Αποσπάσματα από νεοφιλελέ έρωτες.

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :

Αποσπάσματα από νεοφιλελέ έρωτες. (πειραγμένος Ζαμπέτας, ως χρονογράφημα).

 

Χειμώνας βαρύς, κρύο πολύ
κι εκείνο το βράδυ το φεγγάρι
δε βγήκε, τα σύννεφα χαμηλώσανε
και η βρόχα έπεφτε, στρέιτ θρου.

Εκείνος μονάχος του,
έψησε ένα καφεδάκι,
άναψε ένα τσιγαράκι, πήγε στη βιβλιοθήκη του,
πήρε τον πρώτο τόμο από
τ’ απομνημονεύματά του,
ξάπλωσε στη ντιβανοκασέλα του
κι άρχισε να τα διαβάζει ένα ένα.

Ο πρόλογος δεν έλεγε και πολλά
πράγματα. Μα σαν έφτασε στη
σελίδα 96 εκατομμύρια τετρακόσια
εβδομήντα τρία οχτακόσια είκοσι
έξι, κάθετος, παύλα και κάτι ψιλά,
έγραφε ότι κάποτε εσηκώθη μίαν πρωίαν, πηγε εις ένα παράθυρο, έφτυσε τον κόρφο του τρις και μετά είπε και μια παπαριτσα περί των πισιαρ στην Κύπρο.,
Ευτυχώς το διπλωματικό δεν εκράτησε
παρά μόνον τρία εικοσιτετράωρα
διότι ούτος εκ των υστέρων
απεδείχθη ακατάλληλος και στο να προκαλεί κρίσεις
Κι έτσι “καθαρίσανε” ένα βράδυ
που το φεγγάρι δεν βγήκε
και η βρόχα έπεφτε, ράιτ θρου.

Σελίδα 9 του εβδομηκοστού
τετάρτου τόμου.
Έγραφε ότι ήτανε καλοκαιριά
κι ότι είχε βγει ο άλλος στην παραλία
να κάνει το μπάνιο του.
Εκεί γνώρισε μιαν νεαράν,
την επλησίασε, ανταλλάξανε
μερικές κουβέντες και την
ρώτησε για τ’ όνομά της.
Εγώ, της λέει αυτός, ονομάζομαι
Πριτς. Τον αγάπησε τρελά. Αλλά
σαν μπήκε το φθινόπωρο, αυτή
την πούλεψε για την πατρίδα της
και αυτός ξέμεινε μόνος του,
ένα βράδυ που το φεγγάρι
δεν βγήκε και η βρόχα έπεφτε,
ράιτ θρου.

Σελίδα 6, Άρθρο Βου,
Παράγραφος Ξου, Κεφάλαιο Θου.
Έγραφε για έναν Σκέρτσο που πήγε και τον
εσυνάντησε και του είπε ότι
θα έπρεπε να να κάνει χαι κριτικ σε ενα του Νetflix που του χάλαγε το στορυ.
Αυτός δεν έφερε αντίρρηση και
περί ώραν μηδέν
και τριάντα τρία πρώτα και
σαράντα εννέα δεύτερα, αμολησε μια κοτσανα περί προσευχών, δείγμα οτι το ρετιρέ του ητο και αυτουνου τελείως ακατοίκητο. Τηρούσε αλλού, προς τα υπόγεια.

Η μέρα πλησίασε,
εκείνος ,μπήκε στο μπάνιο του,
έριξε τα αποσμητικά του,
τα απορρυπαντικά τoυ, ντύθηκε,
φόρεσε το καλό του ηλίθιο χαμόγελο
ενώ απ’ όξω
το φεγγάρι δεν βγήκε
και η βρόχα από τις ροκ χάλες έπεφτε, ράιτ θρου.

Δεν ητο πλέον εκεί κανείς για να τον περιμένει με ανοιχτας τας ομπρέλας. Επεστράφησαν στο ξενοδοχείο απ οπου ειχον τσουρνετθει για να μην μας κανουν ντιπ ρεζίλι εις την Εσπεριαν.

Αυτή είναι...η ιστορία μιας νεοφιλελε τραγωδίας.. 

Και το original EΔΩ...Βρες τις διαφορές!

 

Υ.Γ Να πούμε στους και καλά ντε μεκ "διανοούμενους" του Ελληνιστάν που ακούνε μόνο "υψηλού" επιπέδου μουσική , ( είναι οι παρενέργειες από κάτι ληγμένα . Οαααααα) ότι όποιος δεν άκουσε Ζαμπέτα....δεν μπορεί να κατανοήσει  και να "πιάσει" τα υψηλά διανοήματα και τους επιστημονικούς  στοχασμούς του "σκοτεινού" Ηράκλειτου ...παπάρες..!!!!

 

Ηράκλειτος :  Ο άνθρωπος είναι φως που ανάβει τη νύχτα και μετά σβήνεται.

Zαμπέτας :    ..σβήσε το φως, να κοιμηθούμε.