ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. (9)

ΤΑ ΑΝΑΔΕΛΦΑ   ΔΙΑ-ΒΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ. (9) 

(Ωδάρχης, Αρρίων, Μειδίας, Αγριμέδων) 

1)   Κάποτε, στην αυγή της ιστορίας, μια ευγενής ουράνια ανθρωποφυλή, αγγέλων και θεών κράμα,  έφερε το φως του πολιτισμού στην γη. Αυτή ήτις εξημέρωσε τον δεισιδαίμονα αγριάνθρωπο.   Τον έμαθε να σκέπτεται ορθά, να σέβεται την αλήθεια και να λατρεύει το κάλλος αβιάστως με θρησκευτικό ζήλο, θαυμασμό και ενθουσιασμό.

2) Γιατί το κάλλος είναι η αιώνια τροφή και εορτή των ουρανών. Έτσι διεμορφώθη και εδοξάσθη ο θεόφρων και θεόζηλος άνθρωπος του χρυσού αιώνος, με μια γλώσσα γαλαξιακή, θεία κι ένα ολύμπιο αλφάβητο, γράμματα , νότες και αριθμοί μαζύ. Αυτά πριν η ουράνια θρησκεία καταντήση εμπόρευμα οικονομικόν τε και πολιτικόν.

3)  Πάν ό,τι οικογένειαν, εθνοπαράδοσιν και πατρίδα τιμά από ψηλά καταβαίνει και είν’  ευλογημένο.  Λογική, αλήθεια, δικαιοσύνη της σωφροσύνης συμφωνούν σ’ αυτό. Ό,τι δε από συνομωτικά κόμματα εξουσίας και διεθνιστικής σκευωρίας καταχθόνιο είναι και κατηραμένο.  

4) Ταυτότης που να ταυτίζεται με την ιδέα και ουσία του ανθρώπου άλλη, εθνική ή θρησκευτική, δεν υπάρχει τόσον όσο η ελληνική. Έλληνες υπήρξαν οι πατέρες και απόστολοι, όχι της εξαγριωτικής θρησκείας αλλά, της εξημερωτικής φιλοσοφίας και φιλοκαλίας.

5) Η τυραννία είναι ο βούρκος της βαρβαρότητος. Ηρώων και ημθέων ώστε αξίζουν τιμήν και δόξαν όσοι δεν έχασαν ανθρωπιά και μνήμη κι έμειναν καθαροί σ’ αυτή την σκοτεινή κοιλάδα των εκτροχιασμένων ανωμάλων ορέξεων.

6) Και ει οι γεννηθέντες αγαθοί και ενάρετοι αξίζουσι τιμής τινος αναλόγου, οι  μετά κόπου πολλού και γνώσεως επωδύνου, αναδειχθέντες αυτοβούλως αγαθοί, μείζονα ίσως την τιμήν αυτήν δικαιούνται.      

7) Αλλά απολαύομεν τον τον απόλυτον θρίαμβον της εθνοδιαλυτικής δημοκρατ-ορ-ίας. Το έγκλημα έχει γίνει τηλεδημοφιλές όσο και το κλωτσόσφαιρο, οι αργόσχολοι επιτυχημένοι ιερείς, οι σαλτιμπάγκοι επιδέξιοι πολιτικοί και οι προσκυνημένοι υψηλή διανόησις.

8) Τι τα θες; Ο θεσμοποιημένος βιασμός των οργανωμένων μειοψηφιών είναι ο του χειρίστου είδους φυλετισμός. Όταν αι  μειοψηφίαι των περιθωριακών αποφασίζουν και νομοθετούν για την πλειονότητα των κανονικών. Εδώ λοιπόν είναι που και ο μυθικός Προκρούστης σηκώνει τα χέρια ψηλά!

9) Αν και του θρησκευτικού μείζων φυλετισμός δεν υπάρχει. Τον συνηθίσαμε όμως, αν και μας υποβιβάζει ανθρωπιστικά,  γιατί έγινε ανάγκη και έθιμο. Η δυσανεκτικότης ως αγάπη, ο ψυχαναγκασμός ως πίστις, και η μισαλλοδοξία ως ορθόδοξος αλήθεια. Αλήθεια που δικαιούται παίρνειν τα κεφάλια όλων των άλλων αληθειών!  Δυστυχώς έτσι.  

10) Δεν είναι του ¨παίξαι γελάσαι.¨  Κατέχει αποκλειστικώς, μονοπωλιακώς  τα ουράνια κλειδιά του παραδείσου της ουτοπίας. Λέγει τον θάνατον ζωήν αιώνιον, την υποταγήν αρετήν, την εθελοδουλίαν ελευθερίαν. Ακόμα και βρικόλακας αναδεικνύει σε αγίους θαυματουργούς. Ιορδάνειος νηπιοβαπτισμός και ¨είσαι μέσα.¨ Τα είδες όλα.

11) Αλλά μόνο ο γνωρίζων το παρελθόν  ορίζει το παρόν και κατευθύνει σοφά το μέλλον. Γνωρίζει και το ότι η εθνική ταυτότης και πίστις είναι η ανωτέρα όλων. Είναι η μόνη που ταυτίζεται με, και εγγυάται,  την εθνικήν ελευθερίαν. ής άνευ ο άνθρωπος απογυμνούται από το ήμισυ της ομηρικής αρετής του.

12) Κι ας λένε οι υπάλληλοι του ιερού η πίστι στο κόμμα του θεού προηγείται. Πώς προηγείται αφού συμβιβάζεται και συμβαδίζει και με ανελεύθερα καθεστώτα, τόσο  πολιτικής τυραννίας όσο και ξένης δουλείας; (βλέπε τουρκόδουλον (ελλην)ορθόδοξον οικουμενικό πατριαρχείον.) πράγμα που η εθνκή πίστις και ταυτότης θεωρεί προδοσίαν;

13) Ο δίος δη Οδυσσεύς από πολλάς διήλθε πατρίδας ώσπου να εκτιμήση, εις βάθος και κατ’ ουσίαν, την ιδικήν του. Πολλά ξένα κάλλη, δουλείας  και ιδεολογήματα εγεύθη. Ανεπαύθη αυτός. Η των νυν Ελλήνων δε ιστορική Οδύσσεια συνεχίζεται. Το Πάνθεον της Ιθάκης, ασυνείδητος ορμή,  νοστιμίζει και αυτών πάντως τον πολύπαθον νόστον.   

14) Αδύνατον το την μοίραν αντιπαλαίσαι όταν αυτή επικρατεί ως αλήθεια και πραγματικότης.  Την μοίραν εις ήν υποκλίνονται ακόμα και θεοί. Οι νέοι έχουν χρόνια (μέλλον μπροστά τους) αλλά δεν έχουν χρόνο (εργασιακαί και οικογενειακαί υποχρεώσεις γαρ.)

15) Οι πρεσβύται έχουν μεν χρόνον (ως συνταξιούχοι) αλλά δεν έχουν εμπρός των χρόνια (τα χρόνια των νέων.) Τόπος δε και χρόνος κραταιοί, αν και ανυπόληπτοι, θεοί κι αυτοί. Και γαρ τα αδέλφια σε ξένους γείτονες η χρονίζουσα απόστασις μετατρέπει, τους δε χρονίζοντας ξένους γείτονες  σε αδελφούς.

16) Μνημοσύνα, Διός δάμαρ, αληθώς σέ επικαλούμαι.  Εκείνοι τότε υπήρξαν οι φωτεινοί οδηγοί, οι αγνοί, άδολοι διδάσκαλοι της ανθρωπότητος. Μεσουράνησαν δίκαια επί πολλάς χρυσάς χιλιετίας εις το γήινον πολιτισμικόν στερέωμα.

17) Και αν τέλος επεπτώκεσαν, έπεσαν μεγαλόψυχα, τίμια, προελόντες το σωκρατικόν αδικείσθαι αντί, συνεργαζόμενοι με το απάνθρωπον κακόν, του αδικήσαι την αλήθειαν και την δικαιοσύνην.  Οι βάρβαροι διάδοχοι των όμως, ναι, αφωμοιώθησαν με το απόλυτο κακό για το χρήμα και την εξουσία που έσβησε την φλόγα της ελληνοσοφίας.

18)  Έτσι οι ιστορικοί ζητιάνοι και κλέφται του ελληνικού πολιτισμικού θησαυρού ευρέθησαν εν μια νυκτί ιδιοκτήται του. Γενοκτονούν έκτοτε συστηματικώς τα τέκνα των θεών.  και εις το εικονοστάσιον της ιστορίας, ανέβασαν τους, κατ’ εικόνα και ομοίωσί των, ιδικούς των Μεγάλους και Αγίους.

19) Αν και κατά βάθος παρέμειναν όπως πάντα ο ίδιοι ζηλόφθονοι και ανήθικοι κλέφται και ζητιάνοι. Γι αυτό μού τη βαράει αυτός ο στοχευμένος νεοελληνικός ξεπεσμός, αυτή η, υπό το πνευματικό μηδέν, δημοκρατική ομηρία του. Αυτή και η μεγάλη ιδέα του αγίου εφησυχασμού και αποχαυνωτισμού.

20) Μετάνοια με παπαδίστικο περιεχόμενο δεν παίζει. Ταπείνωσις και εμπιστοσύνη στην λογικήν ναι. Εις την σκέψι γαρ όλων μας ζη αυτή, ούτε φαύλο κόμμα έχουσα μήτε εις εξουσίαν τυραννικήν αποβλέπουσα. Αδέκαστος γαρ και αμερόληπτος ούσα, ταπεινώς και αθορύβως, εργάζεται υπέρ όλων. Όντως κρύβει θεούς μέσα της κι αυτή!