(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων)
1) Μιλάμε για αγαθούς και ενθέους, ανθρώπους ανωτέρας κλάσεως πνευματικότητος και συνειδητότητος, γνώστας του πρωτοκόλλου των θεών.
2) Η ζωή των μια διαρκής αναζήτησι της μαρτυρίας του υψηλού. Όταν οι άλλοι εβυθίζοντο εις τον παροξυσμόν των επιθυμιών και τους οργασμούς των ανέσεων εκείνοι παρέμεναν ευπρεπώς εις την διαυγή ακινησίαν του φυτού, τον πυρηνικόν βρασμόν της ουσίας, την γαλήνην της ιεράς βεβαιότητος.
3) Τα λόγια των ακόμα αντηχούν στην ψυχή μου: Βλέπω τον ήλιο μέσα απ’ τον ήλιο, την θάλασσα μέσα απ’ την θάλασσα, την άνοιξι πάνω απ’ την άνοιξι. Κοίτα πόσο ταπεινός είμαι! Πάω στον ουρανό με τα πόδια. Φθάνω στους θεούς χωρίς άδεια θρησκευτική. Γίνομαι καλό παιδί και τρέχω στα σύννεφα. Χορτασμένος ζωή, αδελφωμένος θάνατο.
4) Γείτων θεών και σύντροφος αγγέλων. Ζη εις το κάλλιστο κλίμα των αθανάτων ο, αφόβως και αφανατίστως, την θεογνωσίαν ασκών. Ο αγωνιζόμενος παρά το πλευρόν των θεών την αιχμάλωτο ψυχή της ανθρωπότητος λυτρώσαι.
5) Γενού ελεύθερος και κυρίως αληθινός ήτοι ακέραιος ένθεος άνθρωπος. Λέγεται και Έλλην ή ιδανικός άνθρωπος. .
5) Θρησκοληψία, η κερκόπορτα της ψυχής. Αδειάζουν, τελετουργικά, υπνωτιστικά, την ψυχή από πίστι και ελπίδα γεμίζοντάς την, όλο και πιο πολύ, με φόβο του αγνώστου και τυ θανάτου. Δεν σε απαλλάσσουν απ’ τον φόβο. Τον υπνωτίζουν. Και κερδίζουν. Ο φόβος δεν ηττάται ούτε με ξένη ούτε με μαγική επέμβασι. Μόνο με το ανθρώπινο μυαλό.
6) Σκέπτονται και ζουν μηχανικά, με ξένη, εμβόλιμο σκέψι, με ξένο, επείσακτο και χειραγωγούμενο, συναίσθημα και κρίσι. Μόνο ο φόβος και η υποταγή είναι δικά τους. Εί και δίποδα, νους τετραπόδων. Η χαρά του δεσποτισμού, κοσμικού τε και μεταφυσικού.
7) Είναι κι αυτά. Τα λαϊκά προσευχομάγαζα με τα ιερά εισιτήρια της ουράνιας βασιλείας των καταθλιπτικών, μεμψιμοίρων, υποχονδρίων και δεισιδαιμόνων . Ανάρπαστα όπως τα εισιτήρια των τελικών. Από κοντά και τα ορεινά εξοχικά, η εξέδρα της αγιότητος. Ακόμα και το μικρό εκκλησάκι στο λιβάδι.
8) Θαύματα όλα αυτά της θρησκευτικής διαφημίσεως που κάνει τα περισσότερα και μεγαλύτερα θαύματα.Της παγκοσμιοποιημένης βαρειάς βιομηχανίας του μεταφυσικού.
9) Πληγώνουν και τους θαρραλέους ακόμα αυταί αι ανεπαρκείς ψυχαί. Αι μεμειωμένης αυτογνωσίας, ανθρωπογνωσίας, θεογνωσίας. Αι χαμηλής συνειδητότητος και υψηλής δουλικότητος. Απόμαχοι των ουρανών, απόκληροι των ονείρων, συνταξιούχοι της φαντασίας! Δεν είναι θρήσκοι. Μαγεμμένοι είναι. Οι της απογνώσεως πιστοί.
10) Ο ανεξέλεγκτος φόβος, ο λάθος οίκτος και αι ψευδείς ενοχαί μάς έκλεψαν κάποτε την αρχαία μας ελληνική ψυχή και επρόδωσαν τον ανώτερο ημών εαυτό. Άφησαν πίσω τους μόνο κάποιες θλιβερές βυζαντινές εικονίτσες και κάποιους σκόρπιους μυστικούς υπαινιγμούς. Τα δώρα του απονενοημένου.
11) Ανεμοδαρμένη πικραμμένη αλήθεια, θύμα κι αυτή του αβρααμισμού, του πιο χυδαίου και δολοφονικού θρησκευτικού λαϊκισμού. Λανθασμένα πρότυπα,δολώματα της παραφροσύνης. Ανήγαγον τους φθηνούς τυπολάτρας και προσωπολάτρας εις εκλεκτόν λαόν. Την τρέλα και την βλακεία εις ουράνιον παράσημον αγιότητος.
12) Οι τυφλοί οδηγούν πιστούς. Ορκίζονται σ’ ένα ιερό βιβλίο που ποτέ δεν διάβασαν και δεν κατάλαβαν. κι ωστόσο είναι έτοιμοι αποθανείν γι αυτό. Τύπος η ουσία και η πίστις μαγική εικόνα. Χτυπούν την σκέψι τους σε νεκρούς τοίχους. Κορμί ανθρώπου, κεφάλι θεοποιημένου πτηνού. Πόδια ψηλά, κεφαλή αντίποδος βόσκουσα.
13) Άντε εξήγει τώρα σε τοιούτους ότι η μεγαλυτέρα νίκη της αρετής του ανθρώπου είναι αυτή η κατά του κατωτέρου του εαυτού. τα δε της θρησκείας λατρευτικά προσκυνήματα η προπαιδεία της δουλείας.
14) Όταν ανάγεις το αυτονόητον (αλήθεια και λογική) εις θέμα πολιτικοθεολογικής έριδος και φιλονικίας κερδίζεις ένα Βυζάντιο και χάνεις τον ελεύθερο άνθρωπο. Αλλά ποιος νοιάζεται; Η φαυλότης άλλωστε δημιουργεί πολλά αξιώμτα πολλάς και γραφειοκρατικάς, παρασιτικάς θέσεις εργασίας.
15) Χωρίς κατανόησι η αγάπη είναι καταναγκασμός και η πίστις βιασμός. Ωνομάσαμε κάποτε το ιδανικό αιγαιακό κλίμα θεό Απόλλωνα, τον προνομιούχο, κλιματικώς και γαιοστρατηγικώς, τον ιδανικό άνθρωπο, Έλληνα. Σαν ίπποι άφετοι οι υπερήφανοι θεοί μας έβοσκαν στα ελεύθερα λειβάδια της Ιδεώδους.
16) Αυτό δεν άρεσε ποτέ στον εχθρό του ελευθέρου ανθρώπου. Θεός καλοκαίρι ή θεός κάλλος, θεά υγεία, σκάνδαλον μέγα τέτοιοι ιδεώδεις θεοί, φυσικοί αληθινοί, χαλάνε την πιάτσα, δεν δημιουργούν αφέντες και δούλους επειδή δεν εξουσιάζουν ούτε τρομάζουν κανένα. Άρα; Και τότε εξαπέλυσαν τους ολετήρες κάπρους της Κίρκης.
17) Η ωργανωμένη κρατική θρησκεία απέβη η μάστιγξ του πολιτισμού, η κατάρα του θεού. Αστυνομία της ζωής και της σκέψεως, έλεγχος τον πιο ολοκληρωτικό και απόλυτο, τον θεολογικό εξουσιαστικό τρόπο και τρόμο.
18) Ανθρωπισμός, εθνοφιλία, θεοσέβεια εν λόγοις. Και έργω βία, φόβος, φόνος, δουλεία. Καθόλου βέβαια πνευματικά μέσα αυτά. καθαγιασμένα όμως από τους θεούς των δούλων.
19) Κάποιοι ήξεραν πολλά και αληθινά. Έκρυβαν θανάσιμα μυστκά που ουκ έστι υποφέρειν η ανθρώπινη θνητή φύσις. Κι έπρεπε να πεθάνουν για να μην μαρτυρήσουν ποτέ. Ήξεραν τα πίστευαν οι μάρτυρες του ψεύδους.
20) Ο μέγας Δύτης εγνώρισε το σκοτεινό παλάτι, το μέγα πέλαγος και το ατέλειωτο όρος. Ιππεύοντας τον κεντρικό ήλιο διέσχισε θωπεύοντας τα απίθανα νέφη. Πήγαινε αργά, εξεταστικά, για αιώνες ώσπου σκόνταψε στις ρίζες του χρόνου. Ζωή και θάνατος ένα χρυσό κουβάρι. Αλλά ποιος έζησε, ποιος ανταποκριτής ήλθε ποτέ πραγματικά από κει;
1 σχόλιο:
Αιθέρια βέλη τα λόγια σου
Κεραυνοί
Δημοσίευση σχολίου