O ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ SUPERMARKET ME TIΣ ON-LINE ΠΛΑΤΦΟΡΜΕΣ DELIVERY, ΟΙ ΑΤΥΠΟΙ ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΙΚΟΙ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΙ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΣΤΗΝ ΚΙΝΑ ΚΑΙ ΤΑ BIG DATA ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ.
Θα θυμάστε τον θόρυβο που ξεσηκώθηκε και εδώ μέσα για τις αντιεργατικές πολιτικές της γερμανικών πλέον συμφερόντων e-food delivery, που βοήθησε αρκετά σε μια νίκη των εργαζομένων ντελιβεράδων της εταιρείας.
Ψάχνοντας τότε "τι άλλο παίζει" γύρω από αυτόν τον κλάδο, βρήκα ότι ο στόχος της μαμάς εταιρίας Delivery Hero σε όλο τον κόσμο είναι η αγορά των supermarket. Θέλει να τα κλείσει όλα!
Για να το πετύχει αυτό υπόσχεται παράδοση 15 λεπτών για κάθε on line παραγγελία ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ που σήμερα βρίσκεις σε σουπερμαρκετ ή στα φαρμακεία.
Πως το πετυχαίνει αυτό:
-Από τις on line παραγγελίες έτοιμου φαγητού, κάνει ανάλυση με προγράμματα τεχνητής ευφυίας (ΑΙ) του προφίλ κάθε πελάτη και προβλέπει με αυτές μελλοντικές του ανάγκες στα πάντα. Φυσικά χωρίς την δική σου συναίνεση ή την δυνατότητα ελέγχου τι άλλο κάνουν αυτά τα ΑΙ προγράμματα.
- Μια δευτερεύουσα πηγή εσόδων της εταιρίας είναι η μεταπώληση αυτών των επεξεργασμένων δεδομένων σε όποιον τα ζητήσει. Ακριβώς το ίδιο δηλαδή που κάνει η facebook μετρώντας κλικ, λάικ και λέξεις κλειδιά στις αναρτήσεις για να σου κατευθύνει μετά στοχευμένη διαφήμιση των πελατών της.
-Τα αντίστοιχα προϊόντα που υπολογίζει ότι θα πουλήσει για να καλύψει αυτές τις ανάγκες, η Hero τα στοκάρει σε mini κεντρα logistics. Tα προϊόντα τα αγοράζει εκβιάζοντας αντίστοιχα για χαμηλές τιμές τους παραγωγούς. Ήδη στην Γερμανία κλείνουν σωρηδόν supermarket λόγω αυτού του ανταγωνισμού, ιδιαίτερα στα ημιαστικά κέντρα.
-Από εκεί, από αυτά τα κέντρα logistics, κάνει ακόμα delivery με ντελιβεράδες ενώ πειραματίζεται να τους αντικαταστήσει στον επόμενο χρόνο με drones και ρομπότ.
Λογικό λοιπόν που θεωρεί τους εργαζόμενους της άψυχα αντικείμενα και εμάς αντικείμενα αρμέγματος data. Χωρίς όμως αυτά ή την εμπιστοσύνη μας σε κάποια apps, όλο αυτό που χτίζει καταρρέει! Αυτό ακριβώς έπαθε από το γενικό κράξιμο στις πρακτικές της στο ελληνικό ίντερνετ.
Προς το παρόν αυτές οι πρακτικές δεν έχουν επηρεάσει τον απειλούμενο κλάδο των ελληνικών supermarket, που συνεχίζει τον εσωτερικό πόλεμο μονοπωλιακής συγκέντρωσης μέσω εξαγορών. Παρά τον τριπλασιασμό των πωλήσεων τους μέσω των on-line παραγγελιών στην περίοδο της πανδημίας, αυτές αντιπροσωπεύουν ακόμα μόλις το 2% του συνολικού τζίρου τους.
Όμως, όπως έγινε και σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο, δεν αργεί η ημέρα που αυτό το κανάλι πωλήσεων των supermarket θα αφορά το 30% του τζίρου ή και περισσότερο. Έτσι είτε επενδύουν τώρα πολλά στην ανάπτυξη δικών τους συστημάτων ντελιβερι και κέντρων διανομής ή αναθέτουν αυτή την δουλειά σε τρίτες εταιρείες, "παράδοσης τελευταίου μιλίου" και που εντάσσονται στον κλάδο των logistics (3rd party logistics).
Ο πόλεμος αναμένεται σκληρός με πιθανότερο νικητή τελικά τις όποιες εταιρίες τύπου e-food επικρατήσουν και στον μεταξύ τους ανταγωνισμό.
Στην Κίνα όμως, παρ όλο που τώρα γίνεται στα μεγάλα αστικά κέντρα ένας αντίστοιχος πόλεμος, όπως και εδώ, επικρατεί ένα άλλο μοντέλο:
Πάνω από 700εκ Κινέζοι δίνουν τις παραγγελίες τους σε ανθρώπους που εμπιστεύονται στην γειτονιά τους. Αυτοί τις συγκεντρώνουν και τις διεκπεραιώνουν μαζικά είτε απ ευθείας σε παραγωγούς, ή σε supermarkets για κάποια είδη ή κάνοντας ανταλλαγές προϊόντων με άλλες γειτονιές. Η παραλαβές, διαλογή και παράδοση γίνονται συνήθως από νοικοκυρές που δεν εργάζονται και που αμείβονται με part time από την προμήθεια που κρατάει αυτό το σύστημα από κάθε παραγγελία (4-10%). Συνήθως αφορολόγητα, όπως και αδήλωτη η εργασία όσων απασχολούνται σε αυτό το σύστημα.
Αν και αυτοί οι άτυποι προμηθευτικοί συνεταιρισμοί γειτονιάς ξεκίνησαν "με το χαρτί και το μολύβι", σύντομα ανακάλυψαν το internet και τις on-line παραγγελίας ή προσφορές προς πώληση ειδών της γειτονιάς. Τόσο που να αγωνίζονται τώρα και οι εκεί εταιρίες πληροφορικής ποιος θα κυριαρχήσει για να κατακτήσει αυτόν τον τεράστιο κλάδο διανομής, με στόχο να λειτουργήσουν και εκεί κάποια Artificial Intelligence προγράμματα για να προβλέπουν την ζήτηση.
Συγκρίνοντας αυτά τα δύο συστήματα, το τύπου efood delivery με αυτό των on-line παραγγελιών γειτονιάς, βγαίνουν κάποια πολύ χρήσιμα συμπεράσματα:
- Το κινέζικο μοντέλο απαιτεί ελάχιστες επενδύσεις κεφαλαίου έναντι του τύπου e-food. Αυτό σημαίνει ότι έχει περισσότερες αντοχές να υπερσυγκέντρωθει τελικά σε μια χούφτα bigdata εταιρίες, όπως έγινε με τις εταιρίες του internet και θα γίνει και με τα supermarket.
- Και τα δύο μοντέλα βασίζονται στην εμπιστοσύνη του τελικού πελάτη. Διαφέρουν στο ότι στο efood αυτό απαιτεί τεράστιες δαπάνες marketing και προβολής, ενώ της γειτονιάς τίποτα. Όλοι γνωρίζουν όλους συνήθως στις μικρές πόλεις.
- Το σύστημα "γειτονιάς" προστατεύει πολύ καλύτερα τα προσωπικά δεδομένα των πελατών του απ ότι το υπερσυγκεντρωτικό σύστημα τύπου "efood". Οι παραγγελίες δίνονται ομαδικά σε ηλεκτρονικές πλατφόρμες για να πετυχαίνουν καλύτερη τιμή.
- Το κινέζικο σύστημα εξυπηρετεί και τους μεγαλύτερους σε ηλικία, που συνήθως δεν είναι φιλικοί σε οτιδήποτε ηλεκτρονικό.
- Και τα δύο μοντέλα απειλούν το ίδιο των χώρο της λιανικής, περισσότερο των supermarket. Τα μικρά τοπικά μαγαζιά στης γειτονιάς κινδυνεύουν πολύ λίγο, λόγω των διαπροσωπικών σχέσεων που ισχύουν εκεί.
- Οι συνθήκες εργασίας των εργαζομένων σε κάθε τέτοιο σύστημα εξαρτάται κυρίως από την ισχύουσα νομοθεσία. Δεν έλειψαν όμως ούτε στην Κίνα περιπτώσεις καταστρατήγησης της, με 2 εργαζόμενους διανομής σε γειτονιές μεγάλων πόλεων να αυτοκτονούν επειδή δούλευαν 380ωρες τον μήνα (ΕΔΩ , Τι γίνεται εκεί παραεξω ,τα πιο πάνω μου ευρήματα).
Τι δεν έχουν ακόμα ανακαλύψει οι Κινέζοι για να κάνουν αυτά τα συστήματα παραγγελίας-διανομης ακόμη πιο αποδοτικά και χρήσιμα:
Την οργάνωση αυτών των άτυπων προμηθευτικών συνεταιρισμών γειτονιάς σε μικρές Επιχειρήσεις της Κοινωνικής Οικονομίας, είδος που ανθεί κυρίως στον Καναδά και στην ΕΕ (αντιπροσωπεύουν σήμερα το 6% του παραγόμενου ΑΕΠ της ΕΕ, πλην της Ελλάδας. Που παρά το πολύ καλό θεσμικό πλαίσιο που έχει από το 16, συνεχίζουν οι αντίστοιχες επιχειρήσεις να συνεισφέρουν κάτω από το 0,1% στο ΑΕΠ, αφού ακόμα έχουν να αντιπαλέψουν την κακή φήμη περί του συνεταιρίζεσθαι που άφησε πίσω της η ΠΑΣΟΚικη παράδοση).
Αυτά πρέπει να σκέφτεσαι, το δυστοπικό μέλλον που μας ετοιμάζουν αυτοί που λένε ότι τα πάντα τα ρυθμίζει μια ελεύθερη αγορά, ο ανταγωνισμός σε αυτήν (χιχιχι...) και ένα αόρατο χέρι της. Την πώληση των data έχουν κατά νου που τους τα δίνεις, λέει, με ατομική σου ευθύνη.
Την τύφλα του όμως σε αυτό το χέρι. Ορατό είναι και δεν το χρειαζόμαστε. Όπως άλλωστε και τις πλατφόρμες για παραγγελίες σουβλακιων και πίτσας από τα μαγαζιά της αγοράς. από κάποια wolt ή μια box κλπ.
Μπορούμε να φτιάξουμε αντ' αυτών, και όπου απαιτείται, οργανωμένα συνεταιρισμούς γειτονιάς, όπως στην Κίνα. Και να προσφέρουν αυτοί οι συνεταιρισμοί και άλλες νέου τύπου υπηρεσίες, όπως υπηρεσίες πρωτοβάθμιας υγείας, φύλαξης, φροντίδας ηλικιωμένων ή μεταφοράς, ή να παράγουν ενέργεια, δημιουργώντας μια ακόμα οικονομία από τα κάτω (εννοείται και με την δυνατότητα αυτή να κινείται και με το δικό της ψηφιακό μέσο συναλλαγών, όταν ξυπνήσουμε...).
Υ.Γ Και αυτό το σεντόνι ανήκει στην σειρά "πως μπορούμε να νικήσουμε τον Νεοφιλελευθερισμό 2.0 πριν καν αυτός ξανασηκώσει κεφάλι παγκόσμια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου