ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. Μέρος ΣΤ΄(19)

ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ   ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ.  Μέρος ΣΤ΄(19)

(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων) 

Θεός πρέπει να είναι ο νόμος της αλήθειας, της λογικής και του δικαίου και όχι ο θεός της εξουσίας που υποκαθιστά αυθαιρέτως, με τους θρησκευτικούς και πολιτικούς του ιδίους νόμους, τον Νόμο αυτό.

Φημολογείται και ο παντόπτης οφθαλμός και η αόρατος χειρ. Όχι για καλό πάντοτε πάντως.

Τα σαλόνια της γης είναι για τους ολίγους. Οι πολλοί ζουν εν αναμονή. Στον ουρανό όμως τα σαλόνια είναι απέραντα και χωρούν όλους όσους μπορούν αναβήναι και αξίζουν κρατηθήν’ εκεί.

Μισός ιδέα και μισός αγών ο ανθρώπινος βίος.  Πότε δράσις και πότε αντίδρασις. Όλα έχουν αρχή και τέλος και η ζωή τρέχει σαν βέλος.

Εργασία και αυτή μισή δουλεία και μισή ελευθερία. Ευδαίμον δε χρήμα το απαθές και απροσκύνητον.

 
2.  Ένα απέραντο πολιτικό πορνοστάσιο και πνευματικό νεκροταφείο ανθελλήνων γενιτσάρων η πάλαι ποτέ χώρα του ανθρώπου. Από πάνω αγάπαι και ποιήματα και από κάτω σοδομισμοί και άγια εγκλήματα. Και στο κάτω κάτω μια καταραμένη εισοδιστική φυλή.

Θα λογίζεσθε ευλογημένοι και επιτυχημένοι  αλλά θα ζήτε μια κρυφή και επώδυνο καταδίκη. Θα βουλιάζετε όλο και πιο βαθιά στον φόβο, θα τρέμετε μπροστά στην αλήθεια.

Θα τρομάζετε μπροστά στην ελευθερία και θα λατρεύετε ένα αποκρουστικό θεό. Λυγισμένα γόνατα λυγισμένα μυαλά. ψυχές χαμένες από χέρι.

Τι μασάς τον άνεμο, τι ξεκουρδίζεις τον ήλιο; Τίς και πότε έμαθε ποτέ την μυστική διπλωματία των θεών; Ο εγωισμός της δειλίας και μια φοβισμένη πίστι.        

Κι ενώ γύρω μας κυλούν ηρακλείτεια νερά, τα κραταιά νομίσματα της υπερουσίας. Πύλη των απόντων τώρα εκεί όπου εδέσποζαν άλλοτε φιλόδοξα άρματα και αγέρωχοι ιππείς. Η τελευταία της γης, η πιο μεγάλη της ζωής.

3. Ουδείς ικανοποιημένος με τα κεκτημένα του. Περισσεύει ο φθόνος και τοις έχουσι και τοις μη έχουσι όταν αλογίστως κρίνουν και αξιολογούν.

Ζήθι με το όσο δυνατόν ολιγότερο ηθικόν κόστος, ολιγότερες εκπτώσεις και καταπτώσεις μέχρι να έρθη και η μεγάλη δική σου ώρα της δικαιώσεως.  

Αν η ζωή σου με τα όσα της κακά διασώζει το ωραίον , ευλογημένος τότε είσαι, αυτάρκης και  ευδαίμων είσαι και λέγεσαι. γι αυτό δόξαζε τους δίκαιους ουρανούς.

Στενεύει ο κύκλος, σφίγγουν αι ημέραι, ο καιρός επισημαίνει ¨φείδου χρόνου ¨ και ¨carpe diem.¨

Ο καλός θεός μας έκανε και τον άνδρα και την γυναίκα με τα χίλια των καλά και κακά. Και μετά τους είπε ΅Βρείτε τα!¨

 
4.  Με την δημοκρατική ωραιοπάθεια και μαλθακότητα δεν νικάς την βαρβαρότητα. Την υποδαυλίζεις μάλλον και την τρέφεις.

Κράτα τον φίλο κοντά σου, τον εχθρό σου κοντύτερα λέει ένα ρητό. Αρκεί να μην κοιτάς αυτόν τον δεύτερο στην τσέπη φυσικά όπως ο Εφιάλτης.

 Επικατάρατος και όποιος την θυσία των ηρώων κάνει εμπόρευμα, πολιτική και θρησκεία κέρδους και εξουσίας.

Η φιλοπονία είναι μίμησις της αρετής του Δημιουργού, είναι μια φυσική τελετουργία που μετρά πολύ πλέον στους ουρανούς από την θρησκευτική γραφειοκρατία των τεμπέλικων κυριακάτικων προσευχών.

Τύχη, έΈρως, πολιτική, θρησκεία, ελπίς, πίστις και ιδέα το ανθρώπινο στοίχημα. Όλα ατελεύτητος ανακύκλωσις και ανασχηματισμός. Κλωθώ, Λάχεσις, Άτροπος.