2+1 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΡΟΤΙΚΉ ΟΙΚΟΝΟΜΊΑ "ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΥΤΊ".

ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :

2+1 ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΡΟΤΙΚΉ ΟΙΚΟΝΟΜΊΑ "ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΥΤΊ".

Πολλοί αντιλαμβάνονται την Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) σαν επιδοτήσεις, που και με ελικόπτερο να πέσουν στον κάμπο, πάλι τα αποτελέσματα θα είναι πενιχρά στην διαμόρφωση μιας στρατηγικής αγροτοδιατροφικού προϊόντος που να αφήνει έσοδο και από προστιθέμενη αξία στους παραγωγούς. Αλλά και που να αντιτίθεται στις νεοφιλελεύθερες στοχεύσεις, που ευνοούν μόνο τους μεσάζοντες εφοδίων και προϊόντων και κάποιες συστηματικές τράπεζες. Ότι δηλαδή οδηγεί στην ερήμωση της υπαίθρου. και τον πρωτογενή τομέα στο σημερινό 2,9% στο ΑΕΠ και, μέσω του νεοφιλελέ σχεδίου Πισσαριδη (το 14 λέγονταν Mackenzie) και στην συγκέντρωση των περίπου 180.000 σημερινών επαγγελματικών αγροτικών εκμεταλλεύσεων κάτω από 3-4 πολυεθνικές αγροεφοδίων, κυρίως αυτών που σχετίζονται με τις τεχνολογίες των μεταλλαγμένων προϊόντων.

 

Ως προς την διαπίστωση όλων αυτών, δεν υπάρχει πλέον κανένα μεγάλο πρόβλημα, είναι όλα αυτά "ηλίου φαεινότερα". Από πολιτικές και σύνθεση προτάσεων συνεχίζουμε να πάσχουμε...

Συνεχίζουν να λείπουν εθνικές πολιτικές, όπως οι πολιτική γης, νερού, σπόρων/γενετικού υλικού, τυποποίησης/ branding και ποιότητας και σε μεγάλο ακόμα βαθμό και οι πολιτικές σύγχρονου συνεργατισμού στον Αγροτικό Τομέα.

.

Αλλά έτσι απουσιάζουν και τα κατάλληλα εργαλεία εφαρμογής τους, όπως πχ :

 

- Τα κατάλληλα χρηματοδοτικά εργαλεία για την προσφορά φτηνού χρήματος για να κινηθεί η παραγωγή και για να πέσουν τα κόστη από συνέργειες παραγωγών.

- Απουσιάζουν ακόμα τα κίνητρα για την ανάπτυξη από τους παραγωγούς ηλεκτρονικών δημοπρατηρίων των εφοδίων και των τελικών προϊόντων τους σε σύστημα agrologistics, για να πάψουν να πληρώνουν οι Έλληνες παραγωγοί τα εφόδια τους στους μεσάζοντες 200% ακριβότερα από την Ιταλία ή να δίνουν τα προϊόντα τους χύμα και τζάμπα για εξαγωγές.

- Λείπουν και το απαραίτητο σύστημα ιχνηλάτισης των γεωργικών συμβουλών και ένα παρατηρητήριο παραγωγής/διεθνών τάσεων τιμών, για να κοπεί η δράση από τα κάθε λογής παπαγαλάκια που κάθε καλοκαίρι σπέρνουν φόβο στην ύπαιθρο για να αγοράσουν την παραγωγή τζάμπα.

- Αδιανόητο είναι ακόμα να μπορούμε να μιλάμε στην Ελλάδα για πολιτικές στήριξης του αγροτοδιατροφικού προϊόντος πάνω στην ποιότητα του (και όχι στην φθηνή του τιμή στο εξωτερικό...) με σύγχρονα συστήματα ισχηλατισης όλων των παραγόντων από "το χωράφι στο ράφι" (farm to fork ο αντίστοιχος διεθνής όρος που τονίζει την διεθνή τάση).

 

Το φορολογικό ελάχιστα μπορεί να βελτιώσει την κατάσταση, μιας και συμμετέχει μόνο στο 4% στο συνολικό κόστος της αγροτικής παραγωγής. Και δεν αρκεί πλέον η λογιστική διαχείριση των επιδοτήσεων, αυτό δηλαδή που συνεχίστηκε να γίνεται χωρίς πολλές τομές και το διάστημα 15-19, άντε και ο εξορθολογισμός της διανομής των πόρων της ΚΑΠ. Όταν αυτή η ΚΑΠ, εκ του αποτελέσματος, ενισχύει μόνο την εντατική/εκτατική γεωργική εκμετάλλευση, που οδηγεί και στην σταδιακή αποσάθρωση των εδαφών και στον γενετικό υποβιβασμό του ζωικού και φυτικού κεφαλαίου, τότε την όποια τίμια διαχείριση δεν την λες ποτέ και "ριζοσπαστική".

 

Έτσι, αν από κάπου να πρέπει να ξεκινήσουμε για να μπουν όλα αυτά σε μία τάξη πάνω σε μία σύγχρονη αντι-νεοφιλελεύθερη βάση προς όφελος και των παραγωγών και της εθνικής οικονομίας αλλά και για την διατροφική μας επάρκεια, μάλλον θα πρέπει να αναζητήσουμε λύσεις πάλι "έξω από το κουτί" των ακαδημαϊκών εγχειριδίων της αγροτικής οικονομίας. Εδώ σκιαγραφούνται 2+1 τέτοιες παρεμβάσεις/τομές:

 

1. Την μετατροπή όλων των ελληνικών αγροτοδιατροφικών προϊόντων σε Προϊόντα Ονομασίας Προέλευσης (ΠΟΠ) με την ένταξη τους σε σύστημα ιχνηλάτησης της ολικής ποιότητας (farm to fork), στηριγμένο στις τεχνολογίες blickchain και τα smart contracts σε αλυσίδες παραγωγής που υποστηρίζουν αυτές οι τεχνολογίες εγγενώς. Το έχει πετύχει ήδη η Κίνα για ποικιλίες τσαγιού της (σχετικά βλέπε και ΕΔΩ που τα λέγαμε ) και το προσπαθούν τώρα και στην ΕΕ με επιδοτήσεις μέσω των ερευνητικών προγραμμάτων ΗΟRIZON.

 Σε δεύτερο χρόνο, επί τέτοιων συστημάτων ποιότητας, μπορούν να εφαρμοστούν και συστήματα ιχνηλάτησης όλης της αλυσίδας παραγωγής μέσω του DNA του ζώου ή του σπόρου, πρωτοποριακή προσπάθεια που είχε ξεκινήσει το 17  που φαίνεται ότι εγκαταλείφθηκε στην πορεία.

 

2. Την ΕΞΩΤΡΑΠΕΖΙΚΗ χρηματοδότηση των αλυσίδων παραγωγής επί αυτού του συστήματος ποιότητας μέσω ηλεκτρονικού ψηφιακού μέσου συναλλαγών (πάλι τεχνολογίας blockchain) που η αξία του συσχετίζεται με τις ενισχύσεις της ΚΑΠ πριν αυτές εισπραχθούν και, ενδεχομένως, και με την αξία των παγίων των χρεοκοπημένων αγροτικών συνεταιρισμών της ΠΑΣΟΚικης περιόδου. Αυτά, αξίας περίπου 6δισ, έχουν περιέλθει στην κατοχή του οργανισμού ΟΔΙΔΑΓΕΠ του ΥπΑΤ και παραμένουν ανενεργά (μέρος τους χρησιμοποίησε ο Βορίδης για να δώσει εγγυήσεις δανείων αγοράς νέων τρακτέρ σε αγρότες στα πλαίσια του δεύτερου πυλώνα της τρέχουσας ΚΑΠ).

 

Το εσωτερικό παράλληλο του ευρώ σύστημα συναλλαγών που δημιουργείται έτσι, μπορεί να κινεί ικανά κεφάλαια χρηματοδότησης της παραγωγής ΜΗΔΕΝΙΚΟΥ χρηματοδοτικού κόστους για συναλλαγές των παραγωγών είτε μεταξύ τους είτε για αγορά εφοδίων, ενέργειας, νερού κλπ.

Έτσι με αυτά, κάθε φορά που πουλιέται ένα ελληνικό ΠΟΠ προϊόν στο ράφι, πιστώνονται αυτόματα σε ευρώ όλοι οι λογαριασμοί των συντελεστών της παραγωγής, με το παράλληλο ψηφιακό stablecoins να επιστρέφει στον εκδότη του (τον ΟΠΕΚΕΠΕ ή τον ΟΔΙΔΑΓΕΠ ή τον ΕΛΓΑ) για την χρηματοδότηση της επόμενης περιόδου παραγωγής.

 

Τι απαιτείται για να γίνει πράξη όλο αυτό, που από απόσταση δείχνει μάλλον πολύπλοκο:

 

Το ιντερνετ και η έκδοση ενός ψηφιακού μέσου συναλλαγών. Και η πολιτική βούληση να γίνουν πράξη. Όλα τα άλλα τα κάνει η τεχνολογία blockchain χωρίς μεσάζοντες εύκολα, απλά, με πλήρη διαφάνεια και ασφάλεια.

 

Ποιοί χάνουν έτσι;;

 

Οι τράπεζες (κέρδη ύψους του 15-17% του συνολικού κόστους της αγροτικής παραγωγής, οι μεσάζοντες του Ρέντη και όσοι επιδίδονται στο εθνικό σπορ της νοθείας μέσω των ελληνοποιήσεων.

 

Ποιος κερδίζει και αυτήν την 'χάσουρα":

 

Οι παραγωγοί, οι καταναλωτές ελληνικών αγροτοδιατροφικών προϊόντων και πολλαπλά η εθνική οικονομία μέσω της αύξησης της ποιότητας των αγροτοδιατροφικών προϊόντων. Δεν φτάνει ο μύθος- παραμύθα να λες "ελαιόλαδο αρχαιολογικού χώρου Ολυμπίας" για να κερδίσεις τον διεθνή ανταγωνισμό και για να πουληθεί καλά αντίστοιχα με την ποιότητα και την διατροφική του αξία. Σήμερα πρέπει και να το δείχνεις αυτό το "πόθεν και πως" στους πολύ υποψιασμένους και απαιτητικούς πελάτες προϊόντων υψηλής διατροφικής αξίας, όπως τυχαίνει να είναι λόγω κλίματος και μικρού κλήρου το ελληνικό αγροτοδιατροφικό προϊόν.