ZEYΣ ΕΛΑΥΝΩΝ


Τρίτη 26 Μαΐου 2020

Παναγιωτης Κονδυλης "Η παρακμη του αστικου πολιτισμου".

ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ : Επίκαιρο όσο ποτέ.!! Κλασσικός ο Κονδύλης.
Δεν αποκλείεται η ελληνική πλευρά, ανίσχυρη κι αναζητώντας παρηγοριές ή εκλογικεύσεις, ν’ αρχίσει κάποτε να θεωρεί κι η ίδια τις υποχωρήσεις έναντι της Τουρκίας ως αυτονόητο μέρος και αυτονόητο καθήκον του «εξευρωπαϊσμού» της, αφού μάλιστα οι «πολιτισμένοι άνθρωποι», που έχουν ξεπεράσει τους «εθνικιστικούς αταβισμούς», δεν ξεκινούν πολέμους για πράγματα τόσο απαρχαιωμένα μέσα στον εκλεπτυσμένο μας κόσμο, όσο είναι δα τα κυριαρχικά δικαιώματα. […]
[…] φαίνεται να βρισκόμαστε σε συλλογική αναζήτηση της ιστορικής ευθανασίας, υπό τον όρο να σκηνοθετηθούν έτσι τα πράγματα, ώστε κανείς να μην έχει την άμεση ευθύνη […]

Στην Ελλάδα ο όρος αστική τάξη εισήχθη µε την αρνητική σηµασία του, δηλαδή ως ο αντίπαλος της εργατικής τάξης. Αντιθέτως, στη ∆υτική και Κεντρική Ευρώπη ο αστός εµφανίζεται ιστορικά ως ο κύριος κοινωνικός αντίπαλος της αριστοκρατίας και της κληρικοκρατίας. Αυτή η έλλειψη θα ήταν το λιγότερο, αν δεν συνοδευόταν από την απαξίωση των αξιών του αστισµού και της νεωτερικότητας. Από τον ελληνικό ορίζοντα του νόθου αστισµού απουσιάζει η προµηθεϊκή διάσταση του αστικού πολιτισµού, σύµφωνα µε την οποίαο αστός είναι ο καινοτόµος φορέας της πειθαρχηµένης ζωής και των µακροπρόθεσµων στόχων, όπως αυτός – θα πρόσθετα – περιγράφεται στο «Κοµµουνιστικό Μανιφέστο». Η απελευθερωµένη από την οθωµανική κυριαρχία Ελλάδα ήταν µια τερατογένεση, αποτέλεσµα της διασταύρωσης των πιο προηγµένων τότε πολιτικών θεσµών, όπως ο κοινοβουλευτισµός και η καθολική ψηφοφορία, µε µια κοινωνία διεπόµενη από πατριαρχικές σχέσεις, αξίες και νοοτροπίες. Η όποια εγχώρια αστική τάξη γεννήθηκε από αυτές τις πατριαρχικές σχέσεις και όχι ως άρνηση του φεουδαλισµού. Είχαµε εποµένως µια αστική τάξη ανοµοιογενή και αδύναµη, στον ρόλο του διαµεσολαβητή των συµφερό ντων – κυρίως εµπορικών – των ευρωπαϊκών αστικών τάξεων.

Και εδώ το βιβλίο.

3 σχόλια:

Μμ. είπε...



Δημοκρατική ευθανασία ευρωατλαντικού τύπου όπως την ωνόμασε και ο ΑΡΡ.

Την συνιστούν 29 κορυφαίοι εκπαιδευταί στρουθοκαμήλων...

ΑΡΡ. είπε...


Ο νεοελληνικός ¨νεοφαναριώτικος¨ αστισμός τύπου ¨δωρητών¨ του Πατριαρχείου Κων/πόλεως Αγγελοπουλαίων,
ο μέσω Ορθοδοξίας Α.Ε. τουρκοδιαπλεκόμενος (βλ. πώλησις γεωτρυπάνου), και κρυπτομισελληνικός και αντεθνικός, κατέστρεψε και καταστρέφει την Ελλάδα μισών κάθε ουσιαστικήν εξέλιξιν και πρόοδον.

Όλως αντιθέτως ο Κεμαλισμός θέσας εκσυγχρονιστικώς τας αστικάς εθνικάς βάσεις, πέρασε την Τουρκία πολύ μπροστά μας - αν και το ιστορικόν οξύμωρον είναι ότι δρέπει τους καρπούς του ένα ισλαμικόν καθεστώς, ιδεολογικώς μεν αντίθετον αλλά κατ' ουσίαν συνεχίζον την εθνικήν πολιτικήν επί ενός τουρκοκεντρικού πανισλαμισμού-.

Κι αυτό γιατί ο Κεμάλ επέτυχε δια το κράτος του εις αυτό που η Ελλάς
μέχρι στιγμής απέτυχε: Απελευθέρωσε την εθνική ιδέα και συνείδησι από τις μεσαιωνικές πολιτικοθρησκευτικές αγκυλώσεις και αναστολές του τύπου
¨για του Χ. την πίστι την αγία και¨ μετά ¨της πατρίδος την εθνική ελευθερία!
(Μα αν η θρησκεία είναι το βασικό ζητούμενο του ελευθέρου ανθρώπου προς τί τότε η εθνική απελευθέρωσις και πολιτικά δικαιώματα; Διότι και επί τουρκοκρατίας είχαμε θρησκείαν, οι πολιτοκοθρησκευτικόι ηγέται μας άριστα περνούσαν, εθνικήν ελευθερίαν όμως δεν είχαμε. Αλλά αυτή αφορά τον λαόν, βλέπεις, και όχι την άρχουσαν τάξιν.)
και δημιούργησε εθνική αστική τάξι κατά τα δυτικά πρότυπα και όχι ρυμουλκουμένην, αναχρονιστικώς και μεσαιωνοτουρκοκρατικώς, όπως η παπαδοπαρασιτική νεοελληνική αστική τάξις.
Δια τούτο και η αστική τάξις της Τουρκίας σήμερον προωθεί, λίαν επιτυχώς και πρωτοποριακώς-ηγεμονικώς δια τον βαλκανικόν και όχι μόνον χώρον, την τεχνολογικήν μετεξέλιξιν του κεμαλικού κράτους εις αυτοκρατορίαν
ενώ ημείς αρκούμεθα κομμουνομοιρολατρικώς και εθνομειοδοτικώς, εις δάνεια και μίζες, υποθηκεύοντες το εθνικόν μέλλον των παιδιών μας, όπως και εις
την πάταξιν του νατιβισμού και την υποδοχήν της κάθε λαθροσαβούρας που αποφέρει προσωρινά κάποια μιζαδόρικα και κατασκευαστικά ψωροκέρδη εις μιαν εθνοαδιάφορον, διό και τυχοδιωκτικήν και παρασιτούσαν, αστικήν τάξιν
και ως λαός, ένα ψοφοδεή, φθίνοντα και κρατικόδουλον εργασιακώς λαόν τρεφόμενον αποκλειστικώς δια των προφητειών των πάσης φύσεως αργοσχόλων καλογήρψων, (των ιδίων προφητειών που μας γαλούχησαν 400 χρόνια σκλαβιάς) περιμένοντας να πεθάνη η ¨κατσίκα του γείτονα¨ Τούρκου (πτώχευσι και εμφυλιοπολέμική διάσπασι) για να ίδη άσπρη μέρα και να πάρη έτοιμη την Πόλι των εθνικών του ονειρώξεων.
Αμ δε!

.

Ξίος είπε...


Ο δούρειος ίππος κρατούσε σταυρό
κι ο Εφιάλτης έκανε τον σταυρό του.