πολιτική. Και πάλι από εδώ τα περάσματα των πρώτων υλών...(ΕΔΩ επί αυτού).

 

Μπορεί οι ΗΠΑ να έχουν εισέλθει στο λεγόμενο “φθινόπωρο της παγκόσμιας ηγεμονίας”, που διατηρούσαν τις προηγούμενες δεκαετίες, και να κινδυνεύουν να υποσκελιστούν οικονομικά από τη Κίνα, εξακολουθούν όμως και σήμερα να παραμένουν η ισχυρότερη στρατιωτική δύναμη. Έτσι δεν αναμένεται ότι θα καταθέσουν τα όπλα τους απέναντι στον νέο διεκδικητή, την Κίνα σε όλα τα πεδία αντιπαράθεσης. Στο στρατιωτικό, το ψηφιακό εμπόριο και στον έλεγχο των ενεργειακών ροών. Η ένταση όμως αυτή οδηγεί ήδη, τις διεθνείς αντιθέσεις σε μεγαλύτερη στρατιωτικοποίηση, όπως προκύπτει από τη νέα στρατηγική συνεργασία ΗΠΑ, Βρετανίας και Αυστραλίας, κάτι που προοιωνίζει απρόβλεπτες πλανητικές εξελίξεις, με πιθανότερο αποτέλεσμα την ανασύσταση της πρώην Βρετανικής Αυτοκρατορίας (νυν Κοινοπολιτείας) υπό Αμερικανική τώρα διεύθυνση!

 

Έτσι, η αυτοκαταστροφική έως τώρα πολιτική του ευρωπαϊκού “ιερατείου” την έχει οδηγήσει την Ευρώπη στο περιθώριο των γεωπολιτικών εξελίξεων. Το μείζον ζητούμενο αποτελεί η ενεργοποίηση των ευρωπαϊκών προοδευτικών δυνάμεων, έτσι ώστε να προκύψει ένα ισχυρό ευρωπαϊκό προοδευτικό κίνημα, το οποίο θα μπορούσε να πιέσει για την εφαρμογή της μοναδικής πολιτικής που μπορεί να σώσει την Ευρώπη.

 

Αφενός η οικονομική και πολιτική ενοποίηση, μέσω μιας σύγχρονης ευρωπαϊκής “σεισάχθειας” με τη διαγραφή όλων των σημερινών χρεών των ευρωπαϊκών χωρών άρα την συνειδητή θυσία του σημερινού ληστρικού τραπεζικού της συστήματος, στην έκδοση αντίστοιχων ευρωομολόγων όσο απαιτηθεί, αλλά και με την αλλαγή του τρόπου που θα παράγει το χρήμα. Βάζοντας τέλος στο κόλπο Νίξον του 72, με, τη χορήγηση επιπλέον αντίστοιχων ποσών για στοχευμένες αναπτυξιακές δράσεις στα κράτη-μέλη, με βάση τα συγκριτικά τους παραγωγικά πλεονεκτήματα, με τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού θεσμού πλήρους διαφάνειας ως προς τη χορήγηση αναπτυξιακών πόρων σε κάθε κράτος-μέλος και την επιβολή αυστηρών, εξοντωτικών κυρώσεων στους υπεύθυνους για την εκτέλεση των προγραμματισμένων αναπτυξιακών δομών, σε περίπτωση διασπάθισης .

 

Και αφετέρου, μέσω αυτής πολιτικής και οικονομικής ενοποίησης, τότε θα απαιτηθεί και η συγκρότηση κοινής εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής και η μετατροπή της ως ισχυρού γεωπολιτικού παγκόσμιου πόλου. Μόνο μέσα από μια τέτοια πρωτοπόρα, οραματική και ριζοσπαστική πολιτική με σαφές κοινωνικό πρόσημο θα μπορούσε να ανατραπεί η σημερινή προδιαγεγραμμένη διαλυτική πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ο γεωπολιτικός “νανισμός” της αυτός που οδηγεί πάλι και στην πολιτική ανάσταση των βρυκολάκων του φασισμού και σε εσωτερικές αντιπαραθέσεις σε νέα χαρακώματα, όπως αυτά του 1ου Εμφυλίου Ευρωπαϊκού Πολέμου. Μόνο που τώρα αυτά θα είναι και ψηφιακά.

 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:

 

Όλες οι εξελίξεις συνηγορούν ότι πράγματι θα θυσιαστούν γαλοπούλες μέχρι τα Χριστούγεννα! Wild Turkey bourbon από το Τεννεσυ, για να πάνε κάτω τα φαρμάκια από την ηχηρή πτώση του Κουλησταν μαζί με τον Ερντογάν!

 

Είναι αυτά τα άτυπα συνεταιρακια υπό κάποιον Κοτς που, θέλουν δεν θέλουν, θα παίξουν τώρα τον ρόλο των επόμενων θυμάτων στο αμερικανικό μπιλιάρδο που παίζεται στην περιοχή. Η Ευρώπη δεν έχει χρόνο για να κάνει όλα τα πιο πάνω δύσκολα μεν, αναγκαία δε.