ZEYΣ ΕΛΑΥΝΩΝ


Τετάρτη 19 Μαΐου 2021

ΤΟ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΠΡΟΦΙΛ ΤΩΝ ΝΕΟ-ΔΕΞΙΩΝ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΥ

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :

ΤΟ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΠΡΟΦΙΛ ΤΩΝ ΝΕΟ-ΔΕΞΙΩΝ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΎ
 
Σε μια πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Journal of Social and Political Psychology, ο ψυχολόγος και καθηγητής του UC Santa Cruz, Thomas Pettigrew, υποστηρίζει ότι πέντε σημαντικά ψυχολογικά φαινόμενα μπορούν να βοηθήσουν στην κατανόηση της πολιτικής και κοινωνικής συμπεριφοράς των λεγόμενων alt-right, των υποστηρικτών του Τράμπ ή συγγενών πολιτικών τους σε όλο τον κόσμο. Αυτά είναι:
 
1. Ο αυταρχισμός.
 
Ο αυταρχισμός αναφέρεται στην υπεράσπιση ή την επιβολή αυστηρής υπακοής στην εξουσία εις βάρος της προσωπικής ελευθερίας και συνδέεται συνήθως με την έλλειψη ανησυχίας για τις απόψεις ή τις ανάγκες άλλων. Το αυταρχικό σύνδρομο προσωπικότητας - μια καλά μελετημένη και παγκόσμια επικρατούσα κατάσταση - είναι μια κατάσταση του νου που χαρακτηρίζεται από πίστη στην απόλυτη και πλήρη υπακοή στην εξουσία κάποιου. Εκείνοι με αυτό το σύνδρομο εμφανίζουν συχνά επιθετικότητα στα μέλη της ομάδας, την υποταγή χωρίς όρους στην εξουσία, την αντίσταση στις νέες εμπειρίες και έχουν μια άκαμπτη ιεραρχική άποψη της κοινωνίας. Το σύνδρομο προκαλείται συχνά από φόβο , καθιστώντας εύκολη της χειραγώγηση αυτών των ατόμων από ηγέτες που υπερβάλλουν με την απειλή ή να κάνουν τον φόβο πίστη.
 
Αν και η αυταρχική προσωπικότητα παρατηρείται και μεταξύ των φιλελεύθερων και των αριστερών, είναι πολύ πιο συχνή μεταξύ των δεξιών σε όλο τον κόσμο. Οι ομιλίες του Προέδρου Τραμπ που περιλαμβάνουν απόλυτους όρους όπως «ηττημένοι» και «πλήρεις καταστροφές», «θα υπερισχύσουμε» κλπ είναι ελκυστικοί και αποτελεσματικοί μόνο σε όσους προτιμούν τον αυταρχισμό ως αποτέλεσμα αυτού του συνδρόμου.
 
2. Προσανατολισμός κοινωνικής κυριαρχίας.
 
Ο προσανατολισμός της κοινωνικής κυριαρχίας (SDO) - ο οποίος είναι διακριτή ψυχολογική κατάσταση, παρ' ό,τι σχετίζεται και με το αυταρχικό σύνδρομο προσωπικότητας - αναφέρεται σε άτομα που έχουν προτίμηση για συμμετοχή τους σε ομάδες με αυστηρή κοινωνική ιεραρχία. Ειδικά σε δομές στις οποίες οι ομάδες υψηλού επιπέδου ιεραρχικά έχουν σχεδόν απόλυτη κυριαρχία έναντι των χαμηλά στην ιεραρχική κλίμακα. Εκείνοι με σύνδρομο SDO είναι συνήθως κυρίαρχοι, σκληροπυρηνικοί και καθοδηγούνται από το προσωπικό ενδιαφέρον.
 
3. Προκατάληψη.
 
Θα ήταν εξαιρετικά άδικο και ανακριβές να πούμε ότι κάθε ένας από τους υποστηρικτές του Τραμπ έχει προκατάληψη κατά των εθνοτικών και θρησκευτικών μειονοτήτων. Αλλά θα ήταν εξίσου ανακριβές να πούμε ότι ορισμένοι, σε θψηλά μάλιστα ποσοστά,δεν το κάνουν. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι συνήθως η εφαρμογή της προκατάληψης ως ψυχοπαθολογία απευθύνεται σε φανατικούς υποστηρικτές, αυτούς που θεωρούν όλους τους μουσουλμάνους «επικίνδυνους» και τους μεξικανούς μετανάστες «βιαστές» και «δολοφόνους». Ίσως δεν αποτελεί έκπληξη ότι, μια άλλη μελέτη έδειξε ότι η υποστήριξη προς τον Τραμπ σχετίζεται με μια τυπική κλίμακα μέτρησης της έντασης του σύγχρονου ρατσισμού και του μισογυνισμού.
 
4. Χαμηλή επαφή μεταξύ ομάδων.
 
Η επαφή μεταξύ ομάδων αναφέρεται σε επαφή με μέλη ομάδων που βρίσκονται εκτός της δικής σας, η οποία έχει αποδειχθεί πειραματικά ότι μειώνει τις προκαταλήψεις. Ως εκ τούτου, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι υπάρχουν αυξανόμενες ενδείξεις ότι οι λευκοί υποστηρικτές του Τραμπ έχουν βιώσει σημαντικά λιγότερη επαφή με μειονότητες από άλλους Αμερικανούς. Για παράδειγμα, μια μελέτη του 2016 διαπίστωσε ότι «… η φυλετική και εθνική απομόνωση των Λευκών σε επίπεδο ταχυδρομικού κώδικα είναι ένας από τους ισχυρότερους προγνωστικούς παράγοντες της υποστήριξης του Τραμπ». Αυτή η συσχέτιση παρέμεινε ενώ ελέγχονταν μεταβολές για δεκάδες άλλες μεταβλητές. Σε συμφωνία με αυτό το εύρημα, οι ίδιοι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η υποστήριξη για τον Τραμπ αυξήθηκε με τη φυσική απόσταση των ψηφοφόρων από τα σύνορα του Μεξικού.
 
5. Σχετική στέρηση.
 
Η σχετική στέρηση αναφέρεται στην εμπειρία της στέρησης από κάτι στο οποίο κάποιος πιστεύει ότι δικαιούται. Είναι η δυσαρέσκεια που αισθάνεται όταν κάποιος συγκρίνει τη θέση του στη ζωή με άλλους που πιστεύουν ότι είναι ίσοι ή κατώτεροι, αλλά άδικα είχαν μεγαλύτερη επιτυχία από αυτούς.
Οι κοινές εξηγήσεις για τη δημοτικότητα του Τραμπ μεταξύ των μη φανατικών ψηφοφόρων περιλαμβάνουν οικονομικά κριτήρια κυρίως. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ορισμένοι υποστηρικτές του Τραμπ ήταν απλά θυμωμένοι που χάνονται αμερικανικές θέσεις εργασίας στο Μεξικό και την Κίνα, κάτι που είναι σίγουρα κατανοητό, αν και αυτοί οι πιστοί συχνά αγνοούν το γεγονός ότι ορισμένες από αυτές τις θέσεις εργασίας ενδέχεται να χαθούν ούτως ή άλλως λόγω του επιταχυνόμενου ρυθμού αυτοματοποίησης.
 
Οι υποστηρικτές του Τραμπ που αντιμετωπίζουν σύνδρομα σχετικής στέρησης, είναι πιο συνηθισμένοι μεταξύ των πολιτειών όπως το Οχάιο, το Μίσιγκαν και η Πενσυλβάνια. Αυτό το είδος στέρησης αναφέρεται συγκεκριμένα ως «σχετική», σε αντίθεση με το «απόλυτη», επειδή το συναίσθημα βασίζεται συχνά σε μια παρανοϊκή αντίληψη για το τι ο καθένας νομίζει ότι δικαιούται. Μέσα σε αυτά τα "παρανοϊκά" συγκαταλέγεται και η άρνηση λήψης μέτρων αυτοπροστασίας ή κοινωνικής αποστασιοποίησης λόγω του κορονοϊού και, μαζί με προκαταλήψεις, και η άρνηση του εμβολιασμού ως στοιχείο εμφάνισης αυτού του στερητικού συνδρόμου επί κάποιων δικαιωμάτων μεταφυσικής ανοσίας που το πάσχον άτομο νομίζει ότι στερήθηκε ή κινδυνεύει ότι να στερηθεί. Στην ίδια κατηγορία, με διαγνωσμένα σύνδρομα σχετικής στέρησης, συγκαταλέγονται και οι φανατικότεροι υποστηρικτές της αυτοδικίας και της οπλοκατοχής.
 
Μια άλλη ανάλυση που πραγματοποιήθηκε από το FiveThirtyEight υπολόγισε ότι το μέσο ετήσιο ατομικό εισόδημα των υποστηρικτών του Trump ήταν 72.000 $. (το κατά κεφαλήν ΑΕΠ των ΗΠΑ βρίσκεται στα 63.000$).
 
Συμπεράσματα:
 
Εάν αυτά τα δεδομένα είναι ακριβή, η απεικόνιση των περισσότερων υποστηρικτών του Τραμπ ως πολιτών της εργατικής τάξης που επαναστατούν εναντίον των δημοκρατικών ελίτ φαίνεται να μην είναι καθόλου ακριβής. Πιθανότατα είναι ένα αυθαίρετο κατασκεύασμα των προσκείμενων στην alt-right MME, πράγμα που αποδείχτηκε και με την εκλογική καταγραφή του Νοεμβρίου.
 
Τα ίδια αυτά πέντε χαρακτηριστικά (Αυταρχισμός- Σύνδρομο Προσανατολισμού Κοινωνικής Κυριαρχίας, Χαμηλός δείκτης επαφής εκτός κλειστών ομάδων, σχετική στέρηση) φαίνεται είναι και τα σημαντικότερα χαρακτηριστικά όσων συσπειρώνονται ή θα συσπειρώνονται εντός της λεγόμενης Νέας Δεξιάς (Alt-Right) και στην Ευρώπη, που αποκτά όλο και περισσότερο κάθε ημέρα χαρακτηριστικά "Τραμπισμού". Αυτό, μοιραία, θα στρέψει και πολλούς πολιτικούς σχηματισμούς στην ΕΕ, αυτούς που στεγάζονται κυρίως στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, σε θέσεις ή πολιτικές συμπεριφορές που πριν λίγα χρόνια είχαν οι δακτυλοδεικτούμενοι της Άκρας Δεξιάς. Και σε διασπάσεις τους. 
 
Αυτό έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον ιδιαίτερα μετά και το σοκ της κατάρρευσης του νεοφιλελευθερισμού που βιώνουν συντηρητικοί πολίτες με τα πιο πάνω 5 χαρακτηριστικά, ιδιαίτερα αυτοί που ήταν απόλυτα πεισμένοι για την ορθότητα και ανθεκτικότητα των σχετικών δογμάτων του, που κατέρρευσαν (περί αυτορρύθμισης της ελεύθερης αγοράς, ρόλο του κράτους, δημοσίων χρεών κλπ) . 
 
Είναι πολύ σημαντικό να επισημανθεί ότι ο νεοφιλελευθερισμός, ως ιδεολογία αλλά και ως οικονομική πρακτική, στηρίχθηκε στις προηγούμενες 4 δεκαετίες σε αυτά ακριβώς τα 5 χαρακτηριστικά για να επιβληθεί σε μεγάλα τμήματα του πληθυσμού καλλιεργώντας τα συστηματικά, κυρίως μέσω των συστημικών ΜΜΕ, ως ανώτερες κοινωνικές αξίες ή πρότυπα, παρά την "φιλελεύθερη" ρητορική των αγορητων της Συντηρητικής παράταξης. Που τωρα, ελλείψει συμπαγούς αφηγηματος, οικονομικού σχεδίου και ενιαίας ιδεολογίας, μπαίνει σε μια εποχή πολυδιασπάσεων, αντίστοιχη με αυτήν που βίωσε η Αριστερά μετά την κατάρρευση της Σοβιετιας την δεκαετία του 90.
 
(Γι αυτή την ανάρτηση έκλεψα δια του copyleft στοιχεία και πληροφορίες από άρθρο που δημοσιεύθηκε αρχικά στο Raw Story και στο Psychology Today καθώς και άλλα επαληθεύσιμα στατιστικά στοιχεία στο ίντερνετ)
 
Υπενθύμιση.
Τα 5 στάδια του πένθους που έπεσε στην δεξιά πολυκατοικία μετά την κατάρρευση της ιδεολογίας τους είναι:
1. Άρνηση
(Νταξ, δεν έγινε και τίποτα! Συνεχίστε να αγνοείτε τον Τσίπρα και την Αριστερά γενικότερα σαν να μην υπάρχει )
2. Θυμός
(Η κίνα τα φταίει όλα. Αίσχος! )
3. Διαπραγμάτευση
(Να πούμε εμείς ότι είμαστε κεντροδεξιό, να κάνετε εσείς τους κεντροαριστερούς και να τα βρούμε;; ε;;)
4. Κατάθλιψη, ενίοτε και διπολική
(Δεν γνωρίζουμε κανέναν Μπάϊντεν, μόνο την Μέρκελ. Τι, πέφτει και αυτή;; Ωχ... )
5. Αποδοχή
(Ναι αλλά ο Πολάκης καπνίζει, που το πας αυτό;; )
 

Δεν υπάρχουν σχόλια: