ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΝ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ (71)

ΕΛΛΗΝΟΜΑΘΕΙΑ-ΛΕΞΙΓΝΩΣΙΑ

Αρχή σοφίας ελληνικών ονομάτων επίσκεψις.

Η ελληνική γλώσσα ομιλείτο πολύ πριν από την 2α π.Χ. χιλιετία και ευρίσκετο σε υψηλό επίπεδο τελειότητας.

Είναι η βασίλισσα των Γλωσσών.

Είναι η γλώσσα των Θεών.

«Ει Θεοί διαλέγονται, την των Ελλήνων γλώττη χρώνται»

 (Κικέρων)

Όθεν άριστα λέγεται παρά τοις φιλοσόφοις

το τους μη μανθάνοντας ορθώς ακούειν ονομάτων

κακώς χρήσθαι και τοις πράγμασιν.

(Πλούταρχος) 

ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΝ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ (71)

1)  Ντερέκι (το),  μπούρδα (η): Ξένης προελεύσεως. Ποια η πρώτη τους σημασία;  

2) αναχαιτίζω:  τα συνθετικά του;

3)  μεσίτης και ίτε (=εμπρός) παίδες Ελλήνων έχουν κάποια σχέσι;

4) Τροία, Τίρυνς (Τίρυνθα, Τροιζήν-α αλλά και τύραννος και Τυρηννός έχουν κοινή ετυμολογία άρα και σημασία. Ποια;

5) γνήσιος (ο): η ετυμολογία του  επιθ.

6) διάνοια(η) και επιθ. αγχίνους (ο) . Τα συνθετικά και η σημασία των.

7) κατολίσθησις (η) : τα συνθετικά της;

8) νηστεία (η): τα συνθετικά της.           

Οι απαντήσεις από το προηγούμενο Νο (70) ΕΔΩ.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Αι απαντήσεις του Λεξιθήρος

1) Ντερέκι = αντιδάνειον εκ του τουρκ. Ντερέκ (<ντοκάρ) = δοκάρι. Μπούρδα = τουρκ. Άδειο σακί ζαχάρεως άρα μηδαμινής αξίας, άχρηστο, για πέταμα πράγμα. .

2)  ρ. αναχαιτίζω (ουσ. αναχαίτισις (η)) = άνω + χαίτη. Πρώτη σημασία, η ανάσχεσι της ορμής του αλόγου δια της λαβής της χαίτης του από τον αναβάτη.

3) μεσίτης < μέσον + ρ. ίω, προστ. β. πληθ. ίτ-ε  (= τρέχω εμπρός, έρχομαι) = ο μεσολαβών, ο ερχόμενος μεταξύ πωλητού και αγοραστού.

4) Η θεματική ρίζα τυρ-, πυρ-, τουρ-, δουρ (β. ντουρ, ντούρος),  -τιρ-, τρο-,   δηλώνει το ύψος, την ισχύν του υψηλού πύργου και του ενοικούντος εις αυτόν τυράννου-δεσπότου και κατ’ επέκτσιν παν κτήριον και πόλιν περιστοιχιζομένη υπό υψηλού τείχους. (πρβ. και θρ-ίαμβος < τρ-ί-αμβος (πρβ. άμβων (ο)) = αναβαίνω εις, αλώνω το τείχος, πύργον, θυρ-εός < τυρ-εός = το προστατευτικόν έμβλημα επί της θύρας εισόδου του πύργου αρχικώς, κ.λ.π. )

5) επιθ. γν-ήσιος (ο) < γον- ήσιος = το εκ του γονέως του άμεσα καταγόμενον τέκνον.

6)  ουσ. διάνοια (η) < ίδιος + νους = ο ιδιαίτερος, ξεχωριστός, χαρισματικός νους, ο Διός νους.

7) Ουσ. κατολίσθησις (η) < κατά ( = κάτω) + ολισθαίνω (< ολίγον σθένω) = το μη δύνασθαι κρατηθήναι κάποιον ή κάτι όρθιον και άρα ανατρεπόμενον (= η ανατροπή)   

8) ουσ. νηστεία (η) < νη (πρβ. προθ. άνευ, αγγλ. no, κ.λ.π.) + εσθίω (= τρώγω) πρβ. εστία, εστιατόριο) = το μη τρώγειν και νήστις (ο) = ο μη τρώγων. .